Dag 62: Utrechtse heuvelrug - De jacht op klein wild

Het is tijd om wraak te nemen. Dierenliefhebbers kunnen mogelijk beter dit stuk overslaan.

Vooraf nog eerst even wat anders. Weten jullie nog die was die ik dagen geleden heb gedaan? Die is eindelijk droog. Eindelijk dus een periode zonder buien gehad die lang genoeg was.

Ik heb het echt helemaal gehad met de muizen. Bijna dagelijks tref ik er één aan in de binnentent en het aantal gaten in mijn tent neemt dagelijks toe. Met duct tape weet ik ze nu nog te repareren, maar als het in dit tempo door blijft gaan komt daar ook een keer een einde aan.

Ook wakker worden met een muis op je hand, of op je been is niet echt optimaal voor de nachtrust om het zo maar te noemen, maar nog erger is de voortdurende herrie die ze maken met hun geknaag en getrippel over het zeil in de voortent. Ik slaap al een week niet meer fatsoenlijk dankzij de muizen.

Het is dus een keuze tussen de muizen en mijn tent en dan kies ik altijd voor mijn tent. De regel waar ik me tot nu toe aan heb gehouden om de natuur de natuur te laten ga ik bij wijze van uitzondering dus doorbreken.

Gisteren wat muizenvallen gekocht en eerder in de dag al uitgeslapen, want deze nacht gaat slaap er niet van komen. Bij aankomst in mijn tent moet ik eerst nog weer een muis de tent uit jagen, zijn laatste kans om het zo maar te zeggen, en daarna zet ik voor het eerst de vallen.

Het duurt niet lang voor ik kan horen dat ik voor het eerst klandizie heb. Helaas komen de muizen er de eerste ronde echter nog goed mee weg. Vallen weer vullen dus, en weer afwachten. De tweede ronde is het wel raak. Indringer één is naar de eeuwige jachtvelden na een paar seconden gespartel.

Want ja, ook bij een gebroken nek of rug spartelen muizen nog altijd even na. Aangezien ik geen sadist ben zorg ik echter wel dat ik een hamer bij de hand heb. Stopt het gespartel niet binnen een paar seconden, dan kan ik ingrijpen en er zelf een einde aan maken. Ik wil van de muizen af, maar onnodig leed gun ik ze nu ook weer niet. Zij kunnen niet helpen dat het muizen zijn.

Zo gaat het de hele nacht door, keer op de keer de vallen weer opnieuw vullen en eens in de zoveel tijd klapt er één dicht en is er weer een gatenmaker minder in leven. Één keer moet ik ook daadwerkelijk ingrijpen omdat een muis niet direct dodelijk geraakt is. In de dertig seconden na de klap had hij de val al anderhalve meter meegesleept.

Al met al weet ik er deze nacht zes uit mijn lijden te verlossen, naar ik hoop de zes meest brutale. Één herken ik zelfs aan zijn ene opvallend donkere voorpoot. Dit exemplaar had ik al een keer uit mijn tent moeten verjagen.

Nu zijn er natuurlijk lezers die denken dat ze afkomen op de etenswaren in mijn tent en dat ik die anders moet bewaren. Nou, ik bewaar dus geen etenswaren in mijn tent. Het enige dat ze te knagen hebben na binnenkomst is over het algemeen plastic of bijvoorbeeld toiletpapier en dat doen ze dan ook graag.

Na een nacht jagen aan het begin van de ochtend tegelijkertijd met de resterende muizen gaan slapen. De nachtrust van de overwinnaar op het slagveld is altijd goed. Overdag deze dag dan ook niets gedaan, behalve slapen en wat door het bos lopen. De volgende nacht was ik van plan om nog een keer de hele nacht de strijd aan te gaan.

Tijdens deze tweede nacht was de oogst al duidelijk minder en het begon ook wat rustiger te worden met muizen die aan mijn tent willen knagen, of over mijn binnentent lopen, want ja, ook dat doen ze om vervolgens aan het dak te gaan knagen.

Ik zal de vallen blijven zetten de komende dagen dat ik nog hier verblijf en hoop van harte dat ik eindelijk weer wat nachtrust kan pakken en vooral dat mijn tent verder in één stuk blijft.