dinsdag 27 februari 2018

Dag 296: San Pedro Alcántara - Wielencarnaval

Doordraaien met of om een wiel, dat is de vraag.

Voor ik richting fietsenmaker vertrek komt vandaag weer dezelfde boer voorbij met opnieuw een kudde in twee delen. Blijkbaar is deze man stukje voor stukje een enorme kudde aan het verplaatsen. Benieuwd hoeveel dagen dit zo door zal gaan. De teller staat nu in twee dagen op 150 tot 200 koeien, dus dat is al een forse kudde. Zal hij nog groter zijn? De komende dagen gaan het mogelijk uitwijzen.

Eenmaal bij de fietsenmaker maakt mijn hart in eerste instantie een vreugdesprongetje. Er is een wiel! Bij nadere inspectie blijkt het echter niet het juiste wiel te zijn, met als gevolg dat mijn hart in een paar minuten van vreugdesprongetje naar vrije val gaat.


De cassette met tandwielen voor het achterwiel die ik heb past namelijk niet op dit wiel. Er zijn twee standaarden voor cassettes en dit is dus de andere. Extra vervelend is dat ze ook geen andere cassette van het juiste type hebben liggen. Ik ben dus eigenlijk weer terug bij af.

Morgen is de man die de bestelling had geplaatst er weer en hij is ook degene met de beste contacten in de buurt. Er zit dus niets anders op dan weer een dag te wachten voor er duidelijkheid is. Ik ben echt helemaal klaar met wachten op oplossingen, dus vanavond maar eens goed nadenken of en hoe lang ik nog bereid ben te wachten.

Voor het zover is, echter eerst even boodschappen doen. Vlak voor de supermarkt besluit ik om een broodje doner te nemen. Even de zinnen verzetten na de enorme teleurstelling van vandaag. Terwijl ik wacht op mijn broodje hoor ik vrolijke geluiden vanuit de richting van de supermarkt, een straat verderop, komen, maar ik kan net niet zien wat er aan de hand is. Die ontdekking moet dus nog even wachten tot na het broodje doner.

Na het broodje ontdek ik al snel wat er aan de hand is, het is hier vandaag carnaval. Carnaval is hier in ieder dorp anders, en lijkt ook in ieder dorp op een ander moment te zijn. Tijdens het Nederlandse carnaval was ik in Nerja, waar ik vrolijkheid kon horen en verklede kinderen op straat zag. Hier gaat het er een stuk eenvoudiger aan toe.

Er staat hier een simpel podium op een pleintje, met daarop mannen die blijkbaar proberen om grappige liedjes te zinnen. Iets waar ze aan de ronduit lauwe reactie van het publiek te zien niet echt goed in zijn. Het publiek bestaat uit een paar honden mensen die vooral erg stil zijn. Een echte carnavalsstemming dus.


Ik moet wel zeggen dat deze droevige vertoning prima past bij de dag van vandaag. Ik kan me alleen niet voorstellen waarom ze hier carnaval vieren als ze het zo vieren. Vreemde lui die Spanjaarden. Maar afijn, ik doe mijn boodschappen en vertrek weer naar mijn plekje om de tent op te bouwen.

Nu dus nog nadenken over hoe verder, want wachten en teleurstellingen ben ik echt helemaal zat. Ik wil graag beginnen aan de terugreis, bij voorkeur per fiets met een kleine omweg per trein naar Portugal, maar als dat geen optie blijkt te zijn op korte termijn, dan maar rechtstreeks naar Oldenzaal terug.

Ik besluit dan ook om met mezelf een heldere afspraak te maken. De fietsenmaker krijgt morgen een laatste kans om alles optimaal  werkend op te leveren. Lukt dat niet, dan is het einde verhaal. Benieuwd of ik ook mijn poot stijf ga houden als hij tot een bijna optimale oplossing komt, maar dat is voor morgen. Nu rest enkel nog de dagafsluiter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten