Over nacht, ochtend en eerste helft van de middag kan ik kort zijn, heel veel badkuipen met water worden omgekeerd boven het bos. Gelukkig word het in de tweede helft van de middag wat vaker droog en dat is maar goed ook.
Ik wil namelijk graag naar de laatste grote etappe van Contador kijken, maar daarvoor moet ik wel eerst het bos uit. De ontvangst in het bos is namelijk te slecht om te kijken. De Vuelta is al jaren mijn favoriete ronde en ik baalde dan ook regelmatig dat ik niet dagelijks kon kijken, maar het laatste kunststukje van El Pistollero ga ik niet missen.
Even voor de mensen die normaal wel Tour kijken, maar niet naar de Vuelta, deze laatste is altijd spannender, mooier en vooral onvoorspelbaarder dankzij de Spaanse furie. Echt de moeite waard dus.
Op het moment dat ik bij mijn tent vetrek, ontmoet ik mijn buren voor de komende nacht. Een internationaal gezelschap van 8 á 10 jongens en meiden van rond de 18. Hierover later meer. Ik zoek een bankje op onder een boom en wat dichter bij de bewoonde wereld, zodat ik betere ontvangst heb en bescherming tegen nadruppelen uit die badkuipen en geniet terwijl Contador de laatste berg uit zijn loopbaan als overwinnaar beklimt. Met drie Nederlanders in de top 10 heeft het noordelijke deel der lage landen ook niets te klagen.
Aansluitend doe ik nog even wat boodschappen en daarna weer richting tent. De puberbende heeft daar inmiddels hun tenten staan, drie kleintjes, dus dat gaat krap worden, en de jongens en meisjes dartelen al jonge veulens door een wei tussen de bomen door.
Ze hebben de tenten vrij ver van de mijne staan en ik verwacht niet veel interactie meer en ga mijn tent in om een filmpje te kijken. Iets later staan ze toch vlak bij mijn tent, want daar is de vuurplaats, en vragen ze netjes of ik bezwaar tegen heb als ze een vuurtje stoken. Ik zeg nee, maar denk succes ermee denkende aan al die badkuipen water.
De groep spreekt Engels onderling, maar nu ik ze dichterbij heb haal ik de verschillende accenten er uit. Zo te horen is de groep een mengeling van wat Amerikanen, wat Scandinaviërs en wat Nederlanders.
Degene die pogingen doet het kampvuur brandende te krijgen heeft weinig succes en word steeds dwingender in wat de anderen voor hem uit bos en tent moeten halen. Vanwege het uitblijven van suces beginnen anderen zich uiteraard ook steeds meer te bemoeien met de te gebruiken methode. Ik zet mijn film dus maar even op pauze, want hier wil ik niets van missen.
De sfeer word steeds grimmiger, maar na een uur hebben ze het voor elkaar, er is vuur. De sfeer in de groep is echter inmiddels goed verpest en ondanks dat de dames proberen er nog een beetje stemming in te krijgen, falen hun pogingen. Na iets meer dan een half uur, korter dus dan het duurde om dat vuur aan te krijgen, vertrekken ze al richting tent, waar het vervolgens de rest van de nacht muisstil is.
Direct bij het eerste ochtendgloren word de stilte echter verbroken en hoor ik weer verwijtende stemmen, vijf minuten later gevolgd door de geluiden die horen bij het inpakken van tenten. Dit gaat duidelijk geen vriendschappen voor het leven opleveren. Bij het weglopen hoor ik twee Nederlandse meiden tegen elkaar zeggen: binnenkort nog een keer, maar dan zonder deze idioten. Idioten waren het, maar ik heb er wel van genoten.
Over een mooie afsluiter hoef ik na dit verhaal niet lang na te denken overigens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten