Vandaag gaat niet bepaald lopen zoals de bedoeling is, om maar eens een flink understatement te gebruiken, maar dat komt pas later in dit verhaal. Eerst beginnen bij het begin.
Ik sliep vannacht op een mooi rustig plekje en ook in de ochtend bleef het vrij rustig. Er kwam enkel af en toe een hardloper voorbij, of iemand die de hond aan het uitlaten is. Dergelijke passanten maak ik regelmatig mee, dus daar kijk ik niet van op.
Waar ik wel van op keek was het eerste dat ik zag toen ik uit de tent kwam, namelijk een meer dan indrukwekkende stam van een boom naast mijn tent. Prachtig kronkelden de stamdelen om elkaar heen.
Verder stonden er vooral kleinere bomen en in de verte de huizen aan de andere kant van de rivier. Boven die huizen loopt overigens nog de snelweg.
Ook nog even een foto van de gehele boom, want bij een indrukwekkende stam hoort natuurlijk ook een indrukwekkende kruin.
Eenmaal weer aan de andere kant van de rivier stap ik op de fiets en wijk ik af van de door Google voorgestelde route. Google denkt namelijk dat ik met de fiets niet over de A7 mag, maar dat mag ik wel.
Bij voorkeur probeer ik deze weg die op veel plekken de N340 heeft vervangen wel te vermijden overigens. Het is een erg drukke vierbaansweg met vaak maar een heel smal strookje naast de rijbaan om op te fietsen. De automobilisten hier geven je wel alle ruimte, maar erg prettig voelt het niet met dat voortrazende verkeer naast je.
Dus pak ik deze weg alleen wanneer het alternatief nodeloos veel tijd kost, zoals nu. Het alternatief bevat namelijk een forse klim en meerdere extra kilometers. Door een kwartier de A7 te volgen bespaar ik anderhalf uur tijd en dat is meer dan de moeite waard.
Na dit stukje A7 kan ik weer de N340 nemen, waarmee ik zo de stad in fiets. Ik vrees overigens dat de grote hoeveelheid steden die ik de laatste tijd heb gezien, zorgen dat iedere volgende stad er weer wat saaier en gewoner uit gaat zien.
Ik laat me graag verrassen, iets dat de natuur voortdurend doet, maar steden steeds minder. Ja, Malaga heeft wat leuke boulevards, maar daar heb ik er al genoeg van gezien.
Gelukkig tref ik ook nog een grote uitzondering en dat is onderstaande kleurrijke geheel. Dit blijkt een onderdeel te zijn van een dependance van het Centre Pompidou. In de felle zon geven de gekleurde panelen een mooi effect.
De kleur die ik overigens vooral zie in Malaga is rood, van de vele stoplichten. In aantal stoplichten wint Barcelona het met gemak, maar in rode stoplichten is Malaga de kampioen tot nu toe. De reis door de stad duurt dan ook een eeuwigheid.
Eindelijk heb ik de stoplichten achter me gelaten en denk ik nog even wat kilometers te kunnen maken voor ik mijn tent op ga zetten. Ik heb net een paar kilometer gehad als het noodlot plotsklaps toeslaat.
Vanaf het achterwiel komt ineens een hels gekraak en gepiep. Ik fiets op een plek waar ik niet zomaar kan stoppen, dus voorzichtig fiets ik een paar honderd meter verder tot ik bij een bushalte van de fiets kan.
Direct is duidelijk dat het goed fout is. Het achterwiel kan ik probleemloos heen en weer bewegen in een richting waarin ik hem niet hoor te kunnen bewegen. Vrijwel zeker is de achteras gebroken. 4.000 kilometer met bepakking en sinds aanschaf een kleine 10.000 kilometer zonder was blijkbaar teveel van het goede.
Er zit niets anders op dan snel een plekje voor de nacht te zoeken en daar rustig mijn opties overwegen. Gelukkig heb ik binnen een kilometer lopen een plekje. Dit had anders zomaar lang lopen kunnen worden.
Tijdens het bouwen pauzeer ik nog even om het wiel nader te inspecteren. Het wiel is licht scheef getrokken en daarbij heeft een spaak zelfs een stuk van de velg kapot getrokken. Het hele wiel kan dus afgeschreven worden.
Morgen kan ik dus op zoek naar een fietsenmaker, want hier kan ik niet meer mee fietsen. Maar snel een einde maken aan deze dag met de dagafsluiter en hopen op een betere dag morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten