Gisteravond werd het uiteindelijk nog aardig laat. Ik bedacht me namelijk dat ik eindelijk het land van StuBru in zou trekken en besloot om te proberen of deze zender al te ontvangen was hier in de bossen en na enige moeite had ik het voor elkaar en begon het genieten.
Even voor de niet ingewijden, en dat zullen velen zijn, StuBru staat voor Studio Brussel, Een Belgische radiozender. Een zender die wel een beetje te vergelijken is met 3FM ruim tien jaar geleden, toen 3FM het nog goed deed juist omdat ze niets gaven om luistercijfers, maar om verfrissende muziek.
Sindsdien is 3FM langzaam aan het aftakelen, helemaal de laatste twee jaar, maar StuBru is trouw aan zichzelf gebleven. Hier geen uitzendingen gevuld met flitsende jingles en eindeloos pratende DJ's, maar gewoon de muziek waar ik graag naar luister en heel veel plaatjes om te ontdekken. Veel lezers van dit blog zullen het niets vinden, maar ik geniet met volle teugen.
De buren van afgelopen nacht vertrekken ook deze keer vroeg, terwijl ik me lekker nog een keer omdraai. Ik hoef maar circa twintig kilometer af te leggen, dus geen haast. In de loop van de middag begin ik me op mijn gemak voor te bereiden en om vier uur vertrek ik.
De route gaat eerst nog via Chaam, alwaar ik voor het laatst wat statiegeldflessen inlever. Daar zal ik voorlopig geen last meer van hebben. Ook dump ik in Chaam nog even in een prullenbak mijn afval en daarna gaat het zuidwaarts.
Na een serie weilanden en maïsvelden kom ik in Ulicoten. In de 17e eeuw moest de katholieke kerk daar dicht van de protestantse machthebbers in ons land, zoals op wel meer plekken, maar hier hadden ze de mazzel dat ze vlak bij de grens zitten, dus bouwden ze een paar kilometer verderop gewoon een nieuwe kerk. Pas bij de komst van de Fransen een anderhalve eeuw later mocht de oorspronkelijke kerk weer open.
Veel meer valt er nu ook weer niet te melden over Ulicoten, behalve dan misschien dat de naam van het dorp een betekenis heeft die gaat over een groepje huizen in een moeras en dat ik er op een zonnige zondagmiddag in september op een bankje naast de bushalte heb gepauzeerd.
Na Ulicoten weer de gebruikelijke afwisseling tussen weilanden, akkers en maïsvelden. Overigens is aan de maïsvelden te zien dat er storm is geweest. Daar waar de maïs geknakt was door de wind hebben de boeren al geoogst om te voorkomen dat deze gaat rotten en verloren gaat. Hierdoor zijn er soms vreemde happen uit de maïsvelden genomen.
Op enig moment word het lastig om te zien of ik nou ik Nederland of België ben. De bushalte is Belgisch, de auto's ook, maar volgens mij is dit nog altijd Nederland, want België betreed ik pas bij de afslag die ik moet nemen op deze weg.
Die afslag mis ik nog bijna, want wat er uitzag als een normale weg op Google Maps blijkt namelijk een zandpad te zijn. Twintig meter dat zandpad op zit ik dan eindelijk in België. Heel veel verder heb ik nu ook niet meer te gaan, want dit is namelijk ook de rand van het gebied waar de volgende paalcamping zich bevind.
Gelukkig is het een kwalitatief goed zandpad, want op drie of vier momenten dat ik af moet stappen om modder te ontwijken na, kan ik gewoon doorfietsen. Na twee kilometer onverhard kom ik weer op verharde wegen en heb ik nog maar een kilometer te gaan.
Op het moment dat ik bij een afslag wil controleren of dit, zoals ik verwacht, de afslag is die ik moet hebben, roept een gemoedelijke Vlaming me toe vanuit zijn raam of ik de bivakzone zoek. Het blijkt inderdaad deze afslag te zijn en twee velden verder moet ik langs een paal en dan ben ik er. Eerst maar eens een biertje om de goede afloop van deze reisdag te vieren, terwijl ik op het volgende uitkijk.
Hierna enkel nog mijn tent opzetten, inrichten en daarna koken. Al wat daarna rest is met StuBru de nacht in en voor jullie nog een dagafsluiter verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten