Vannacht zat ik ineens rechtop in mijn tent. Mijn tent stond niet al te ver van een spoorlijn en er kwam een bijzonder luidruchtige goederentrein voorbij. Gelukkig viel ik snel weer in slaap, maar schrikken was het wel even.
Verder slaap ik prima en bovendien ben ik op tijd weer wakker, dat geeft de kans om vandaag weer flink wat kilometers te doen. Maar eerst nog het uitzicht vanaf mijn tent natuurlijk.
Overigens moet het in deze regio mogelijk zijn om een haut cuisine maaltje bijeen te scharrelen aan het lege slakkenhuis te zien dat ik direct naast mijn tent vind. Doet me denken aan de heerlijke slakken die ik een paar keer bij het Kannetje in Amersfoort heb gegeten.
De kilometers schieten op deze manier wel lekker op. Gisteren een oplaaddag kunnen combineren met veel kilometers en vandaag weer vroeg op pad. Na mijn tent opgeruimd te hebben en het veld te hebben verlaten is het slechts een meter of 500 voor ik weer bij mijn vertrouwde kanaal ben. Lekker kilometers maken dus in een prachtige omgeving.
Na een paar kilometer komt een Fransman me achterop gereden. Een gepensioneerde man op een mountainbike, flink ingepakt in winter wielerkleding. Dagelijks kom ik rond lunchtijd dergelijke mannen tegen op een mountainbike, maar dit is de eerste die een gesprekje begint.
Gelukkig is dit ook een Fransman die begrijpt hoe je moet praten met iemand die de taal niet volledig spreekt. Normaal wanneer ik zeg dat mijn Frans niet zo goed is gaan ze harder praten in plaats van rustiger, deze praat gelukkig rustig en in begrijpbare taal. Slechts incidenteel hoef ik hem te vragen wat te herhalen.
Gedurende een paar kilometer babbelen we zo verder over mijn reisplannen, tot we bij het volgende dorpje komen waar hij moet zijn en waar ik gelijk ontdek waarom ik rond lunchtijd altijd gepensioneerde mannen op een mountainbike zie. In zijn dorpje is geen bakker meer, dus moet hij een dorpje verderop voor zijn verse stokbrood van de dag. We nemen afscheid en beiden vervolgen we onze weg.
Op enig moment ben ik wel toe aan een pauze, maar ik kom hier maar nergens geen bankje tegen. Ik heb het idee dat dit deel van Frankrijk wat armer is, want zaken als bankjes en prullenbakken kom je hier niet tegen en het onderhoud van wegen en huizen is ook een stuk minder. Dan maar de fiets tegen een hek, de backpack op de grond voor dat hek en op de backpack zitten met een vers stokbrood. Ook niet vervelend.
Na deze pauze kom ik eindelijk voor het eerst tegen wat hier gedurende de zomer voortdurend te zien is, een plezierjacht. Gedurende de zomer schijnen die hier zoveel heen en weer te varen, dat de borden langs het kanaal met aanwijzingen voor de schippers niet alleen in het Frans, maar ook in het Engels en Nederlands zijn.
Bij mijn volgende pauze heb ik overigens alweer zo'n vervelend uitzicht. Het is toch wat.
Vlak voor zonsondergang kom ik aan bij Langres. Een hooggelegen plaats, die ik even ga bekijken. Maar ja, zonsondergang, dus onderstaande foto is de enige die ik voor jullie heb kunnen nemen.
Zoals op de foto nog net te zien is, ligt Langres een stuk hoger dan waar ik stond toen ik de foto nam, dat gaat dus weer klimmen worden. Een kleine twee kilometer te voet, want het is hier echt te steil om te fietsen.
Ongeveer halverwege kom ik een dame tegen die me vraagt waar het kanaal is. Daar kom ik net vandaan, dus dat kan ik eenvoudig uitleggen. Het blijkt om een Franse dame te gaan, die met een Engelsman is getrouwd en met hun jacht onderweg zijn van het zuiden naar Amsterdam, waar ze een woning hebben. Onderweg stoppen ze nog even bij een ander huis van ze in Parijs. Iets zegt me dat dit stel geen gebrek aan geld heeft.
Na dit gesprek komt het echt steile gedeelte pas. Hier ontdek ik ook waarom Roland Garros op gravel gehouden word. Om de doodeenvoudige reden dat ze teveel gravel hebben. Waarom gooien ze het anders op een voetpad dat 15% omhoog loopt? Ik moet voortduren uitkijken dat de gravel niet gaat schuiven en me zo weer naar de onderkant van de heuvel brengt.
Terwijl ik op dit stuk even sta uit te hijgen stopt er een Fransman op een fiets, onderweg naar beneden, die zich afvraagt waarom iemand in vredesnaam een fiets met bepakking omhoog aan het drukken is. Dus leg ik hem uit over mijn reis. Het is wel een dag vol met gesprekken op deze wijze. Deze keer overigens wel in het Engels.
Onderweg naar boven is het overigens wel volop genieten. Het uitzicht over de omgeving met alle lampjes en een volle maan is fantastisch, maar helaas voor jullie niet goed op de foto vast te leggen. Eenmaal boven is het ook mooi, maar opnieuw niet vast te leggen in het duister. Langres is een prachtig oud plaatsje met indrukwekkende stadsmuren. Om de stad in te komen moet ik door een stadspoort van twee meter breed, waar ook het verkeer doorheen gaat. Bijzondere manier om een stad in te gaan.
Hierna ga ik even zitten, want twee kilometer lopen en klimmen heeft wel het nodige gevraagd. Zodra ik bij ben gekomen zoek ik eerst een bank op en vervolgens de Lidl voor mijn boodschappen. Hierna kan ik weer naar beneden, om in het donker een plekje voor mijn tent op te zoeken. Hierbij moet ik eerst nog door een ander plaatsje en gelukkig vind ik snel daarna een plekje waar ik vannacht niet gestoord zal worden. Maar zoals gebruikelijk pas morgen wat over de plek van de komende nacht.
Twee dagen op rij een forse heuvel beklimmen om in een stadje te komen, dan is er volgens mij maar één afsluiter van de dag mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten