De dag zou er vandaag heel simpel uit gaan zien, uurtje fietsen naar de Mac, daar opladen en dan een plekje zoeken voor de nacht. Helaas blijkt de werkelijkheid heel wat weerbarstiger.
Dat begon al gelijk vannacht. Voor de verandering was ik een keer mooi op tijd in slaap gevallen, waarschijnlijk dankzij de weinige slaap door het noodweer een nacht eerder, maar om half twee was ik weer klaarwakker. De wind was aan het bulderen en leek mijn tent als offer te eisen.
Vreemd, want er was geen storm verwacht. Eem blik op de weerapp liet ook zien dat de huidige voorspelling nog altijd windkracht twee was, zeker geen storm. Het werd mij duidelijk dat er wat haringen los waren gekomen, dus lenzen in, kleren aan en naar buiten waar ik zelfs op moest letten om zelf niet omver gewaaid te worden.
De tent dreigde in stukken gescheurd te worden door de wind, dus ik moest snel iets verzinnen. Allereerst mijn fiets gepakt en deze op de grond gelegd aan de loefzijde van mijn tent om te dienen als anker. Hiermee wist ik in ieder geval zeker dat de buitentent niet weg zou vliegen.
Hierna moest de voortent weer goed gezet worden, maar dat bleek een uitdaging. Terwijl ik de ene haring aan het herplaatsen was, vloog de andere al weer door de lucht. Ook op andere plekken tond de tent begonnen de haringen te vliegen, soms meters de lucht in.
Al met al ben ik twee uur bezig geweest, regelmatig mijn longen uit mijn lijf schreeuwend richting de wind, voor alle haringrn weer goed vast zaten en de tent behalve met mijn fiets, ook met stenen extra verzwaard was.
Waarschijnlijk ben ik precies op een plek gaan staan met een tunneleffect, waarbij wind vanuit de bergen via de heuvels steeds sneller en sneller naar beneden komt, tot bij mijn tent. Het duurde tot een uur of zes voor de wind wat ging liggen en ik eindelijk nog wat slaap kon pakken.
Zo begon de dag dus al lekker, want op het moment dat ik in had willen pakken, lag ik nog te slapen om bij te komen van de uitputtende nacht. Met uren vertraging begin ik later aan mijn dag en pak mijn spulletjes in.
Net als gisteren vandaag weer verder met de prijsvraag zoek de boom. Eerst maar eens een blik op de heuvel achter mijn tent.
Wat overigens wel mooi was aan deze heuvel, was dat ik er gisteren de opkomst van de maan op kon volgen. Eerst was alleen de bovenkant gehuld in een spookachtig licht en langzaam kwam dat licht naar beneden. Tegen de tijd dat het licht me bereikt had, kwam achter me de maan op.
Ook de andere kant op, de kant waar de wind vandaan kwam, wens ik jullie veel succes met het zoeken van een boom.
Toen eenmaal alles ingepakt was ging ik aan de wandel. Ik zit immers nog altijd met het keienpad dat fietsen onmogelijk maakt. Tijdens het lopen nog maar een foto, want ik vind dit dus een prachtig landschap.
Na een stuk lopen kom ik dan eindelijk weer bij een normale weg en kan ik weer op de fiets stappen. De eerste paar kilometer vlieg ik werkelijk, want de weg loopt wat naar beneden en de wind staat in de zij en dus niet in mijn nadeel. Uiteraard duurt dit niet lang.
Iets verderop buigt de weg namelijk iets, waardoor ik de wind nu van voren heb. Het worstelen kan beginnen. Het is ook pas op dit moment dat ik de vermoeidheid in mijn lijf door twee nachten weinig slaap begin te voelen. Het laatste stukje naar Almeria word dan ook hard werken, maar uiteindelijk bereik ik de stad.
Almeria heeft zich blijkbaar aangesloten bij New York, Lyon en Amsterdam qua stadspromotie aan de grote rode en witte letters te zien.
Vlak na het binnen rijden van de stad is de Mac en die fiets ik voorbij. Voorbij ja. Ik moet namelijk eerst nog even een nieuw blikje gas halen voor het koken en iets verderop zit een zaak die dit hoort te hebben.
Deze zaak is een hypermarkt, dus loop ik lang tussen de eindeloze gangen op zoek, maar ze hebben geen Campingaz. Pas in het voorjaar weer. Gelukkig is er nog een alternatief, helaas wel aan de andere kant van de stad, bovenop een steile heuvel. Fietsen dus maar weer.
Eindelijk aan de andere kant van de stad kom ik bij de volgende hypermarkt, waar het verhaal in herhaling gaat. Na lang zoeken enkel de conclusie dat het er niet is. Alles bij elkaar weer een paar uur weg om niets.
Tegen de tijd dat ik bij de Mac ben is het al halverwege de avond, waardoor ik tot sluitingstijd moet blijven om de accu's te vullen. Al met al loop ik nu zes uur achter op schema, dusna afloop maar snel naar het plekje dat ik uitgekozen heb om de tent op te zetten.
Tegen de tijd dat ik daar ben blijkt echter een probleem, ik kan met geen mogelijkheid het beoogde terrein op. Er zit dus niets anders op dan een alternatief te zoeken. Eenvoudig is dat niet, want alles staat hier vol met of kassen, of de gebouwen van de stad.
Uiteindelijk vind ik een plekje op Maps, maar dat is wel weer aan de andere kant van de stad. Ik mag dus weer flink fietsen. Tegen de tijd dat ik daar ben is het inmiddels diep in de nacht, maar gelukkig is de plek wel geschikt. Zo snel als mijn vermoeide lijf wil zet ik de tent op, later dan ooit eerder, waarna ik naar binnen kruip voor een beetje rust. Teveel van dit soort dagen moet een mens niet meemaken. Maar snel naar de afsluiter dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten