In de ochtend vallen er weer meerdere zware buien, maar tegen het begin van de middag lijkt dat voorbij te zijn en begin ik met inpakken. Helaas komt er echter nog een zware bui over precies op het moment dat ik de tent uit elkaar haal, waardoor deze nu nat aan de binnenkant is. Heb ik vanavond weer wat te doen.
Ook vandaag lijkt het weer de hele dag te gaan regenen, soms echte regen maar meestal miezerregen. Niet dat dat na een paar uur nog verschil maakt, nat is nat. Bijkomend nadeel is ook dat alles zwaarder word. Het vocht doet zijn best terrein te veroveren en zuigt zich overal in. Als de essentiële zaken maar droog blijven.
Ik begin vandaag met het restant van de beklimming van gisteren. Gelukkig is het resterende deel minder steil, waardoor ik in een aantal etappes fietsend de top haal. Na deze top wacht een heerlijke afdaling van bijna twee kilometer. Zo schiet het tenminste op.
Uiteraard duurt dat niet lang. Na vier kilometer fietsen krijg ik namelijk een monster voor de kiezen. 140 hoogtemeters tijdens een klim van 1100 meter. Dit gaat dus lopen worden vanaf het begin. Het eerste deel van de klim, zo'n tweederde van de totale lengte, loopt mooi met gemiddeld 10% omhoog en er zitten zelfs twee korte stukjes afdaling in. Dat kan alleen maar betekenen dat het einde nog steiler is, want anders komen we niet aan de 140 hoogtemeters.
Nou, dat bleek te kloppen. Direct na de laatste huizen word het snel steiler, met stukken richting de 25%. Ik moet voortdurend druk op mijn voorwiel houden om te voorkomen dat mijn fiets achterover valt, zo steil. De progressie gaat dan ook moeizaam en met maar een paar stapjes per keer. Zo steil als dit heb ik nog niet eerder meegemaakt in mijn leven.
Uiteindeljk kom ik boven en stap ik na een welverdiende pauze weer op de fiets, om er na een paar honderd meter weer af te moeten. Niet lang, want het gaat om een stukje onverharde weg van minder dan honderd meter, maar wel een belangrijk stukje weg. Zodra ik weer op de fiets stap bevind ik me namelijk eindelijk in Frankrijk.
Een paar honderd meter verderop ben ik in de eerste plaats in Frankrijk, Longwy. Wat een intens droevige stad is dit zeg. Wegen die al jaren geen onderhoud hebben gehad, woonkazernes met verf uit de jaren tachtig en alles grauw en grijs. Armoede troef hier.
Snel fiets ik door tot ik bij de Lidl ben voor mijn inkopen, terwijl ik me onderweg blijf verbazen over de intense lelijkheid hier, verergerd door de grote hoeveelheden afval die langs de weg zijn gedumpt.Na de inkopen is het gelijk tijd om wat te eten, dus leg ik mijn backpack op de grond onder de luifel van de Lidl en ga er op zitten. Voor het eerst vandaag droog dankzij die luifel, plus een vers stokbrood om van te genieten.
Na deze pauze begint de tijd ook alweer te dringen, maar voor ik op zoek kan naar een plekje voor de nacht, moet ik eerst nog een stuk langs de erg drukke N18. Alle aandacht bij nodig dus. Gelukkig gaat dat ook weer goed en na het verlaten van deze weg kan ik uit gaan kijken naar een plek voor de nacht.
Niet veel later zie ik een pad het bos inlopen en dus volg ik dit pad. Eenmaal in het bos loopt het gelijk naar beneden, waardoor ik de tent mooi verdekt op kan stellen. Ik zet de tent op wat op een bospad lijkt, maar aan de onverstoorde gevallen bladeren is te zien dat er al een paar dagen niemand is geweest.
Bij het opzetten van mijn tent moet ik eerst ook nog de ergste nattigheid van eerder vandaag verwijderen, maar uiteindelijk staat de tent met alles er in en kan ik gaan genieten van een welverdiende rust. Gelukkig ziet de weersvoorspelling er voor de komende dagen beter uit, want volgens mij is alles nu wel nat genoeg.
Tot slot nog een afsluiter en dat gaat net als gisteren de recent overleden Fats Domino worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten