Vannacht was ik de enige gast en ik ontbijt dan ook met de eigenaresse. Dat geeft mooi de kans om te praten en omdat we al snel ontdekken dat we beiden een passie voor geschiedenis hebben, gaat het vooral over de geschiedenis van de stad, juist waarvoor ik vandaag met de camera op pad ga.
Voor ik op pad kan gaan, eerst echter nog werken aan het blog en een wasje. Dat werken aan het blog had ik gisteren al willen doen, maar ik kon me er niet toe zetten. Vooral omdat het lijf nog druk aan het herstellen is van de fietstocht naar Luik. Het is dan vele malen fijner om gewoon te liggen en een filmpje te kijken.
Uiteindelijk is dan toch daar het moment om met camera en al te vertrekken. Ik ben overigens erg blij dat ik gisteren al het buskaartje heb gehaald, zodat ik vandaag niet weer op de fiets naar het centrum hoef en dus ook met de fiets weer de vervelende bult moet zien te bedwingen.
Ik wil eerst naar de citadel van Luik. Dat zou rechtstreeks kunnen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte, maar ik wil graag wat meer van de stad zien en dus neem ik een combinatie van bussen via wat buitenwijken. De stijgingspercentages zijn hier bijna overal indrukwekkend en dat zorgt dat er regelmatig een indrukwekkend uitzicht is. Soms naar beneden, maar soms zie je ook ineens vlak voor je bebouwing die een stuk hoger op de rots staat.
Vlak voor we bij de citadel zijn gaat er echter ineens wat mis. Een zwangere vrouw staat op om, om totaal onbekende redenen, tijdens het rijden van de bus naar een andere plek te verhuizen. Een rijdende stadsbus kan soms schokkende bewegingen maken en op zo'n moment gaat het fout. De vrouw verliest haar evenwicht en begint te vallen. Gelukkig direct voor mij, waardoor ik nog net de kans heb om haar op te vangen en weer recht te zetten. Op het moment dat ze weer stabiel staat en de stang vast heeft lijkt de crisis weer voorbij.
Lijkt, want blijkbaar is mevrouw niet de slimste. Ze gaat gewoon verder met haar poging die andere stoel te halen en een stap verder gaat het weer mis. Deze keer gebeurd het echter niet voor me en hoewel ik nog wel een poging doe om haar te grijpen, gaat ze deze keer hard onderuit.
Samen met een andere passagier help ik haar overeind. Ze brak de val gelukkig met knieën en handen, waardoor de kans op schade voor de baby minimaal is, maar ze heeft wel veel pijn. In combinatie met het feit dat ze zeven maanden zwanger is, alle reden voor de chauffeur om de bus aan de kant te zetten en een ambulance op te roepen.
Tegen de tijd dat de ambulance er is en ze haar welzijn controleren, is ook de volgende bus er en verlaat ik dus de plek van het ongeluk. Een paar haltes later ben ik boven bij de citadel en ga ik eerst even zitten na alle belevenissen.
Hierna pak ik de camera bij de hand en loop ik wat rond over de citadel. Op het moment dat ik een eerste foto wil maken slaat vrijdag de dertiende weer toe. Mijn camera weigerd namelijk om een foto te maken met de melding dat de geheugenkaart beschermd is tegen schrijven. Mooi is dat.
Camera uit en weer aan werkt niet, geheugenkaart en accu er uit en er weer in ook niet, dan rest er nog maar één ding en dat is geduld. Oftewel, even een sigaretje roken terwijl de accu er langer uit is in verband met eventuele restspanning. Gelukkig werkt dit trucje, waardoor ik uiteindelijk toch nog aan de slag kan.
De citadel is gelegen bovenop de meest steile heuvel van de stad. Helaas zijn de meeste verdedigingswerken verdwenen, maar wat er nog rest is al zeer indrukwekkend, zeker in combinatie met de hoogte.
Eenmaal aan de rand van de citadel word pas echt duidelijk hoe hoog en steil het hier is. De Maas die 111 meter lager ligt, ligt op ruim minder dan een kilometer afstand. Dat er tegen deze helling gebouwd is is bijna niet voor te stellen.
Na een tweetal opnames begin ik te voet aan de afdaling. Hoe ze hier gebouwd hebben word daarbij al snel duidelijk, langs een trap in plaats van een weg. Een enorme trap van 347 treden, steil naar beneden. Mensen die aan die trap wonen zijn vandaag ook de voornaamste gebruikers, waaronder een paar spelende kinderen.
Ze zijn aan het voetballen. Inderdaad ja, voetballen op een trap en dat geeft bijzondere uitdagingen voor degene die het laagste staat. Niet zozeer omdat die omhoog moet trappen, maar vooral omdat die moet zorgen dat hij iedere bal die zijn kant op komt ook stopt. Uiteraard gaat dit vanzelf een keer mis. De eerste keer hebben ze nog mazzel en kan een toerist iets lager de bal stoppen, de tweede keer hebben ze geen mazzel. De bal rolt 250 treden naar beneden. Met een paar minuten voetballen per dag krijgen deze jongens dus enorm veel training.
Op deze bijzondere trap maak ik ook nog een opname en daarna is het voor vandaag klaar met de opnames. Ik loop echter nog wel wat door het centrum en bezoek daarbij ook nog een elektronicawinkel voor een nieuwe geheugenkaart, want ik wil natuurlijk niet zonder komen te zitten als deze nogmaals problemen gaat geven. Wat me onderweg ook opvalt, dat zijn de parkeerborden. De borden die aangeven waar er wel en niet geparkeerd mag worden zijn hier voorzien van een extra bordje dat aangeeft voor hoeveel meter het bord geldig is. Twintig meter parkeren, zes meter niet parkeren, veertig meter parkeren enzovoort. Heel opvallend en vooral heel veel borden.
Hierna sjok ik nog wat rond voor ik weer de bus terug pak richting bed and breakfast, voor een laatste avond lekker liggen op het bed met een filmpje. Tijd dus om richting de afsluiter te gaan en ik weet wel een leuke na al die heuvels hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten