vrijdag 9 februari 2018

Dag 278: Roquetas del Mar - Rustdag

Een gat in de dag en heel veel plastic.

Het was de bedoeling om vandaag gewoon op de fiets te zitten, maar het lijf besluit anders na drie nachten bijna geen slaap. Vanmorgen werd ik nog om een vrij normale tijd wakker, om vervolgens weer in slaap te vallen en pas in de middag weer te ontwaken. Alles bij elkaar bijna het klokje rond geslapen.

Zelfs toen ik weer wakker werd dacht ik nog altijd dat ik gewoon verder kon. Even het blogverhaal tikken en daarna inpakken en op pad. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat het zo'n lang blogverhaal zou worden.

Kijk voor de lol nog maar eens naar het verhaal van dag 274, het verhaal dat ik vandaag geschreven heb en je zult zien dat deze uitzonderlijk lang is. Mogelijk zelfs de langste tot nu toe. Wie weet had ik dankzij de rust wel extra inspiratie.

Ook had ik nog een vreemd moment. Ik zat met mijn hand een beetje tussen borst en buik en ik dacht wat voor bobbel zit daar in vredesnaam. Die ken ik niet. Het duurde even voor ik me besefte dat dat het uiteinde van mijn borstbeen is. Mijn buik was jarenlang zo groot, dat deze dit uiteinde blokkeerde. De buik is nog lang niet helemaal weg, maar is dus wel duidelijk aan het afnemen. Dat stemt weer positief.

Over de dag van vandaag valt er verder niets te melden, maar er is nog wel iets anders waar ik het over wil hebben en dat is plastic. Langs de kant van de weg ligt het hier, net als in andere landen in het zuiden van Europa, echt helemaal vol met plastic. Bij de eerste de beste zware bui spoelt dat via de waterafvoer naar een rivier en zo vervolgens de zee in.

Nu doen we in Nederland van alles om de hoeveelheid plastic en ander zwerfafval in de natuur te beperken en nog altijd denken we als land hard na over hoe het nog beter kan en dat moet ook zeker niet stoppen, maar als ik hier om me heen kijk, dan denk ik dat we meer moeten doen dan alleen met onszelf bezig zijn en uitvoeren wat Europa van ons wil op dit gebied.

Volgens mij is het de hoogste tijd dat Nederland weer eens de voortrekkersrol in Europa op gaat pakken die we zo lang hebben gehad. Nu loopt het halve land op Europa te vloeken, maar in die tijd waren we terecht trots op onze inbreng in Europa als klein landje.

Zeker waar het gaat om het milieu moeten we ons weer meer gaan beseffen dat het milieu niet stopt bij de landsgrenzen, maar een veel groter probleem is. Leuk dat we fantastische wetenschappers hebben die nadenken over het opruimen van de plastic soep die er nu al in de oceanen is, maar voorkomen is beter dan genezen is mij altijd geleerd.

Hoogste tijd dus dat we via Europa eens wat meer gaan doen aan ons milieu. Hiermee voorkomen we gelijk dat we eventueel nadeel ondervinden omdat we zelf het braafste jongetje van de klas willen zijn. Juist door het Europees beter aan te pakken kunnen we en meer bereiken en zorgen dat het economische speelveld gelijk blijft.

Zodra we het als Europa voor elkaar hebben op dit gebied, moet het volgens mij ook zeker mogelijk zijn om verder te kijken. Wat is er mis met het stellen van wat meer milieueisen bij het onderhandelen van handelsverdragen om maar wat te noemen?

Laten we dus eindelijk eens stoppen met zeggen dat Europa slecht is en zorgen dat Europa doet wat nodig is, zoals bijvoorbeeld ons milieu beschermen.

Tijd voor de afsluiter van de dag. Het is een heel fout nummer, maar de enige die ik kon bedenken waarin het woord plastic zit. Voor velen is het jeugdsentiment, dus die zullen me wel vergeven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten