woensdag 8 november 2017

Dag 185: Saints-Geosmes - Cusey

Nat begin en einde, met tussendoor heerlijk fietsweer. 30 kilometer en 100 hoogtemeters.

Vandaag vertrek ik later dan normaal, omdat de regen de hele ochtend valt. Tot aan het begin van de middag schuil ik dan ook in mijn tent. Daarbij mis ik overigens niets van de directe omgeving, want daar is deze keer weinig moois aan.


Mijn tent staat op wat het best te omschrijven is als een gemeentelijke zand- en rommelopslag. Vandaag is een zaterdag, dus ik verwacht hier geen bezoek en dat komt dan ook niet. Doordeweeks is natuur vaak een mooie plek, maar dit soort plekken zijn in het weekend dan weer ideaal.

Wat ik wel mis dankzij de regen is een kans om even een paar kilometer om te fietsen. Het is inmiddels november, dus de kou komt er aan. Kilometers maken is dan ook van groot belang de komende circa twee weken. Daarna ben ik in de buurt van de Middellandse zee en dus het betere weer en kan ik me weer wat meer permiteren aan uitstapjes en opnames.

Ik bevind me deze ochtend op het plateau van Langres en dat is een bijzonder plateau. Niet omdat ik hier voor het laatst slaap op meer dan 400 meter hoogte, maar vanwege diverse bijzondere bronnen.


Ik sliep vannacht op een paar kilometer van de bron van de Marne, de rivier die ik de afgelopen dagen heb gevolgd. De Marne stroomt pas bij Parijs in de Seine, maar ook de Seine begint hier, net als de Maas, die ik ook al meerdere keren tegen ben gekomen.

Ook de rivier die ik over een paar dagen ga zien, de Saone, begint hier op het plateau. Overigens, het canal entre Champagne et Bourgogne die ik de afgelopen dagen samen met de Marne heb gevolgd doet hier ook iets bijzonders. Dat kanaal gaat namelijk onder het plateau door, via een tunnel van 4800 meter lang. Niet gek voor een kanaal dat meer dan honderd jaar oud is.

Maar nu terug naar de dag van vandaag. Nadat de regen eindelijk is gestopt kan het inpakken beginnen, gevolgd door het vervolg van de reis. Het eerste stuk is nog op en af met een paar heerlijke afdalingen en één gemene klim, maar daarna ben ik weer bij een oude bekende, het canal entre Champagne et Bourgogne.

Zo'n honderd kilometer volgde ik dit kanaal aan de Marne kant, vanaf deze kant hoort het kanaal bij de Saone en volg ik hem nog 18 kilometer lang. Om bij de Saone te komen moet het kanaal echter wel een flinke afdaling maken. Zeker het eerste deel na het plateau van Langres gaat het flink naar beneden, dus volgen de sluizen elkaar snel op.

De sluizen die ik tot nu toe had gezien overbrugden telkens een meter of twee, de eerste paar sluizen die ik hier tref zijn beduidend indrukwekkender. Per sluis daalt het kanaal hier vijf meter, en om de paar honderd meter volgt er een nieuwe sluis.


Dit is overigens wel erg lekker fietsen. Moest ik eerst bij iedere sluis een kort maar steil klimmetje overwinnen, nu werkt de zwaartekracht in mijn voordeel. Ik hoef maar de helft van de tijd te trappen, de rest doet de zwaartekracht. Dit bevalt zo goed dat het een teleurstelling is wanneer de sluizen elkaar even later niet meer direct opvolgen, maar er telkens weer een paar kilometer tussen zit.

Een paar kilometer later mist er een bordje. Iets wat uiteindelijk voor een bijzondere ontmoeting zorgt. Ik zie ineens een meter of honderd nadat een zijweggetje van het fietspad afgesplitst is dat er op het einde van dat pad een bordje staat dat de fietsroute een stuk via de gewone weg gaat. Geen idee waarom dat bord niet aan het begin van dat zijwegetje stond.

Ik heb een broertje dood aan terug of omfietsen, dus waag ik het er op. Een paar honderd meter later is me de reden van de omweg duidelijk, hier ligt geen asfalt, maar grind. Verre van ideaal met een zwaar bepakte fiets, maar je moet staan voor de keuzes die je maakt, dus voorwaarts.

Een kilometer verderop fiets ik langs een steile helling naast het grindpad en zie ik ineend een hert op die helling. Deze hinde ziet mij ook en slaat op de vlucht. Ze kan echter geen plek vinden om over de top naar de andere kant van de helling te vluchten, dus kiest ze om naar beneden te gaan. Nadat ik zo'n honderd meter vlak achter haar heb gefietst, steek ze tien meter voor me het grindpad over en springt ze pardoes het kanaal in.

Ik krijg nauwelijks de kans om te denken 'wat doe je nou meisje, letterlijk de tekst die door mijn hoofd gaat, of ik ontdek dat herten blijkbaar uitstekende zwemmers zijn. In luttele seconden zwemt ze het kanaal over, springt aan de andere kant de lage wal op en verdwijnt daar in de bosjes. Het ging allemaal zo snel dat ik nog niet eens halverwege was om mijn mobiel te pakken. Helaas dus geen opname om met jullie te delen, maar wel een beeld dat mij altijd bij zal blijven.

Na mijn verblijf op de Veluwe eerder dit jaar dacht ik aardig wat over herten te weten, maar dit was toch weer een aangename verrassing. De natuur blijft mooi en verbazingwekkend.

Iets verderop veranderd het grind gelukkig weer in asfalt, maar niet voor lang. Een sluis verder staat er een bordje dat ik gedurende twee kilometer via de gewone weg moet en zie ik weer een grindpad voor me. Deze keer kies ik wel voor de omleiding. Die Fransen blijken echter grappenmakers te zijn. Twee kilometer later staat precies hetzelfde bord er weer over twee kilometer omleiding.

Eerst denk ik nog dat dit een foutje moet zijn en het bord verkeerd om staat, dus fiets ik weer richting kanaal. Hier blijkt echter dat het bord wel klopt. Maar waarom dan niet gelijk vier kilometer zetten op dat eerste bord? Rare lui die Fransen.

Twee kilometer later kan ik weer langs het kanaal, maar niet voor lang. Een kilometer verderop volgt namelijk mijn definitieve afscheid van dit kanaal. Het kanaal gaat vanaf hier naar het oosten en ik moet naar het zuiden. Ik had het een paar dagen geleden al een keer gezegd, maar herhaal het hier nog een keer. Wil je ooit met de fiets door Frankrijk, dan kan ik het canal entre Champagne et Bourgogne van harte aanbevelen.

Ondertussen is het tijd om een slaapplek te zoeken, maar er hangt nog altijd iets aan mijn stuur. Het afval van de afgelopen overnachting. Onderweg was ik niet één prullenbak tegengekomen, precies tot het moment dat ik afscheid neem van het kanaal. Daar staat namelijk eindelijk een prullenbak.

Ondanks dat ik deze extra ballast nu kwijt ben, moet ik vlak daarna toch van de fiets vanwege de klim die me naar mijn slaapplek moet brengen. Er zijn een aantal opties langs deze klim en dat is maar goed ook. De eerste plek die ik in gedachten had blijkt een groot Mariabeeld te herbergen, niet handig op zaterdagavond, want daar kunnen op zondagochtend mensen komen.

Op plek twee staat ook al iets, namelijk een kudde schapen. Ook niet echt ideaal. Gelukig is plek drie wel te gebruiken en kan ik hier mijn tent plaatsen zonder angst gestoord te worden in de ochtend.

Vlak nadat de tent staat begint het te regenen en daar komt ook nog een forse wind bij. Wat dit doet lezen jullie echter morgen pas, want de omschrijving van mijn overnachtingsplek is waar ik traditioneel mijn volgende bericht mee begin.

Rest enkel nog de afsluiter. Het hert is daar de inspiratie voor, want vertaal je hert in het Engels, dan krijg je dear.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten