Zodra ik wakker ben weet ik al genoeg, de rug is nog niet hersteld van gisteren. Nu is het natuurlijk ook niet te verwachten dat deze gelijk weer op oorlogssterkte is. Ook is vrij snel duidelijk dat het weer vandaag niet in mijn voordeel is, regen tot in de middag.
Eigenlijk vind ik alles bij elkaar dat er voldoende reden is voor een rustdag, maar te eenvoudig wil ik niet opgeven. Ik besluit dan ook om gebruik te maken van de paar uurtjes droog vanmiddag om toch een kleine verplaatsing te doen. Vooral om de reactie van het lichaam te testen.
Over datzelfde lichaam gesproken, ik slaap inmiddels alweer meerdere weken vrij onrustig. Meerdere keren per nacht ben ik wakker, waardoor ik meer bedtijd nodig heb om aan mijn slaaptijd te komen. Uit onderzoek blijkt steeds duidelijker een verband tussen slaapklachten en depressies. Verwarrend hierbij is echter dat slaapproblemen niet alleen oorzaak, maar ook gevolg van een depressie kunnen zijn. Niet minder dan 40% van de mensen die een depressie hebben gehad, heeft nadien last van slaapstoornissen gedurende, meestal, enkele jaren. Diezelfde slaapstoornissen kunnen vervolgens weer een nieuwe depressie veroorzaken. Iets om scherp op te blijven letten dus. Binnenkort mogelijk wat meer over dit onderwerp, op een dag dat er wat minder te melden valt.
Vandaag ben ik echter al lang wakker, want het is al ruim na lunchtijd en eindelijk stopt de regen. Tijd dus om in te pakken. Gelukkig had ik in de tent het meeste al ingepakt, waardoor ik snel naar buiten kan.
Ik begin met het afbreken van de buitentent, wanneer er ineens uit het niets alsnog een bui over komt trekken en ik dus maar rap het zeil weer over de tent gooi en naar binnen duik. Mijn eerste ervaring met wat het Centraal massief kan doen met lucht en vocht en hoe daardoor ineens buien kunnen ontstaan.
Opnieuw begin ik met inpakken en wat ik direct bij het ontwaken al voelde is nu nog duidelijker, de rug is echt nog niet hersteld van gisteren. Met wat gepuf en gekreun krijg ik alles ingepakt en kan ik dus weer afscheid nemen van een plek die korte tijd mijn thuis was, op naar de volgende thuis.
Eerst echter naar de supermarkt, want er moet natuurlijk ook wel wat te eten en drinken in huis zijn. Om daar te komen zou ik grotendeels het pad langs de Saône moeten volgen, echter veranderd dat al bij direct van kwaliteit. In plaats van een net grindpad zoals gisteren, lijkt het hier meer op een laag klei waar volstrekt willekeurig her en der wat vuistdikke keien op gegooid zijn. En dan ook nog eens veel te weinig keien om de klei te bedekken.
Dit schiet dus niet op en ik zal op zoek naar een alternatief moeten. De eerste paar mogelijkheden die vanaf de rivier landinwaarts gaan zijn echter nog slechter en daarmee geen optie. Pas na twee kilometer stapvoets rijden kom ik eindelijk bij een fatsoenlijke zijweg, één gemaakt van asfalt zelfs. Overigens, de weg was zo slecht gedurende deze twee kilometer, dat een auto voor me nog trager ging. Ik kon de meeste gaten tenminste nog ontwijken en maakte een achterstand van een paar honderd meter nog bijna goed.
Nu zit ik dus op een weg, maar ik heb geen idee welke. Veel maakt dat echter niet uit, want alle wegen die hier vanaf de rivier landinwaarts gaan komen allemaal op dezelfde departementale weg uit. Wel jammer in dit geval is dat die van mij nog een gemeen klimmetje bevat en daar heeft mijn rug weinig zin in.
Al met al hebben slecht wegdek en klimmetje voor zoveel vertraging gezorgd, dat ik nog moet opschieten zodra ik bij de supermarkt ben, om te voorkomen dat ik daarna nog door het donker moet fietsen. Dat lukt uiteindelijk, waarna ik mezelf weer op mijn fiets vouw, anders kan ik het niet noemen, en richting beoogde overnachtingsplek fiets.
Tot mijn grote vreugde is het hier direct raak. Met wat ervaring en Google Maps is dat inmiddels bijna altijd het geval. Ik kan dus van de fiets en de tent opbouwen. Hoewel, eerst even zitten, want veel kracht zit er niet meer in de rug.
Hierna zet ik de binnentent op en gooi de spullen naar binnen. Nu alleen de buitentent nog. Dat klinkt heel simpel, maar in de praktijk bleek het anders. Mijn rugspieren zijn inmiddels namelijk volkomen uitgeput, waardoor ik dit laatste stuk eigenlijk zonder rug moet doen. Kruipend ga ik rond de tent om alles goed strak te zetten en haringen te plaatsen. Ach ja, is weer eens wat anders. Uiteindelijk staat de tent en daar gaat het om.
Tijdens het plaatsen van de tent ook nog een vreemde gewaarwording trouwens. Telkens wanneer ik omhoog kijk zie ik wolken over me schuiven, in de richting van de maan. De maan blijft echter voortdurend zichtbaar. Het duurt even voor dit me opvalt en ik dus wat langer blijf kijken. Wat blijkt, de wolken verdwijnen gewoon tussen mij en de maan. Ongetwijfeld ook weer een effect van de aanwezigheid van het Centraal massief, waarvan ik de uitlopers vanaf hier duidelijk zie liggen. Blij dat ik daar niet overheen hoef.
Als afsluiter van de dag iets dat wel past bij de huidige staat van mijn rug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten