donderdag 3 augustus 2017

Dag 88: Utrechtse heuvelrug - Privé afscheidsfeestje

Niemand om mijn afscheid mee te vieren, dan doe ik het maar mooi zelf.

De ochtend en de middag verregen weer zoals de laatste tijd gebruikelijk, maar in de avond word het gelukkig droog. Met mijn elektronica en de biertjes die ik nog heb liggen ga ik richting solar-bench. De biertjes moeten leeg en de accu's moeten vol. Op de paalcamping waren er alleen mensen die met zichzelf bezig waren, dus gezelligheid was daar deze avond niet te vinden.

Wel jammer, want had graag nog een gezellige avond bij het kampvuur gehad, maar het is zoals het is. Dan maar in mijn ééntje biertjes drinken en terugdenken aan mijn tijd op deze plek.

Enerzijds ben ik heel erg blij weg te gaan, want ben hard aan een nieuwe omgeving toe, maar ik ga deze plek ook zeker missen. Vooral dankzij de avonden bij het kampvuur en de mensen die ik daar ontmoet heb. Van sommige weet ik de naam niet eens meer en sommigen zou ik niet eens herkennen als ik ze zou zien, omdat ik ze alleen ontmoet heb in het donker bij een bescheiden kampvuur.

Anderen zullen me altijd bijblijven en dat zijn de mensen die ik zeker ooit nog weer hoop te ontmoeten. Een Leo met zijn gouden hart bijvoorbeeld, of El die niet alleen goed kan luisteren, maar ook iedereen die ze ontmoet net iets vrolijker achterlaat.

En dan zijn er natuurlijk nog Jim (en Merlijn en Myrthe) waar ik nog nachten mee zou kunnen praten en uiteraard Daphne, een enigma op twee benen. Om haar ooit te kunnen doorgronden zijn nog wel heel veel avonden nodig, maar ik maak graag de tijd vrij.

Er is veel regen geweest in de tijd dat ik hier was, maar de droge avonden waren meestal een genot. Mensen uit alle lagen en standen van de samenleving komen hier langs en dat zorgt voor heel gevarieerde gesprekken en vele nieuwe inzichten in mezelf en de samenleving.

Dus hoe moedeloos ik soms de laatste paar dagen was omdat ik verder wil, maar niet kon, ik kijk vol warmte terug op deze plek en wat het mij heeft gebracht in het beter begrijpen van anderen en mezelf.

Vlak voor het slapen gaan nog een opvallend moment. Bij mijn terugkomst op de camping zit er nog een stelletje buiten, dus ik denk ik sluit me even aan. De eerste paar minuten is het nog gezellig, maar er gaat al snel wat veranderen aan de sfeer. Zij is namelijk erg vriendelijk en hartelijk tegen mij en dat staat hem blijkbaar totaal niet aan, want hij word steeds meer kortaf.

Of hij is heel erg jaloers en reageert daarom zo op de situatie, of de relatie is niet voorbestemd om nog lang te duren en ik denk dat laatste, want hoe kribbiger hij gaat reageren, hoe vriendelijker zij juist aan het worden is. Voor mij is dit echter een teken om richting tent te gaan. Normaal ben ik in dit soort situaties nieuwsgierig naar wat er allemaal speelt, maar morgen is mijn reisdag en heb geen zin in gedoe van dit ventje, hoewel ik met haar graag nog wat langer gepraat had.

Menselijk gedrag blijft soms vreemd, ik ben er zelf een mooi voorbeeld van, en dat brengt mij tot het nummer van vandaag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten