Dag 251: l'Ampolla - Sant Carles de la Ràpita

Over de Ebro, opladen, 28 kilometer en 80 hoogtemeters.

NB: Doordat ik me in de dagen heb vergist loopt het verhaal van vandaag en morgen door elkaar.

Na de afdaling van gisteren het eerste het beste plekje gepakt dat ik kon vinden, ingeklemd tussen snelweg en de N340. Normaal zou je dan verwachten dat de snelweg drukker is, maar hier niet. Op dit stuk N340 gaat het vrachtverkeer dag en nacht door. Op de snelweg die een tolweg is zie je hier juist bijna geen vrachtverkeer.

Ooit was vrachtwagenchauffeur een vrij beroep, nu heeft de computer de controle overgenomen. Als de computer zegt dat het snelheidsverlies op dit stuk N-weg opweegt tegen de tol, dan pakken ze dus allemaal de N-weg.

Dat zorgt overigens wel voor een ouderwets beeld. Ik ben al via vele N-wegen gegaan en overal zag je het verval, omdat het verkeer tegenwoordig via de snelwegen gaat. Hier is het nog net als voor de komst van de snelwegen. Overal zie je dus goedkope hotelletjes en wegrestaurants met ladingen vrachtwagens op de parkeerplaatsen. Net of je dertig of veertig jaar terug in de tijd bent.

De ruimte die vrachtwagenchauffeurs me geven is helemaal mooi. Nu fiets ik al op een erg brede vluchtstrook, waardoor er 1,5 meter tussen mij en het verkeer zit, de vrachtwagens pakken wanneer het kan de andere rijbaan om om me heen te rijden, waardoor er soms tot vijf meter ruimte is.

Verder ook heel veel campers op deze weg. Ik zie er een paar honderd per dag passeren, voornamelijk zuidwaarts.  De reguliere auto's zijn bijna allemaal lokaal verkeer, want die maken telkens en masse gebruik van de op- en afritten.

Over de route van vandaag valt niet zo heel veel bijzonders te melden. Veel olijfbomen en artisjokplanten. Wel bijzonder is dat ik de eerste velden vol met sinaasappelbomen zie. Dan weet je dat je echt in het zuiden bent.

Ook het vermelden waard is het passeren van de Ebro, de grootste rivier die volledig door Spanje loopt. Helaas heb ik hier geen foto van kunnen maken, want de brug was veel te smal om op te stoppen. Ik had al lang geen zoet water meer gezien, want alle andere rivieren die ik heb gezien stonden droog.

Even later verdwijnt de zon langzaam achter de heuvels, vlak voor ik Vinaròs bereik. Ik blijf het vreemd vinden om de zon te zien verdwijnen, een uur voor zonsondergang. Ik blijf een jongen uit het vlakke Nederland.

Vinaròs is mijn hoofddoel voor vandaag, want hier is een Mac en mijn stroom is bijna op. De volgende Mac is een paar dagen verder fietsen, dus veel keuze heb ik niet. Tot mijn verbazing zie ik dat dit een Mac oude stijl is. Ik wist niet dat die nog bestonden. De exploitant en McDonalds zullen wel in onmin met elkaar leven, waardoor er geen investeringen plaats vinden.

De reden voor die onmin is snel duidelijk, want deze zaak is de naam McDonalds niet waard. Vies, onderbezet en met als gevolg ook erg rustig. Gelukkig hebben ze wel een stopcontact en drinken, dus ik kan er mijn broodnodige stroom halen. Als er tien kilometer verderop echter nog één had gezeten was ik direct weer op de fiets gestapt.

Gelukkig hoef ik na het laden niet nog lang te zoeken naar een plek, want 500 meter verderop is een verwaarloosd veld, waar ik tussen het metershoge onkruid een plekje weet te vinden. Morgen nieuwe dag met nieuwe kansen.