woensdag 11 oktober 2017

Dag 157: Solt - Door weer en wind naar opnames en stroom

Een beetje regen telt blijkbaar niet als regen.

Na wat buien aan het begin van de dag zou het droog moeten worden en ook de diverse regenradars geven aan dat het droog is. De waarheid is echter anders. Behalve de, gelukkig wel iets afgenomen, nog altijd aanwezige wind, valt de neerslag namelijk bijna permanent naar beneden, in de vorm van motregen.

De combinatie van wind, regen en lage temperatuur zorgen voor dusdanig guur weer, dat het normaal bij dagjesmensen populaire jaagpad vrijwel uitgestorven is. Ik kom gedurende de tien kilometer langs het kanaal precies één fietser tegen en dat op een zaterdag.

Overigens kom ik evenveel roofvogels tegen, en die ontmoeting is een stuk boeiender. Op het moment dat ik nog twintig meter van hem af ben zie ik hem zitten op een tak met een prooi in zijn klauw. Een fractie van een seconde later ziet hij mij ook en laat van schrik zijn prooi vallen. Vastberaden zijn maaltje niet op te geven duikt hij naar de grond, pakt de prooi en vliegt weer op, bijna tegen de takken boven zijn hoofd aan, welke hij maar net weet te ontwijken. Al die tijd bleef ik natuurlijk dichterbij komen op mijn fiets, waardoor ik tijdens het laatste stukje van deze scène op minder dan twee meter van dit imposante beest ben. Wat een belevenis.

Een paar kilometer verder ben ik bij de opnamelocatie. Hier kan ik niet alleen de laatste opnames voor mijn waterwegen filmpje maken, maar ook nog een ander filmpje. Het is nog altijd aan het miezeren, maar ik besluit het er op te wagen. Voor het eerst ben ik dus in beeld met jas aan en regendruppels op de lens.

Het tweede filmpje gaat over het kruinenpad bij Maasmechelen en dankzij de informatieborden ontdek ik hoe bijzonder het hier is. Ik dacht dat het al bijzonder genoeg was dat je hier gelijkvloers aan het jaagpad een pad op kunt stappen waarmee je gelijk tussen de kruinen van de bomen staat. De oorzaak is wat het bijzonder maakt.

Het gaat hier namelijk niet om een natuurlijk hoogteverschil tussen kanaal en omliggend landschap, maar om een litteken van menselijke activiteit. Door kolenwinning is de grond hier in de loop der tijd namelijk fors ingezakt. Wat ooit heide op zeeniveau was, is nu een moeras ruim tien meter lager. Een compleet dorp is zelfs meegepakt, maar intact gebleven door reparaties.

Doordat de grond hier zo laag is, sijpelt het grondwater van de hogere delen zo deze kom in. Dankzij de grond er omheen is het echter erg schoon water, waardoor dit nu één van de grootste locaties in Vlaanderen is voor de winning van kraanwater. Dankzij de opbrengsten hiervan kunnen de reparatiekosten betaald worden.

Ook het kanaal is op deze plek verzakt en dat kan natuurlijk niet bij een kanaal. Na eerst een keer de dijken verhoogd te hebben, is later zelfs het complete kanaal opgehoogd. De vroegere kade ligt tegenwoordig onder de bodem van het huidige kanaal.

Hierna nog een klein stukje naar de Mac, alwaar ik tot sluitingstijd zit om de filmpjes te verwerken, stroom te laden en de rest van mijn route door België te plannen. Met sluitingstijd is er echter een probleem, harde regen. Daar wil ik natuurlijk niet door.

Gelukkig ken ik een trucje om met het personeel aan de praat te raken, dat bijna altijd werkt. Bij vertrek zeg ik tijd om op de fiets te stappen. Vaak komt dan de vraag of je ver moet en als ik dan zeg een kilometer of vijftien tot mijn tent dan is de standaardreactie een vraag naar het waarom van die tent en het gesprek kan beginnen. Tegen de tijd dat het gesprek klaar is, is ook de harde regen klaar en kan ik door wind en miezerregen terug.

Onderweg trof ik zes reeën, vijf vissers, drie jongelui onder een brug en één muis die dacht dat hij naar de hemel ging. Eerst maar die reeën. Vooral de eerste drie waren bijzonder. Deze stonden naast het kanaal toen ze in de lichtbundel van mijn koplamp kwamen. In plaats van weg te rennen, liepen ze op hun gemak naar de bosjes aan de andere kant van het jaagpad. Hierdoor passeerde ik de laatste in de rij van zo dichtbij, dat ik hem bijna aan kon raken.

Ook bijzonder was de muis op het laatste stukje jaagpad. Vanaf het moment dat deze in het licht van mijn koplamp zit, begint deze als een gek naar het licht te rennen. Ik man hem nog maar net ontwijken, terwijl ik een piep hoor die doet denken aan een oeps, verkeerd gedacht. Een vreemde ontmoeting dus.

Een dag met veel wilde dieren dichtbij dus. Daar weet ik wel een leuke afsluiter bij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten