dinsdag 19 december 2017

Dag 226: Carnon - Vic-la-Gardiole

Gemene wind, 22 kilometer en 80 hoogtemeters.

Ik sliep vannacht in de bewoonde wereld. Echt direct naast het dorpje Carnon vond ik namelijk een plekje dat niet meer in gebruik was en dat dankzij begroeiing op de juiste plek precies uit het zicht was. Het terrein lag vol met platen gestort beton en er waren rioleringsaansluitingen. Iets zegt me dat hier ooit woonwagen hebben gestaan.


Qua route voor vandaag heb ik een aantal opties en de eerste die ik wil proberen is langs het kanaal tussen Rhône en Sète. Ik ben het nu eenmaal gewend om langs kanalen te fietsen. Bovendien is dit een bijzonder kanaal, want dit kanaal is aangelegd in het water.

Het fietsen valt me echter direct al tegen hier. De ondergrond is niet ideaal, modder en grind, maar erger is de wind. Die zou schuin in de rug moeten zijn, maar is juist schuin van voren en dat zorgt dat het een echte worsteling is, want er is hier geen enkele beschutting.


Qua uitzicht is het wel mooi en bijzonder. Je hebt het kanaal met links en rechts zoutwater meren en nog verder naar links af en toe ook nog zicht op de zee. Water, water en nog eens water dus. Overigens ook nog regelmatig met roze flamingo's in dat water, dus dat maakt het nog bijzonderder.


Na vijf kilometer worstelen met de wind ben ik er echter wel klaar mee en pak ik een brug landinwaarts in de hoop om af en toe iets beschutting te krijgen. Helaas blijkt dat grotendeels tegen te vallen, maar de dorpjes die ik passeer geven gelukkig wel de mogelijkheid om even op adem te komen.

De wind zorgt echter wel dat ik langzaam gesloopt begin te raken. Vooral de windstoten die tot 75 kilometer per uur gaan lijken alle kracht uit me te blazen. Veel kilometers zitten er vandaag dan ook niet in.

Beduidend eerder dan oorspronkelijke planning kies ik dan ook een dorpje om boodschappen te doen. Ik koop hier heel veel water in, want morgen is het wasdag. Nu kost water hier bijna niets, maar het moet wel eerst nog mee natuurlijk.

Ver het dorpje uit hoef ik niet om in de omgeving te komen waar ik voor twee dagen mijn kamp op wil slaan, dus dat valt mee met al dat water bij me. Wat wel wat lastiger is, is dat ik met de fiets aan de hand een rotspad omhoog moet klauteren.

Ik heb namelijk een plekje uitgezocht op een heuvel, die bijna volledig uit rots bestaat. Terwijl ik naar boven loop zie ik al een mooi uitzicht, met lichtjes op vele kilometers afstand. Ik kan zelfs twee vuurtorens zien, de eerste onderweg.

Eenmaal boven moet ik de tent nog opzetten en dat moet goed gebeuren, want het zal de komende dagen fors blijven waaien en veel beschutting is hier niet. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want zoals gezegd is het hier vooral rots. Om precies te zijn, rots, daarbovenop een paar centimeter aarde en dan nog een laagje stenen.

Eerst dus even de stenen weghalen daar waar ik ga liggen, want anders is slapen al helemaal geen optie. Daarna de tent opzetten en de haringen de grond in. Hier druk je ze niet zomaar even de grond in, ik moet ze hier echt de rots inslaan. Telkens dus op zoek naar een spleetje in de rots, daar de haring in en dan maar slaan. Alles bij elkaar duurt dat anderhalf uur, maar dan staat de tent ook ontzettend vast. Probeer deze haringen maar eens de grond uit te krijgen.

Het ruikt hier trouwens ontzettend lekker, daarover morgen meer, dus dat is een goed voorteken voor de was van morgen. Op naar de afsluiter van vandaag. Een wat vreemde samenwerking, maar het gaat mij om de titel die mooi past bij mijn huidige locatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten