Vannacht geslapen op een rotsachtige heuvel en daarbij voor de verandering een keer redelijk goed geslapen. Hierdoor ben ik eerder onderweg dan normaal, wat me de kans geeft om vandaag toch voorbij Valencia te komen, iets dat gisteren nog onhaalbaar leek.
Op het eerste stuk van vandaag tref ik vooral veel heuvels en veel droog, met af en toe een toren op zo'n heuvel. Gezien de hoeveelheid oude torens die ik de afgelopen dagen zie vermoed ik dat er ook in deze regio de afgelopen eeuwen veel geknokt is.
Hoe droog het hier echt is kun je vooral zien waar de grond omgegooid is voor werkzaamheden. Het stuk snelweg hiernaast ligt er al jaren, maar er groeit nog altijd niets op de verplaatste aarde. In Nederland zou het na een paar maanden al groen zijn, hier duurt het jaren.
Mijn eerste pauze van vandaag is in Sagunto, een plaats met een enorm rijke historie. Het is dat ik verder moet, maar volgens mij zou ik me hier met gemak een week kunnen vermaken. De heuvel boven de stad speelt al ruim twee milennia een hoofdrol in de regionale geschiedenis. Zo heeft Hannibal bijvoorbeeld al de stad veroverd zo'n twee eeuwen voor Christus en staat er ook een groot Romeins theater.
De stad is echter vooal bekend vanwege zijn kasteel en fort bovenop de heuvel dat gebouwd is door de Moren en werkelijk gigantisch is.
Het fort is groot genoeg om vele duizenden of zelfs tienduizenden bescherming te bieden, dus de stad is waarschijnlijk al eeuwen een stad van formaat. Hoewel zo'n fort in de loop van de tijd natuurlijk vaak aangepast word, zijn de meeste zichtbare delen nog altijd uit de moslimperiode. Overigens heeft ook Napoleon, ruim tweeduizend jaar na Hannibal, deze stad ingenomen. Feilbaar is zo'n fort dus wel, maar het maakt het een stuk lastiger.
Tussen Sagunto en Valencia is er een gebied met enorme hoeveelheden citrusvruchten. Zo veel dat ik een uur lang niets anders ruik. Geen vervelende geur om te ruiken bij ruim twintig graden.
Sinaasappels en mandarijnen komen oorspronkelijk overigens uit China en daar hebben ze hun naam ook aan te danken. In de oude spelling was het immers Sina in plaats van China en een sinaasappel is dus een appel uit China.
Waar de naam sinaasappel iets Nederlands is gebleven, is de ook Nederlandse naam voor manderijn, naar de hoogste ambtenaren in China, die een combinatie van mantel en hoed droegen die leken op de vrucht manderijn met takje en blaadje, wel internationaal blijven hangen. Ooit was Nederland het enige land dat met het gesloten China handel mocht drijven en dat zie je wereldwijd nu nog in de naam van deze vrucht terug.
Aansluitend bereik ik de voorsteden en buitenwijken van Valencia. Heel erg bijzonder is het hier niet, met één uitzondering. Ik dacht het een tijd zonder N340 te moeten doen, omdat die in deze regio overal vervangen is, maar tot mijn verrassing zie ik meerdere kilometerpalen staan vlak voor het centrum van Valencia.
Het zijn echter niet de gebruikelijke bordjes, maar oude stenen zuilen. De kilometerstand klopt ook niet met de huidige weg, want ik zie kilometerstenen zes, vijf en vier, terwijl de huidige N340 hier ergens rond de 900 zou moeten zitten. Blijkbaar liep de weg ooit niet verder dan het centrum van Valencia en is het stuk naar Cádiz dus een stuk recenter. Helaas overigens door het drukke verkeer geen foto's kunnen maken.
Van Valencia heb ik overigens helemaal geen foto's. Het begin was de moeite niet waard en het centrum dat wel de moeite waard is bereikte ik pas na zonsondergang, waardoor een goede foto niet meer mogelijk was.
Ook in Valencia zou ik me waarschijnlijk lang kunnen vermaken. Er staan hier nog gebouwen uit de Romeinse en Moorse periodes, maar ook opvallende moderne architectuur. Maar opnieuw, ik moet verder. Met Sagunto, Valencia, de mooie stranden in de buurt en het natuurgebied waar ik morgen doorheen kom, heeft dit gebied meer dan genoeg te bieden om als vakantiebestemming te dienen. Een echte aanrader. En alles kan per fiets bekeken worden, want er zijn hier veel fietspaden en fietsroutes.
Overigens is Valencia ook de geboortestad van de paella. Dit dankzij de rijst die ze hier al eeuwen verbouwen ten zuiden van de stad. De paella uit Vallencia bevat overigens geen vis, maar kip, konijn en vaak ook slakken. Lekker, maar mijn favoriet blijft toch met vis.
Na Valencia verlaten te hebben moet ik nog een klein stukje tot aam het begin van het natuurgebied, waar ik mijn tent plaats in een soort van duinengebied. Geen enkel probleem dus deze keer om de haringen in de grond te krijgen. Meer over dit gebied morgen, nu eerst wat welverdiende rust na 56 kilometer en natuurlijk een dagafsluiter. Dat kan natuurlijk alleen Valencia zijn. Nee, niet de versie van Gaia, die geeft me jeuk. Placido gaat het zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten