Nu ik eindelijk weer bezig ben, maak ik er vandaag maar gelijk een drukke dag van.
Schrijven, filmen en fotograferen helpen me echt begin ik steeds meer te ontdekken. Het zijn dingen die ik graag doe en die zorgen daarmee voor een goed gevoel. Ook het feit dat ik in beweging moet komen om met de camera aan de slag te gaan helpt.
De positieve energie die ik krijg van bezig zijn met deze dingen geeft me de kracht om het negatieve in kleine stapjes te verwerken. Dagen dat ik niets tot weinig doe zijn vaak niet alleen de mentaal zware dagen, het zijn ook dagen waarop ik geen progressie boek. Niet tot nieuwe inzichten kom.
Één ding weet ik inmiddels wel zeker, en dat is dat dit niet mijn tweede depressie is, maar een wederopleving van de eerste. De eerste is namelijk nooit echt weggeweest. Ik ben alleen opgehouden het te zien als depressie zodra ik weer enigszins in staat was normaal te functioneren.
Het klinkt mogelijk gek, maar deze conclusie lucht op en geeft helderheid. Het maakt alles overzichtelijker en daarmee beter te behappen. Het waarom van de depressie begint eindelijk binnen bereik te komen. Hoe het had kunnen komen dat ik überhaupt vatbaar was voor een depressie is echter nog een heel ander verhaal, waarvoor ik veel dieper moet graven.
Ik moet me vooral bezig houden met wat mij gelukkig maakt, niet met wat anderen graag van me willen zien. Dat klinkt mogelijk egoïstisch, maar zo is het niet bedoeld. Met dit in gedachten stapte ik vandaag op het einde van de middag op de fiets om weer opnames te maken.
Maar liefst vier filmpjes met verhalen gemaakt vandaag, allemaal over de Kröller-Müllers. Er valt veel te vertellen over deze mensen en deze keer heb ik me vooral gericht op hun zijn. Vanavond komt de eerste online en de rest volgt vanzelf.
In de avond natuurlijk weer wild gespot en daarmee leek een mooie dag afgesloten. Helaas was hij echter nog niet afgesloten. Het stuk dat hier een paar dagen geleden verscheen over het grote onbegrip, was namelijk dankzij iets wat me laat deze avond overkomen is.
Zo kreeg een dag die heel mooi was verlopen toch nog een rouwrandje op het einde. Gelukkig begin ik me inmiddels heel bewust te worden dat er na regen weer zonneschijn komt, dus ik zal ook deze tegenslag wel overleven.
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
Na een koude nacht met een gevoelstemperatuur van min vijf besluiten de buren dat het voor hun genoeg is geweest. Met name de vriend van de ...
-
Het wereldberoemde Kröller-Müller museum was in de ogen van Helene Kröller-Müller maar een provisorisch museum. Onder de video nog enkele ...
-
Een impressie van de cyclocross training op 't Zand te Alphen. Al circa 35 jaar vind deze iedere woensdagmiddag plaats tijdens het seizo...
-
Een moeizame herstart na mijn rustdag met 28 kilometer en 60 hoogtemeters. De voorspelling was dat het vandaag overdag pas weer fors zou g...
-
Lekker weer, opnames, 22 kilometer en 120 hoogtemeters. Afgelopen nacht geslapen op een plek vrijwel letterlijk aan de rand van wat later ...
-
Asperen is een idyllisch dorpje in Gelderland aan het riviertje De Linge. Het was hier echter niet altijd even idyllisch, zoals bijvoorbeeld...
-
Begin van de terugreis. Nu heb ik het vanaf het begin redelijk vol kunnen houden om dagelijks op tijd een bericht op dit blog te plaatsen ...
-
Half april 1945 werd Voorst bevrijd en staken de geallieerden de IJssel over, maar niet voordat er vele burgerslachtoffers waren gevallen.
-
14 edelherten, 3 wilde zwijnen en 9 biggetjes genieten samen van de avond. Opname gemaakt na sluiting van Park de Hoge Veluwe. Ik was de t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten