maandag 30 april 2018

Schaatsenrijders in de lente

De lente is begonnen, tijd dus voor schaatsenrijders! Nee, niet mensen op dunne stukjes ijzer, maar de insecten.

Zittend op een bankje aan het water van het Hulsbeek zag ik ze ineens op diverse plekken op het water.


Soms zitten ze stil.....


En soms zijn ze in beweging, prachtige kleine golfjes achter zich latend.


Tot mijn grote verrassing bleef het echter niet bij een beetje over het water 'schaatsen', iets dat ik zou hebben verwacht gezien de naam van het beestje. Toen ik thuis de foto's aan het nakijken was, zag ik namelijk bewegingen die niets met schaatsen te maken hebben.


De schaatsenrijders lijken meer schaatsenspringers te zijn. Om voorwaarts te komen maken ze namelijk iets dat meer op een kleine sprong lijkt dan op schaatsen. De voorste poten van de schaatsenrijder zijn erg klein, maar met de middelste poten zetten ze fors af en schieten ze een stuk voorwaarts. De achterste poten worden daarbij vooral gebruikt om te sturen alsof het een soort roer is.


Dankzij mijn camera dus weer wat geleerd over de natuur. Mocht je meer foto's van de schaatsenrijders willen zien, dan kan dat hieronder in een slideshow.

dinsdag 24 april 2018

Roedel wolven in Oldenzaal?

Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, een wandeling aan het maken was. Ineens zag ik voor me op de grond een pootafdruk en daarna nog één en nog één, samen diverse sporen vormend. Normaal maak ik me niet zo druk om een pootafdruk meer of minder, maar dit zouden we eens heel bijzondere pootafdrukken kunnen zijn. Volgens mij gaat het hier namelijk om de sporen van een roedel wolven.


Nu zijn waarnemingen van wolven tegenwoordig vrij normaal in Nederland, maar een roedel is er nog niet waargenomen. Laat ik overigens hier gelijk melden dat ik als geen ander weet dat enkel wat pootafdrukken geen enkel bewijs zijn. Soms kunnen honden immers pootafdrukken achterlaten die niet te onderscheiden zijn van die van wolven. Toch heb ik een aantal redenen om het meer dan waarschijnlijk te maken dat het hier daadwerkelijk om wolven gaat.

Om te beginnen is er natuurlijk de vorm van de pootafdruk. Typisch voor wolven, met de buitenste tenen wat meer naar achteren dan normaal bij honden. Dit alleen is echter niet voldoende. Het zou immers ook gewoon om een wandelaar kunnen gaan die zijn of haar honden aan het uitlaten is.

Die kans is echter in dit geval niet heel erg groot en dat komt door de omstandigheden. Het pad waar ik deze sporen aan heb getroffen ligt nog net in Oldenzaal, aan de uiterste noordelijke rand van het Hulsbeek, Door dom toeval was dit pad zeer recent van een nieuwe laag zand voorzien. Hierdoor waren de sporen niet alleen uiterst scherp, eventuele andere sporen zouden daardoor ook goed te zien zijn. Er waren echter geen andere sporen, alleen wat setjes vergelijkbare afdrukken.


Zou het hier gaan om honden die uitgelaten worden, dan zou je ook de voetafdrukken van een mens verwachten, maar die waren niet te zien. Gedurende enkele tientallen meters zag ik enkel dierlijke sporen. Als dit honden zouden zijn, dan zou de eigenaar door het veld zijn gelopen in plaats van over het pad.

Op de foto hierboven is ook te zien waarom het volgens mij om een roedel gaat. Het zijn duidelijk meerdere series pootafdrukken en ook nog in verschillende formaten. Een roedel bestaat uit moeder, vader en tot maximaal twee generaties van hun kinderen, dus meerdere sporen in verschillend formaat lijkt dan al snel een roedel te zijn.

Bepalend voor de vorming van een roedel is overigens het vrouwtje. Die kiest een territorium, laat vervolgens een mannetje toe en daarna komen de kleine wolfjes en is er sprake van een roedel. Vlak over de grens rond Nordhorn heeft zich een paar jaar geleden een vrouwtje gevestigd. Indien die inmiddels een mannetje heeft toegelaten, dan zou er dus echt vlak over de grens een roedel zitten. Een uitstapje naar Oldenzaal ligt dan waarschijnlijk gewoon in het territorium en is dus niet bijzonder.

Ook als dit vrouwtje nog solitair is zijn er nog roedels genoeg vlak over de grens om hier een keer een bezoek te brengen. In Duitsland zitten namelijk al minimaal zestig roedels, waarvan veertien in het direct aan de andere kant van de grens gelegen Nordrhein-Westfalen volgens actuele cijfers van de betrokken diensten. In Duitsland is het dus al niet langer meer bijzonder om een roedel aan te treffen.

Nu is er nog nooit een roedel wolven waargenomen in Nederland sinds de terugkeer van de wolf, dus als het hier inderdaad om een roedel wolven gaat, dan zou dit een unieke ontdekking zijn. Helaas wel een ontdekking die niet met 100% zekerheid te bewijzen valt, omdat dat alleen kan met DNA materiaal.


Prooi zit er overigens genoeg in dit stuk van het Hulsbeek. Letterlijk een steenworp verderop zag ik diezelfde dag nog een tweetal forse reeën. Ook lopen er flinke hazen in dit gebied. De pootafdrukken van de wolven waren dan ook niet de enige afdrukken die ik heb gezien. Op bovenstaande foto een afdruk die volgens mij van een ree afkomstig is.

Alles bij elkaar dus mogelijk een bijzondere ontdekking, maar helaas wel zonder enige zekerheid. Mochten er binnenkort echter meldingen komen over waargenomen wolvenroedels in Nederland, bedenk dan dat het begon in Oldenzaal.

vrijdag 20 april 2018

Foto's kampioenswedstrijd rugbyclub Harlequins

Afgelopen zondag werd de Oldenzaalse rugbyclub Harlequins voor het eerst in het bestaan kampioen door tijdens de één-na-laatste speelronde The Dukes uit Den Bosch met maar liefst 70-0 te verslaan.

Rugby was voor mij tot nu toe een sport die ik op TV had gezien en zelf in meer of mindere mate had beoefend op school tijdens mijn middelbare schooltijd. Een eeuwigheid geleden dus. Ik had er toen overigens wel veel plezier aan.

Al met al was dit dus de eerste keer dat ik een rugbywedstrijd heb bezocht en dat is mij prima bevallen. Het is een heerlijke sport om te bekijken.


Een spannende wedstrijd was het overigens niet, maar dat deed niets af aan het kijkplezier. De Harlequins waren duidelijk het betere team. Beter in de passing, maar vooral ook beter in het verdedigen.


Waar de verdediging van de Harlequins stond als een huis, vielen er bij The Dukes regelmatig gaten, waar de Harlequins zo doorheen konden walsen, waardoor de score snel toe bleef nemen.


Op het einde was de stand liefst 70-0 en was het kampioenschap binnen. Tijd dus voor feest.


Hieronder nog een slideshow met meer foto's voor de liefhebbers. Daar weer onder een hele lange slideshow met veel meer foto's voor het geval één van de spelers zichzelf nog graag terug wil zien.



En de lange versie. Mocht één van de spelers één of meer foto's willen ontvangen, maak dan even gebruik van het contactformulier onderaan. Vermeld hierin het tijdstip dat de foto voorbijkomt in de slideshow en dan kan ik het origineel er bij zoeken.




donderdag 19 april 2018

Lente in Twente

De bloempjes fluiten

De vogeltjes stralen

De zon staat in bloei

Lente in Twente



dinsdag 17 april 2018

Vakantie

Toen ik net een paar dagen terug was in het land trof ik iemand op straat tijdens het wandelen die me vroeg hoe mijn vakantie was geweest. Mijn antwoord was dat de vakantie eigenlijk pas net begonnen was.

Het klinkt mogelijk gek, maar tien maanden op de fiets door Europa is absoluut geen vakantie, het is vaak zelfs hard werken. Leuk werken, dat wel, maar toch hard werken. Een vakantie was het niet, maar een vakantie was wel wat ik nodig had bij terugkomst.


Eerst dacht ik een paar dagen nodig te hebben om bij te komen van de thuisreis, maar het was niet alleen de thuisreis waar ik van bij moest komen. Behalve wat lichamelijke rust, had ik vooral ook geestelijke rust nodig en dat verbaasde me, omdat ik tegelijkertijd het gevoel had dat ik mijn hoofd leeg had gemaakt onderweg.

Nu ik een tijdje terug ben heb ik een beter beeld van wat er aan de hand was en waarom ik echt even rust nodig had voor ik weer productief kon gaan worden. Ja, mijn hoofd was enerzijds leeg, in die zin dat ik de ellende van mijn verleden mentaal grotendeels achter me heb gelaten. Dat is echter natuurlijk niet het enige geweest dat er in het afgelopen jaar is gebeurd.

Tien maanden heb ik in de natuur geleefd en in die tien maanden heb ik zo'n 5.000 kilometer gefietst, waarvan 3.000 in de laatste vier maanden. Al met al heb ik dus in die tijd ontzettend veel gezien en meegemaakt. Belevenissen die allemaal dat gekke hoofd van me in zijn gegaan. Het duurde dus even voor dat allemaal verwerkt was, als het dat inmiddels allemaal al is.

Ik was al met al dus echt even toe aan vakantie. Daar ben ik echter inmiddels wel weer klaar mee, het is tijd om weer in beweging te komen. Vandaar ook dat dit blog nu weer actief is geworden na een onderbreking, een onderbreking die overigens langer duurde dan ik op voorhand had gedacht. De tijd van rusten is voorbij, tijd om weer te gaan leven en dus ook schrijven. In de afgelopen weken in ieder geval genoeg onderwerpen opgespaard.

maandag 16 april 2018

Het schrijven zal blijven - De toekomst van dit blog

De reis is klaar, wat nu te doen met dit blog? Ik zou het zo kunnen laten als herinnering aan mijn reis en er af en toe nog een keer naar kijken, maar dat is niet wat ik ga doen.

De reis per fiets door Europa mag dan voorbij zijn, de reis door het leven is dat natuurlijk nog lang niet en daarom heb ik besloten om dit blog actief te houden en aan te blijven vullen. Het is even stil geweest de afgelopen weken, maar daar gaat vanaf nu een einde aan komen. Het schrijven zal dus blijven.


Onderweg heb ik voor mezelf bevestigd gekregen wat ik eigenlijk al wist en dat is dat schrijven iets is dat een positief effect op me heeft, ongetwijfeld door een combinatie van creatief bezig zijn en soms ook dingen van me af schrijven. Alleen al voor mijn eigen welzijn is het dus een goed idee om te blijven schrijven.

Daarnaast is er volgens mij ook genoeg om over te schrijven. Natuurlijk, de dagelijkse reisverslagen zijn verleden tijd, maar ook nu terug in Nederland zie ik genoeg om me heen, zeker omdat ik er tegenwoordig een paar keer per dag even de deur uit ga om de wereld te aanschouwen. Daarnaast zou ik het kunnen hebben over hoe het met me gaat, wat dingen als de verkiezingsuitslag bijvoorbeeld met me doen, terugblikken op de reis, vooruitkijken naar toekomstige ondernemingen, mijn mening over onderwerpen die in het nieuws voorbijkomen, etcetera, etcetera, etcetera. Er is volgens mij meer dan genoeg om over te schrijven en dat blijf ik dus op deze plek doen.

Op dit moment heb ik al heel wat onderwerpen in voorbereiding, soms voorzien van foto's die ik maak tijdens het fietsen en wandelen, dus het zal vast niet al te lang duren voor er wat online gezet gaat worden. Jullie opmerkingen blijven daarbij natuurlijk welkom.