donderdag 4 januari 2018

Dag 242: Teià - El Prat de Llobregat

Dwars door Barcelona op oudjaarsdag, 52 kilometer en 140 hoogtemeters.

Bij het verlaten van mijn tent blijk ik weer eens een huisdier te hebben, deze keer een wandelende tak. Tot op heden kende ik deze beestjes alleen in gevangenschap, dus mooi er een keer één in het wild te zien.


Ik lag vannacht overigens lekker zacht, want ik stond weer eens tussen de dennenbomen met op de grond een dikke laag dennenaalden die als extra mattas dienst deden.


Wel een omgeving waarin wandelende takken lastig te zien zijn. Op de foto hieronder staat hij nog een keer, de volgende keer dat ik keek kon ik hem met geen mogelijkheid meer vinden.


Direct na vertrek duik ik nog even een supermarkt in, want die zijn hier uiteraard ook morgen gesloten op nieuwjaarsdag en gaan vandaag eerder dicht. Het is er goed druk en met name garnalen lijken erg in trek.

Gisteren was ik Barcelona al zo dicht mogelijk genaderd, dus zit ik vandaag eigenlijk al direct na vertrek in de voorsteden. Hier ontdek ik voor het eerst dat het vandaag een lange dag gaat worden.

Ik wist al dat het centrum van Barcelona gevuld is met stoplichten, ik ontdek nu dat dat al in de voorsteden begint. Vanaf hier tot in ieder geval het centrum van Barcelona iedere 200 meter een stoplicht. Wat een feest!

Tijdens een pauze op een pleintje in voorstad Badalona mag ik overigens ook nog even meeluisteren met de twee parkieten in de boom naast me, die luidkeels de laatste roddels aan het uitwisselen zijn met de parkieten vijf bomen verderop. Vrolijke, maar erg luidruchtige beestjes.


Inmiddels begint het al laat in de middag te worden en dreig ik de Sagrada Familia pas na zonsondergang te bereiken. Het begint echter zo rustig te worden op straat, dat ik op enig moment een hele serie stoplichten kan negeren en zo toch nog weer wat tijd weet te winnen.

Het is onwerkelijk om deze normaal stampvolle straten volledig verlaten te zien. Het is alsof deze miljoenenstad gisteren ineens is leeggelopen. Pas vlak voor de Sagrada Familia begint er weer een beetje leven in te komen.


Rondom de Sagrada Familia zelf is er natuurlijk genoeg leven, zeker in verhouding tot wat ik tot nu toe gezien had, want toeristen zijn er altijd. Het is er niet zo druk als in de zomer, maar druk genoeg.


Het is enerzijds mooi om te zien dat de bouw de laatste jaren flink aan het opschieten is, maar ook wel triest om te zien dat de oudere delen inmiddels alweer aan een flinke restauratie toe zijn.


Veel tijd gun ik mezelf niet op deze plek, want ik heb nog een flink stuk, en dus ook veel stoplichten te gaan. Iets verderop moet ik echter van de fiets, want hier lopen wel heel veel mensen me voor de voeten.


Ruim tienduizend hardlopers komen voorbij in wat blijkbaar een traditie is in Spanje. Nederlanders duiken op nieuwjaarsdag het water in, Spanjaarden rennen tien kilometer op oudjaarsavond.


Na de passage van deze hardlopers kan ik verder naar mijn volgende doel, het monument voor Columbus. Hier heb ik veel tijd doorgebracht in 2000, toen ik voor ik in Calella ging werken een kleine twee weken in Barcelona ben geweest. Dit monument ligt op het einde van de Rambles, maar die heb ik niet gevolgd om hier te komen. Op de Ramblas zet ik geen voet meer, want die is volledig verpest door het massatoerisme en de bijbehorende nadelige gevolgen als prostitutie, zakkenrollers en ronduit belachelijke prijzen.

De vele tijd die ik hier doorgebracht heb was dankzij Lulu, een Braziliaanse die ik tijdens mijn tweede dag in Barcelona had ontmoet. In de middag kwamen we hier altijd samen voor een laat ontbijt en vooral heel veel praten. Na het vallen van de avond gingen we dan op zoek naar plekken met live muziek en nadat de café's gesloten waren gingen we weer verder met praten, vaak tot vroeg in de ochtend, om daarna de volgende dag het ritueel te herhalen. Zelden iemand getroffen waarmee ik over zoveel verschillende onderwerpen zo uitgebreid kon praten.

Vandaag ga ik hier ook weer even zitten, maar nu om te pauzeren. Op dat moment denk ik nog dat het de laatste pauze van de dag is, maar dat blijkt weer anders te lopen. Google Maps geeft aan dat ik vanaf hier via de haven de stad kan verlaten, dus die kant fiets ik op. Na een paar kilometer stuit ik echter op een slagboom en een agent van de havenpolitie. Hier mag ik helemaal niet langs.

Er zit dus niets anders op dan terug te fietsen en daarna weer een stuk de stad in om om Montjuich te gaan in plaats van er onderdoor. Hierdoor maak ik niet alleen extra kilometers, ik zit ook weer tussen de stoplichten en inmiddels is het wel druk op straat.

Het word dus later en later, maar uiteindelijk ben ik eindelijk de stad uit en fiets ik vervolgens El Prat de Llobregat binnen. Hier is het weer volkomen uitgestorven, maar opvallender, hier ruikt het overal intens naar garnalen. Met feestdagen blijkbaar dé maaltijd hier.

Na El Prat de Llobregat moet ik nog langs de luchthaven en dat duurt langer dan me lief is. Omdat het zo'n lange dag is begint de vermoeidheid namelijk zijn werk te zien en zakt de snelheid in elkaar. Gelukkig heb ik hierna niet lang meer te gaan.

Vlak na de luchthaven is het middernacht en ga ik dus heel toepasselijk fietsend het nieuwe jaar in. Een kwartier later ben ik eindelijk bij een overnachtingsplek en kan ik mijn tent opbouwen. Morgen maar eens lekker een rustdag, ik kan het na vandaag wel gebruiken.

Als afsluiter een nummer dat ik live heb zien en horen uitvoeren in 2000 tijdens een festival in de haven van Barcelona.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten