Het gevoel waarmee ik gisteren ontwaakte is vandaag nog duidelijker, mijn rug is niet hersteld van de inspanningen. Ik ga niet twee dagen op rij tegen heug en meug in, dus verklaar ik vandaag al snel tot rustdag voor mijn rugspieren. Blijkbaar zijn die echt volkomen uitgeput.
En als ik zeg rustdag, dan bedoel ik ook rustdag. Ik masseer zoveel mogelijk en probeer het bewegen tot een minimum te beperken. Ik heb dus alternatieven nodig om de dag door te komen. Ik lees wat op het internet, doe een spelletje, maar vooral denk ik veel na.
Eigenlijk vanaf mijn vertrek uit Arlon is het denken over de toekomst begonnen. Daarvoor was ik vooral met het verleden bezig in eerste instantie en later het heden. Nu komt dus de broodnodige aandacht voor de toekomst. Terwijl ik met het verleden bezig was kwamen er al veel zaken voorbij die ik in ieder geval niet meer wil doen, maar wat wel?
Sinds Arlon ben ik dus aan het denken over wat ik ga doen na mijn terugkeer en langzaam komen daar ook wat eerste ideetjes bij, maar juist die ideetjes brachten me over wat anders aan het denken. De hele tijd terwijl ik dacht over mijn toekomst, dacht ik de hele tijd vanuit wat ik weet dat ik kan. De belangrijkste vraag stelde ik echter niet. De belangrijkste vraag ben ik volgens mij zelfs nog nooit in mijn leven echt mee bezig geweest.
Die vraag is natuurlijk, wat vind ik leuk om te doen? Ik heb uiteraard in mijn leven veel leuke dingen gedaan, maar ik deed ze meestal niet omdat ze leuk zijn. Ik heb namelijk zo uit het niets geen idee wat ik leuk vind om te doen, omdat ik die vraag nooit aan mezelf gesteld heb.
Nu heeft dat ongetwijfeld ook te maken met mijn aanpassingsvermogen. Ik pas me makkelijk aan, vind veel best en ben van vele markten thuis. Ik heb vaak genoeg mogen aanhoren dat ik altijd zo'n makkelijk kind was, ik zeurde en klaagde nooit. Toen ging ik dus ook altijd al mee met wat anderen leuk vonden.
Ik doe vaak iets omdat mensen dat van me verwachten en zo kom je in een cirkeltje terecht, waarbij je dag gevuld raakt met het vervullen van andermans verwachtingen, zonder je ooit af te vragen of je het zelf wel met plezier doet.
Nu weet ik dat er ook mensen zijn die direct zullen denken dat dit onzin is. Ik ben immers zo'n dominant type die altijd zijn zin doordrijft. Zo kan ik zeker overkomen, daar ben ik me erg bewust van. Vraag is natuurlijk dan wel wat de bijbehorende drijfveer is.
Al met al mag het dan dus wel een rustdag voor het lijf zijn, voor het hoofd is het dat zeker niet. De komende tijd zal ik veel nadenken over wat ik nu eigenlijk zelf leuk vind. Benieuwd wat dat op gaat leveren.
Ik moet wel zeggen dat het heel vreemd is om ineens met een andere blik naar jezelf en je eigen handelen te kijken en daarbij ineens meer puzzelstukjes op de plek te zien liggen dan voorheen. Of het de juiste blik is kan alleen de toekomst uitwijzen.
Als afsluiter maar iets dat past bij wat veel mensen dan weer niet leuk vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten