Geloof het of niet, maar ik moest echt even wennen aan slapen in een huis. De geluiden waren ineens heel anders dan ik gewend was. Voor ik kon slapen moest er echter eerst nog wat anders gebeuren, mijn lijf moest tot rust komen en dat duurde erg lang deze keer. Reden dus om de wekker te zetten, want om negen uur kan ik me melden voor een ontbijt.
Heerlijk om de dag te kunnen beginnen met een vers ontbijt, zonder daarvoor een paar kilometer naar een winkel te moeten fietsen. En dan ook nog eens met een roerei dat een ander klaar maakt voor je. Om de luxe compleet te maken, ging ik na het ontbijt uitgebreid in bad.
Normaal ben ik niet zo'n badliefhebber, maar na regelmatig wassen met koud water de laatste maanden, ben ik, tijdelijk in ieder geval, een liefhebber van het bad. Ruim een uur lig ik er in, hopende dat het behalve op de geest, ook een rustgevend effect op de spieren heeft, want die hebben goed op hun donder gehad gisteren.
Na het bad ga ik even naar het centrum en dat is wel heel erg eenvoudig fietsen. Luik is gebouwd op een serie heuvels rond de Maas en de bed & breakfast staat op de steilste van die heuvels. Al wat ik hoef te doen om naar het centrum te gaan, is opstappen en remmen. Ik heb letterlijk geen trap hoeven doen. De terugweg gaat dat echter heel anders zijn.
Ik zoek een broodjeszaak op om daar het dagelijkse stuk voor jet blog te tikken en ben nog net op tijd klaar om alvast een buskaartjes voor morgen te halen. Een dagkaart voor de bus kost hier maar vier euro, relatief goedkoop dus en veel beter dan fietsen met die immense heuvels.
Met het buskaartje op zak stap ik weer op de fiets richting bed & breakfast, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De eerste 500 meter wil het nog wel qua fietsen, maar daarna word het gewoon te steil voor mijn vermoeide benen en dat zonder bepakking.
Aan de noordzijde van Luik, waar ik me nu begeef is het niet vreemd dat straten 10% steil zijn of soms zelfs meer. Er zijn hier plekken waar het zo steil is, dat er trappen zijn in plaats van een normale straat. In de laatste 1500 meter die ik lopend af leg, kom ik stukken tegen die meer dan 15% zijn, met een korte uitschieter naar ruim 25%.
Geen wonder dat iedereen me eerder vreemd aan keek toen ik op de fiets zat. Hier fietst bijna niemand. Enkel af en toe een geoefende fietser op een racefiets of mountainbike komt voorbij, verder niemand. Stadsfietsen als de mijne heb ik vandaag ook verder niet gezien. Niet vreemd dus dat ik fietsend niet omhoog ben gekomen.
Eenmaal terug doe ik het verder rustig aan. Ik weet zo ongeveer wat ik morgen wil zien en filmen en met welke bussen ik er kan komen. Op een wasje na doe ik de rest ban de avond dan ook niets, behalve gebruik maken van de eindeloze voorraad stroom hier. Filmpjes kijken dus. Heerlijk!
De afsluiter hoef ik niet lang over na te denken na het lopen tegen die heuvel op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten