Niet echt een ideale dag om aan de grote reis te beginnen. Regen van vroeg tot laat. Dus wacht ik maar tot in ieder geval de ergste regen achter de rug is, voor ik vertrek. Voordeel hiervan is dat ik in ieder geval niet helemaal verkleumd over kom, maar uiteraard wel doorweekt.
Voor het zover is echter eerst nog alles inpakken, iets dat ik voortaan dagelijks moet doen. Het hele proces van inpakken in de ochtend en uitpakken in de avond zal in totaal circa 2,5 uur per dag kosten verwacht ik. Ik hoef me dus niet te vervelen.
Na het inpakken nog afrekenen, waarbij me een onaangename verrassing wacht. In de ochtend zeiden ze nog doe lekker rustig aan, en toch brengen ze tien euro extra in rekening vanwege het late vertrek, terwijl er precies 96 lege plekken beschikbaar zijn. Dit was dus mijn derde en gelijk laatste bezoek hier.
Afijn, eindelijk het vertrek dus. Benieuwd hoe ver ik ga komen met deze regen en de gemene heuvels. Gemene heuvels liggen er namelijk genoeg. Om te beginnen die waar Arlon zelf op ligt, want ik moet namelijk dwars door de stad. Na het centrum kort afdalen en gelijk wacht de volgende beklimming alweer, etcetera.
Ik had trouwens niet gedacht dat afdalen frustrerend kan zijn, maar dat blijkt wel het geval. Afdalen is hier, mede door mijn bagage, namelijk vooral een kwestie van voortdurend remmen en flink remmen ook. De afdalingen zijn vandaag namelijk kort en steil.
Dankzij de vele pittige klimmetjes onderweg die ik meestal noodgedwongen in etappes beklim, begint de tijd ook al flink te vorderen en tegen de tijd dat ik in Rachecourt arriveer is het niet lang meer tot zonsondergang. Tijd dus om aan de andere kant van Rachecourt een plekje voor de nacht te zoeken.
Daar komt echter nog wel een uitdaging bij, want de weg loopt daar met 10% omhoog. Dat gaat dus lopen worden. Na een paar honderd meter ploeteren vind ik een plekje dat de moeite waard lijkt. Uitkijkend over het dorpje, maar belangrijker nog, net uit het zicht van de weg. De foto hieronder is de volgende ochtend genomen.
De plek is dus net uit het zicht, maar vlak bij een parkeerplaats met een bankje langs de weg. Deze plek is blijkbaar populair bij de niet monogame medemens, want tot twee keer toe hoor ik met tussenpozen twee auto's arriveren, waarna de ene chauffeur bij de ander instapt, om circa een uur later weer naar het eigen transportmiddel te lopen en te vertrekken. Je maakt wat mee op een steile heuvel in de Ardennen.
De afsluiter is ter ere van een recent overleden groot artiest. Goede kans dat hij nog vaker voorbij gaat komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten