Stel je toch eens voor dat je je hoofd naar buiten steekt en gelijk het volgende ziet.
Dan ben je de regen en de natte klei van de vorige dag snel vergeten. De klei alleen niet voor lang, want die ligt nog overal om me heen. Iedere haring die ik uit de grond trek, neemt een dikke laag van deze klei mee die ik er af moet schrapen en voor ik kan vertrekken moeten ik ook mijn schoenen en fiets kleivrij maken. Nog maar even kijken naar die palmbomen om dat te vergeten.
Behalve die palmbomen viel er overigens niet heel veel te zien. Een normaal dor landschap, een snelweg en wat afgesloten stukjes waar ze bomen kweken waar de boeren mee bezig zijn als er niets op het land te doen is.
Wat lager bij de grond is er wel genoeg te zien. Bij het opruimen van mijn tent zie ik van alles over de grond bewegen op de plek waar mijn tent stond. Beestjes die elders niet te zien zijn omdat ze zich al verborgen hebben voor het daglicht dachten onder mijn tent dat het nog nacht was.
Zo lopen er bijvoorbeeld een paar forse pissebedden, die twee tot drie keer zo groot zijn als in Nederland. De pissebed is overigens een schaaldier met kieuwen en de meeste soorten leven gewoon in de zee. Een paar soorten hebben zich echter aangepast aan het leven op het land.
Ook een paar fraai gestreepte wormen zijn te zien. Wie weet zijn dit wel de zandetende wormen die de zandkeutels achterlaten die ik al vaker heb gezien.
Vandaag zou ongeveer hetzelfde als gisteren moeten zijn volgens Google, een langzaam oplopend terrein zonder echte klim. De waarheid blijkt echter heel anders. Vandaag loopt het niet langzaam op, maar gaat het voortdurend op en af, wat het aantal hoogtemeters fors doet toenemen.
Eigenlijk is dat ook gelijk het bepalende voor vandaag, want op al die kleine klimmetjes ga ik goed kapot. Het is het oude probleem, de afdalingen zijn te kort om te herstellen en de klimmetjes te kort om in een ritme te komen. Ronduit slopend.
Nu heb ik op zware dagen altijd al wat minder oog voor de omgeving, maar hier hoef ik niet echt bang te zijn iets te missen. Weinig bijzondere dorpjes, een dor landschap, citrusbomen en velden met broccoli wisselen elkaar af. Veel meer valt hier niet te zijn.
Dorre landschappen kunnen overigens fantastisch zijn, maar op de één of andere manier mist hier iets waardoor het niet de moeite waard is. Ik ben dan ook blij wanneer Lorca in beeld komt, het doel van vandaag.
Hiermee ben ik er overigens nog niet, want ik moet nog door de stad en Lorca is een oude stad. Ik moet me dus een weg banen door een woud van éénrichtingsverkee, want zoals vaker in oude steden zijn de wegen te smal voor regulier verkeer.
Gelukkig lukt dit me zonder hopeloos te verdwalen, waarna ik me bij de Mac kan trakteren op een mooie lading stroom. De accu's waren nog lang niet leeg, maar er zit zeker niet genoeg in om Almeria te halen, de volgende plaats met een Mac.
Helaas is ook bij deze Mac het internet slecht. Dat ligt overigens niet aan de Mac, maar aan het internet in Spanje. Naast het werken aan dit blog moet ik ook goed kijken naar de route voor de komende dagen en dat duurt uitzonderlijk lang met dat trage internet. Uiteindelijk pas vlak voor sluitingstijd een weloverwogen besluit kunnen nemen over die route.
Welke route ik ook kies, uitdagend zijn ze allemaal. Het gebied tussen hier en Almeria is het droogste en het rustigste stuk in de buurt van de kust. Enkel dieper in de binnenlanden zijn rustiger stukken te vinden.
Op hoofdlijnen kan ik kiezen tussen vier routes, van west naar oost zijn dat:
- Eerst langs de snelweg en daarna verder westelijk via de N340, onder andere via een woestijn.
- Het hele stuk via de serviceweg langs de snelweg. De kortste route, maar dan de hele tijd razend verkeer op tien meter van je.
- Via kleine wegen door het binnenland. In theorie ook kort, maar voor je het weet tref je een onverharde weg.
- Om via de kust, waarbij ik in ieder geval de zee weer even te zien krijg.
Bijkomend is dat hoe westelijker ik ga, hoe meer hoogtemeters ik moet doen, maar hoe oostelijker ik ga, hoe steiler de klimmen worden. Alles bij elkaar dus veel te overwege. Ik weet inmiddels welle keuze ik heb gemaakt, jullie ontdekken het morgen.
Al met al werd het dus laat voor ik op zoek kon naar een plek voor de nacht. Gelukkig hoef ik daarvoor niet ver meer te fietsen, slechts een kilometer. Rest voor nu enkel nog de dagafsluiter, deze keer een nummer dat bij de Mac uit de speakers kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten