Hoewel ik na de verplaatsing van gisteren ongekend energiek was, had ik blijkbaar toch mijn slaap hard nodig, want uiteindelijk zo'n tien uur geslapen, wat vrij uniek voor mij is. Toen ik uiteindelijk wakker werd was dat met een bekend geluid, dat van regen op mijn tent. Ga je naar een zuidelijk land, krijg je regen in plaats van palmbomen.
Al met al duurde het tot half zes voor het droog werd en die tijd mooi gebruikt om aan dit blog te werken, zodat ik weer berichten in het voren klaar heb staan en me daar dus niet dagelijks druk om hoef te maken.
Zodra het droog werd had ik nog twee uur de tijd om de omgeving te verkennen en die kans heb ik met beide handen gegrepen. Eerst maar eens de directe omgeving, want die op zich is al zeer bijzonder. Mijn tent bevind zich namelijk in een kolonie. Een kolonie voor weldadigheid en tevens strafkolonie om precies te zijn.
Net als op drie plaatsen in Drenthe is hier, en op nog een locatie niet te ver van hier, gond opgekocht zo'n 200 jaar geleden om arme werklozen een kans te geven een eerlijke boterham te verdienen als boer. Dat was wel een hard bestaan, want eerst moest de hier aanwezige heidegrond ontgonnen worden. Het resultaat is een landschap met veelal kaarsrechte wegen, keurig opgedeeld in vakjes landbouwgrond. Grotendeels is die indeling nog identiek, hoewel een paar stukken landbouwgrond de afgelopen decennia aan de natuur terug zijn gegeven.
Daarnaast is het dus ook een strafkolonie, want ooit had iemand bedacht dat het een goed idee zou zijn om in tijden van extreme armoede en werkeloosheid het landlopen strafbaar te stellen. Werd je in deze regio opgepakt als landloper, dan ging je niet naar een normale gevangenis, maar werd je hier opgesloten en te werk gesteld.
Toen in 1993 de strafbaarstelling van landloperij ongedaan werd gemaakt werd het pand voor de landlopers een reguliere gevangenis en dat is het nu nog steeds. De gevangenis in Tilburg die door België gehuurd is vanwege hun cellentekort is een dependance van de gevangenis van Wortel. Al met al reden genoeg om een filmpje over te maken op korte termijn.
Terwijl ik van de gevangenis Wortel naar het dorp Wortel fiets, schrikt er nog een joekel van een buizerd op die opvliegt terwijl ik vijf meter van hem ben. Wat blijven die beesten toch ook ongekend indrukwekkend van dichtbij.
Het dorp Wortel ziet er niet bijzonder uit, dus fiets ik maar gelijk door naar het naastgelegen Hoogstraten, vooral bekend vanwege de enorme populatie Nederlanders die hier is gaan wonen vanwege de lagere belastingen en/of de goedkopere huizen.
Wat direct opvalt, dat zijn de huizen. Lang zijn er in Belgie nauwelijks regels geweest waar je je aan moest houden bij het bouwen van huizen en hier staan dan ook de meest uiteenlopende stijlen naast elkaar. Veel Nederlanders, in ieder geval de bestuurders in Nederland, gruwelen er van, maar ik vind het wel wat hebben. Straten hebben hier in ieder geval veel meer karakter.
Eerst kom ik nog langs de fraaie kerk van Hoogstraten, overigens de dochterkerk van de veel kleinere, maar wel oudere kerk in Wortel, en daarna kom ik in de winkelstraat, waar ik gelijk kennis kan maken met de typische Belgische namen op de gevels. Hema, Hans Anders, ING, Kruidvat, ICI Paris, Randstad, Zeeman en ga zo maar verder. Je voelt je direct in een hele andere wereld.
Ook pak ik hier nog een staartje mee van het evenement Hoogstraten in bloemen en groenten. Je verzint het niet. Helaas is mijn tijd dankzij de eerdere regen beperkt, anders was ik graag alle kunstzinnige installaties langsgegaan met mijn camera in de hand.
Ik wil echter nog een sociaal experiment doen en ook nog boodschappen. Voor beiden heb ik een supermarkt nodig. Voor het eerste ga ik naar een Delhaize, zeg maar de AH van België. Mijn verwachting blijkt te kloppen, deze supermarkt is schreeuwend duur. Ik schat 20 tot 25% duurder dan een AH bij ons. Het verschil zit hem in het dominante geloof. Nederland is Calvinistisch, hier zijn ze katholiek. In Nederland mag het niet te duur zijn, hier laat je zien dat je geld hebt. Geloof en wat het doet met een land is soms op vreemde plekken te bezichtigen.
Na dit experiment ga ik voor mijn eigen boodschappen naar de Lidl, waar de prijzen redelijk vergelijkbaar zijn met wat wij gewend zijn. Sommige producten zijn wat duurder en andere wat goedkoper en daarmee heb je gelijk de motor achter het grensverkeer te pakken.
Terwijl ik iets uit een laag schap pak zie ik naast me ineens een stel indrukwekkende pumps met daarboven een hele lelijke tatoeage van een mislukte dolfijn. Ik pak uit een ander schap iets en de dame is alweer verdwenen voor ik weer opkijk, maar niet voor lang.
In de volgende gang zie ik een dame, naar later blijkt dezelfde, van opzij. Ze heeft een soort bolero van nep bont aan. In mijn hoofd klinkt het: jemig wat lel....... en daar stopt mijn zin ineens, omdat mijn ogen ineens vallen op, ik kan het niet anders benoemen, een fantastisch paar billen. De magie duurt echter niet lang.
Mevrouw draait zich namelijk een kwartslag om, met de rug naar mij toe, en ineens blijkt haar zwarte legging half doorzichtig, met een witte string eronder met het labeltje er nog aan. Zo ordinair, daar knappen de meeste mannen direct op af en ik dus ook.
Inmiddels is er een groep van ruim tien Duitse mannen in de winkel en die lachen haar achter haar rug om gewoon uit. Ondertussen zie ik ook de voorkant en onder die bolero draagt ze een doorzichtig wit shirt met daaronder een zwarte beha. Heeft ze het echt niet door, heeft ze de behoefte om er zo ordinair mogelijk uit te zien, of is het een dame van de straat onderweg naar haar werk? Ik zal het nooit weten, maar zelden heb ik een duidelijker voorbeeld gezien dat de suggestie in de meeste van dergelijke gevallen veel beter is dan niets verhullend.
Nog altijd vol verbazing reken ik af en ga weer naar mijn tent. Wat lopen er toch vreemde wezens rond op deze planeet. En daarmee heb ik gelijk een mooie afsluiter. Over de avond valt toch niet meer te melden dan dat ik heb gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten