Gisteren had ik de scheerlijnen al geplaatst, normaal gebruik ik die dingen vrijwel nooit, dus ik ben helemaal klaar voor de eerste herfststorm van het jaar. Hoewel ik overtuigd ben dat mijn tent dit met gemak kan doorstaan, blijf ik voor de zekerheid toch maar thuis. Ik kan er immers ook wel eens naast zitten.
Nu zit de storm natuurlijk in het noorden en ik in het zuiden, dus dat scheelt al enorm. Wat ook scheelt is dat ik midden in een bos zit, dat dempt de wind flink. Uiteindelijk valt het dan ook erg mee. De buitentent gaat dankzij de scheerlijnen geen kant op, enkel de binnentent beweegt wat meer mee met de wind, maar niets dat voor overdreven krachten op de tentstokken zorgt.
Tegen vier uur valt de wind ineens helemaal weg en na al het geraas is dat ineens een hele vreemde sensatie van volkomen stilte. Hierna begint de wind weer na een klein kwartiertje, maar dit vreemde fenomeen doet zich nog tweemaal voor. Binnen in de tent lijkt het op zulke momenten net alsof de wereld om me heen ineens verdwenen is.
Na het derde intermezzo word de stilte niet onderbroken door de wind, maar door de regen die met bakken naar beneden komt. De behoefte om boodschappen te doen verdwijnt net zo plotseling als de wind eerder. De rest van de avond en nacht blijft de regen domineren. Morgen weer een nieuwe dag denk ik dan maar.
Na een storm is het natuurlijk niet lastig om een afsluiter te bedenken. Bij deze dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten