Lekker geslapen, direct naast een beekje dat iets verder in de Marne stroomt. Kabbelend water is heerlijk om naast te slapen kan ik zeggen. Behalve naast het beekje, zit ik ook maar een meter of twintig van het kanaal en toch volledig uit zicht dankzij het groen tussen mij en het kanaal.
Tijdens het opruimen van de tent trouwens een record aantal slakken van mijn tent moeten halen, veertien stuks. Normaal komen enkel spinnen in zulke aantallen overnachten bij me.
Bij vertrek besluit ik deze keer om het eerste blok fietsen wat langer te maken dan normaal. Meestal stop ik na negen tot tien kilometer voor de eerste pauze als ik niet teveel hoef te klimmen, maar ik wil boodschappen doen in Joinville en dat is maar een paar kilometer verder.
Voor wie nu denkt dat dat afstanden van niets zijn, probeer dat maar eens te fietsen met circa zestig kilo bepakking, dan praten we daarna verder. Zonder bepakking fiets ik meestal ruim twintig kilometer per uur, met bepakking zit ik vaak tussen de twaalf en zestien per uur afhankelijk van de omstandigheden. Vanaf windkracht vier tegen ben ik vaak al blij met twaalf per uur.
Vandaag gelukkig geen noemenswaardige wind tegen, dus fiets ik probleemloos naar Joinville. Daar aangekomen even naar links de brug over en ik ben bij de Lidl. Een gesloten Lidl. De Lidl is niet de enige die gesloten is, alles is dicht. 1 november blijkt een nationale feestdag te zijn in Frankrijk. Weer wat geleerd.
Nu heb ik altijd extra proviand bij me, juist voor dit soort onverwachte omstandigheden, maar liever verbruik ik dat niet volledig vandaag. Het kan zomaar zijn dat mijn komende overnachting op enkele tientallen kilometers van een supermarkt us, iets dat heel normaal is in Frankrijk, dus wil ik liever wat buffer houden.
Mijn keuzes om die buffer te behouden bestaan uit een dure pizzeria, een schreeuwend duur Frans restaurant en doner. Doner dus. Ik stap de lokale donerboer binnen en bestel in mijn beste Frans. De alleraardigste eigenaar spreekt ook nog een woord of twintig Engels, het dubbele van de gemiddelde Fransoos, en zo komen we er samen wel uit.
Nu is eten in Frankrijk een bijzonder serieuze zaak, zelfs bij een eenvoudige donerzaak. Daarbij is het lunchtijd, dus hij heeft meerdere bestellingen tegelijkertijd. In Nederland maken ze die dan ook tegelijkertijd, maar hier niet. Hier krijgt iedere bestelling de volledige aandacht. Het gevolg is niet alleen dat ik een uur moet wachten, maar vooral dat ik een uitstekende mix schotel voorgezet krijg. Het mag dan sneller gaan in Nederland, dit soort kwaliteit kom ik daar zelden tegen.
Wat even een korte stop voor wat boodschappen en een pauze zou zijn groeit zo uit tot een erg lange stop, maar dan maat een paar kilometer minder vandaag. Dit is immers ook genieten.
Er valt overigens nog veel meer te genieten vandaag, want ik fiets door een werkelijk prachtige omgeving, mede dankzij het weer, zon en vijftien graden, in combinatie met de prachtige herfstkleuren om me heen. Plaatjes als hieronder zie ik vrijwel de hele dag.
Is dat genieten, of is dat genieten? Het fietspad gaat overigens langzaam wel in kwaliteit achteruit. Waar ik gisteren voortdurend via uitstekend onderhouden fietspaden heb gefietst, met regelmatig bankjes langs de kant, is het onderhoud hier beduidend minder. Het gebruik van het fietspad is hier overigens ook veel minder, steeds meer van het fietspad is overgroeid.
Het plaatje hierboven laat het dieptepunt zien, van een fietspad van circa anderhalve meter breed is nog slechts twintig centimeter bruikbaar. Dat het fietspad hier weinig van gebruik heeft te lijden werd ook wel duidelijk door het aantal mensen dat ik trof, nul voetgangers in de laatste tien kilometer en nul fietsers in de laatste vijftien kilometer.
Na al deze rust was het dan ook niet lastig om een rustig plekje voor de nacht te vinden vlak na het dorpje Villiers sur Marne, niet te verwarren met Villiers-sur-Marne overigens. Rest mij hier niets anders dan een afsluiter voor de dag. Na de lunchervaring lijkt iets met voedsel wel passend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten