Vandaag is weer eens zo'n dag dat de ene bui nog niet vertrokken is, voor de volgende al komt. De periodes zonder buien zijn te vroeg en te laat op de dag, dus blijf ik een dagje 'thuis' in en bij de tent. Zelfs ten tijde van het stuk bij de tent was het nog aan het miezeren, maar soms moet je gewoon even naar buiten.
Ik begin inmiddels een groot liefhebber te worden van de grotere kevers in het bos. Vreemd genoeg heb ik bij deze beestjes nog niet, zoals bij andere beesten wel, de behoefte om alle informatie over ze op te zoeken, dus mijn kennis is minimaal.
Om te beginnen zijn ze vaak erg komisch om te zien met hun manier van lopen. Ze bewegen vaak als slagschepen op een woeste zee. Wat ik pas echt wonderbaarlijk vind, is hoe snel ze voedsel weten te vinden. Dat kan geen toeval meer zijn. Vaak zijn het aaseters en zijn ze direct ter plaatse zodra er bijvoorbeeld een muis sterft.
Mijn eerste echte kennismaking met ze was bij Austerlitz. Daar gebruikte ik vallen vanwege de enorme muizenplaag en nadat een val dicht was geklapt controleerde ik altijd snel of de muis echt dood was of een genadeklap moest hebben, voor ik hem naar buiten werkte. Meerdere malen heb ik daar meegemaakt dat een kever al aan zijn maaltje was begonnen nog voor ik de kans kreeg de muis uit de val te halen. Ze bleven daarbij de muis vasthouden, zodat ze met muis en al mee naar buiten gingen.
Bij Avelingen trof ik een keer een dode muis op het rijwielpad met een kever die er druk mee bezig was. Het lijk was nog niet stijf, dus de muis was net dood. In plaats van zijn kaken in de muis te zetten, rolde deze de muis de hele tijd om. Eerst dacht ik omdat hij een mooi plekje zocht om zijn kaken in te zetten, maar daarvoor duurde het rollen te lang. Achteraf denk ik dat hij probeerde de muis vanaf het fietspad de bosjes in te krijgen, om te voorkomen dat een ander beest ermee aan de haal zou gaan.
Dat denk ik vooral dankzij wat ik vandaag zag. Vlak voor mijn tent lag een stuk van een muis. Waarschijnlijk uit de snavel van een roofvogel gevallen. Twee kevers waren aan het eten, een derde probeerde er mee aan de haal te gaan richting zijn holletje in de grond iets verderop. Toch wel vreemd om te zien dat een beest een prooi voor zichzelf wil die tien keer zo groot is als hij zelf is. Alsof ik een dode olifant niet wil delen zeg maar.
De andere twee kevers bleven overigens ook gewoon dooreten, ook toen het stuk muis al half onder de grond was verdwenen voordat de egoïstische kever ontdekte dat dit niet in zijn holletje ging passen en hij dus maar besloot het op te geven en samen met de andere twee ging eten. Vreemde beestjes.
Verder was mijn dag vooral gevuld met wat denken en wat schrijven, maar daar valt verder niets concreets over te melden. Tijd voor de afsluiter dus. Van een dode muis dankzij een vogel is het natuurlijk maar een kleine stap naar een dode vogel.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten