Vandaag een verplaatsing, met een omweg voor boodschappen van ongeveer 35 kilometer, dat moet te doen zijn. Diverse tegenslagen zorgen er echter voor dat het een lange en zware dag gaat worden. Het begint al gelijk met de wind. Die had ik tot nu toe altijd tegen, omdat ik naar het zuiden of het westen ging en dan kun je tegenwind verwachten. Vandaag ga ik naar het oosten, en toch staat de wind weer tegen.
Maar ach ja, het went en ik hoef maar 35 kilometer, niets aan de hand. Onderweg moet ik nog wel even inkopen doen, want alles is zo ongeveer op. Bij voorkeur doe ik dat bij een Lidl, want die heeft door heel Europa ongeveer dezelfde prijs-kwaliteitverhouding. Dan weet je in ieder geval wat je koopt. Even op Google Maps kijken en ik zie dat er één is in Merksplas, maar een klein stukje om. Op naar Merksplas dus! Oh nee, eerst nog even inpakken natuurlijk.
Onno, de man die hier vannacht ook stond, vertrekt al wat eerder per auto naar Arendonk, die zie ik later vandaag dus weer terug. Ik begin vervolgens mijn spullen in te pakken en vertrek vervolgens in de richting van Merksplas.
Eenmaal in Merksplas aangekomen tref ik echter geen Lidl, maar een leeg pand dat te koop staat. Kan gebeuren, ik pak Google Maps wel weer. De volgende Lidl is in Turnhout. Iets verder om, maar ik heb nog alle tijd, dus gaan met die banaan.
Deze Lidl ligt zo te zien direct achter de Mac waar ik al twee keer ben geweest, dus op de route hoef ik niet te letten. Bij het binnenrijden van Turnhout gaat de laatste waterfles leeg, mooie timing dus. Alleen nog even Turnhout door en dan ben ik bij de Lidl.
Of toch niet? Het is niet te geloven, ook hier een leeg pand dat te koop staat. Werken ze hier in België Google Maps nooit bij of zo? Dit gaat me niet nog een keer overkomen, dus pak ik nu gewoon de dichtstbijzijnde supermarkt. Driehonderd meter verder ligt een Carrefour. Geregeld dus.
Nou nee, nog altijd niet geregeld, dit is namelijk een hypermarkt en dus mag ik eerst een marathon lopen voor ik alles bij elkaar heb gevonden. De supermarkt, het gemak van de westerse samenleving.
Een paar honderd meter verder zoek ik even een rustig plekje op, om te genieten van wat eten. Vers stokbrood, met salami en camembert. Heerlijk dus. Het hele supermarkt avontuur heeft me aardig wat tijd gekost, maar in principe moet ik nog over kunnen zijn voor het helemaal donker is. Nog niets aan de hand.
Na het eten vervolg ik mijn weg. Ravel is de volgende plaats op de route. Vlak voor ik Ravel binnen kan rijden wacht me echter nog een onaangename verrassing. Ik moet een onbeduidend kanaal over, maar de brug over het kanaal is verre van onbeduidend. Niet zozeer door de lengte of hoogte, maar door de zeer steile hellingsgraad.
In Nederland houden ze altijd rekening met fietsers bij de aanleg van dit soort objecten, hier blijkbaar niet. Ik kom, mede dankzij een flinke aanloop, tot halverwege, maar ik heb simpelweg teveel bepakking om tot helemaal boven te komen. De rest duw ik de fiets voor mij uit, en daarna rol ik ontspannen Ravel in. Naar beneden is het namelijk heerlijk zo'n brug.
Na me lekker het dorp ingerold te zijn stop ik nog even bij een bankje, voor wat ik op dat moment verwacht dat mijn laatste pauze gaat zijn. Na de pauze moet ik een paar honderd meter fietsen en dan rechtsaf. Op de plek waar een weg hoort te liggen, ligt echter een weiland. Vage bedoening weer. Nog een blik op de mobiel en iets verderop moet ik alsnog naar rechts kunnen. Hier staat echter een huis waar een weg hoort te zijn. Wat is dat met Google Maps in Vlaanderen?
Een flink eind verder kan ik dan eindelijk een keer naar rechts en deze keer is het een keurig betonnen pad tussen de velden. Dit gaat lekker. Tot het einde van het betonnen pad, waar ik af moet een grindpad op en honderd meter verder weer af een modderig bospad in. Dat gaat me te ver. In de verte zie ik de provinciale weg lopen, dus besluit ik om het grindpad maar tot daar te golgen. Dat lukt precies tien meter en dan sta ik met een lekke band.
Vervelend genoeg is het lek achter, en die kan ik niet zomaar plakken, want dan mket eerst alles van de fiets gepakt worden. Ik schat dat ik nog een kilometer of zes moet, dus lijkt het mij sneller om dan maar te gaan lopen. Wat een vergissing.
Ik had echt onderschat hoeveel tijd en energie het kost om fiets en bepakking over langere afstand voort te duwen. Om te voorkomen dat ik helemaal leeg raak en straks geen kracht meer heb om mijn tent op te zetten, neem ik dus maar regelmatig pauze en iedere keer ben ik meer dan blij dat ik even kan zitten.
Al met al duurt het maar liefst ruim 2,5 uur voor ik er ben, helemaal gaar. Onno vroeg zich al af waar ik bleef, maar hij had al wel een kampvuur gestart, dus vermoeid plof ik op het bankje en laat ik het vuurtje me tot rust brengen. Even later begint Onno wat worstjes te braden en mede dankzij vuur en worstjes kom ik er weer bovenop. Althans, mijn bovenlijf. Het onderlijf is voor de rest van de dag afgeschreven.
Tussendoor zet ik in stappen mijn tent op en zodra die staat kan het echte ontspannen beginnen. Erg fijn om op zo'n avond een metgezel te hebben, dus bedankt Onno! Omdat alleen de benen afgeschreven zijn en de rest nog wel wil, krijg ik het ook nog voor elkaar om het lang gezellig te houden met Onno. Pas laat in de nacht zoeken we onze tenten op, ik strompelend. Veel tegenslagen vandaag, maar allemaal zijn ze weer overwonnen. Gewoon dom door.
Als afsluiter is er natuurlijk maar één optie na het laatste plaatsje dat ik vandaag passeerde. De bolero dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten