De rustdag van gisteren heeft me goed gedaan. Het lijf is weer fris en fruitig, en ik kan ik er weer tegenaan. Ik bedank het bos nog even voor de geboden bescherming en trek daarna weer de wijde wereld in.
De bossen zijn hier overigens vaak redelijk saai qua vegetatie. Het zal ongetwijfeld met het klimaat hier te maken hebben, maar bossen met veel variatie tref je hier niet aan. Er groeit hier maar een beperkt aantal soorten bomen.
Die bomen zorgen overigens ook voor een andere geur, zeker in de winter. Ik heb het nu namelijk over haardhout. De geur van houtrook is hier, doordat ze andere soorten hout gebruiken, echt volkomen anders en dat zorgt voor een vreemd effect. Hoe kouder het is, hoe meer ze stoken, hoe meer ik denk in het warme zuiden te zijn. Kou en warmte komen dus op een vreemde manier samen.
En dat hele verhaal dankzij dat kleine stukje bos. Wat kan ik dan wel niet vertellen over een weids uitzicht zoals ik dat vlak na vertrek zie? Niet zo heel veel, want ik kijk liever naar zo'n uitzicht, dan dat ik er over spreek.
Bij het eerste het beste plaatsje dat ik doorkruis stop ik voor wat boodschappen, want na zo'n rustdag zijn de keukenkastjes altijd zo leeg. Ik stop daarna ook gelijk even om van het verse, nog warme, brood te genieten. Ik voel me daarbij overigens wel beperkt in mijn bewegingsvrijheid.
Vandaag moet er ook geklommen worden en dat is niet altijd even aangenaam. Het eerste echte klimmetje van vandaag is niet lang, maar vervelend steil en met een flinke bries recht in het gezicht. Een combinatie met een andere combinatie tot gevolg, gekreun en gesteun.
Gedurende het tweede deel van de dag doemt er langzaam nog een klim voor me op. De langste die ik tot nu toe voor de kiezen heb gehad. Maar liefst tien kilometer moet ik klimmen, met een indrukwekkend gemiddeld stijgingspercentage van 1,6%. Oh wacht, dat is helemaal niet indrukwekkend. Wat het wel extra lastig maakt, zijn de overstekende windvanen hier.
Het grootste deel van dit lange stuk vals plat kom ik prima op, maar de laatste paar kilometer krijg ik het toch wat lastiger, omdat de hoogtemeters en de wind toch hun tol beginnen te eisen. Na lang klimmen komt er echter eindelijk een einde aan en kom ik over de top.
Nu had ik de afdaling tot morgen kunnen laten liggen, maar ik besluit om die nu gelijk mee te pakken, dus zoef ik nog eerst even de berg af voor ik een plekje voor de nacht zoek en jullie verlaat voor vandaag met onderstaande afsluiter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten