Wat ik vannacht toen ik even ontwaakte al vreesde is waarheid geworden. Net als een tijdje terug heb ik in mijn slaap mijn rug buiten werking weten te stellen. Ongetwijfeld net iets te enthousiast omgedraaid en daarbij een spiertje verrekt. Volledig rechtop staan is er niet bij en ik kan maar net mijn been over mijn fiets slingeren, iets dat niet zou lukken indien die bepakt zou zijn. Tot mijn spijt moet ik mijn verplaatsing naar de volgende plek dus weer uitstellen.
Proviand heb ik gelukkig genoeg, maar stroom zal wel een probleem worden. Aangezien ik wel kan fietsen en beweging goed is voor het herstel, fiets ik dus maar naar de Mac, om daar de boel weer wat op te laden. Voor een bedrag van slechts 1,25 euro voor het goedkoopste op de kaart, ik heb me voorgenomen hier bijna geen geld meer uit te geven, kan ik alles voldoende laden om een paar dagen extra verder te kunnen.
Hierna hijs ik me weer op de fiets terug richting tent. Er staat vandaag een forse wind en die heb ik nu op de terugweg tegen. Daarnaast heeft de rug me zoveel energie gekost dat ik gewoon leeg aan het raken ben van de vermoeidheid. Tussendoor ben ik dan ook noodgedwongen tot een kleine pauze overgegaan voor ik de tocht kon voltooien.
Op het laatste rechte stuk voor de paalcamping zie ik dat de twee zwart-witte koeien keurig in de wei staan in plaats van in de sloot, alleen de groep bruin-witte koeien is nergens te bekennen. Ik ontdek al snel waarom, het hek van de wei staat wagenwijd open.
Iets verderop kom ik de eerste drie koeien tegen op het fietspad. De dames zijn gezellig naast een andere wei gaan staan en trekken, gescheiden door een hek, samen op met de daar gestationeerde koeien. De rest van de kudde is echter niet te zien.
De overige tien koeien die ontsnapt zijn blijken op avontuur te zijn gegaan en die kom ik pas ruim een halve kilometer verder, langs de Merwede, tegen. Koeien die over fietspaden lopen terwijl er vannacht nog veel fietsverkeer te verwachten is vanwege de zomerfeesten in Gorinchem, lijkt me niet verstandig, dus moeten ze terug in de wei. In mijn eentje gaat dat echter niet lukken, dus kan ik, voor de tweede keer in drie dagen tijd, de hulpdiensten weer bellen.
Na een amicaal gesprek sluit de meldkamer af met dat ze gaan proberen de eigenaar van de koeien te achterhalen en daar wens ik ze succes bij. Hierna duik in mijn tent in, waarbij ik af een toe een koe voorbij hoor lopen langs de ingang van de paalcamping.
Ongeveer een uur later hoor ik eindelijk geluiden van een auto en een paar mannen en kruip ik mijn tent weer uit. De politie heeft de eigenaar niet kunnen achterhalen, maar wel enkele boeren uit de buurt bereid gevonden om de koeien weer de wei in te jagen. Hiervoor komen ze echter een mannetje te kort om alle doorgangen waarmee de koeien juist dieper het natuurgebied in zouden kunnen af te sluiten, dus ligt er een mooie taak op me te wachten. Samen jagen we de koeien weer de wei in, zonder ze van het pad te laten wijken, en zo komt er een einde aan weer een aflevering van de beestenboel te Avelingen. Je maakt nog eens wat mee zo.
Hierna kruip ik mijn tent weer in, hopende op een betere rug morgen. Tot slot enkel nog de afsluiter van de dag. Met mijn rug kom ik bij back en de koeien zijn ook weer terug achter hun ijzeren gordijn van prikkeldraad, dus..... (volgens mij is dit trouwens stiekem een cover, maar klinkt goed genoeg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten