Wat normaal op of rond 21 december is, was vandaag voor mij al het geval. Vandaag is namelijk mijn zonnewende. Als je op dezelfde plek blijft, dan worden de dagen nog heel ietsje korter de komende twee weken, maar omdat ik naar het zuiden reis, win ik nu sneller daglicht dan ik het verlies. Voor mij worden de dagen vanaf nu dus al langer, met een paar minuten per dag.
Vannacht heb ik overigens koninklijk geslapen, of bijna dan. Ik lag vlak onder een oud kasteeltje. Aan de andere kant van de Rhône stond een vergelijkbare toren, dus ik neem aan dat vanaf hier complete controle over de rivier mogelijk was.
Een foto vanaf direct bij mijn tent heb ik deze keer niet. Aan de andere kant van mijn tent was een niet echt fotogenieke dijk, gewoon een muur van gras, en tussen mij en het kasteeltje staan bomen, dus de foto van vandaag is pas na honderd meter fietsen genomen. Het gaat om het torentje links.
Vandaag fiets ik eindelijk door een mooi deel van de vallei overigens. Het is niet volgebouwd zoals de vorige dagen, maar aan beide kanten mooie heuvels en heel veel wijnranken om me heen.
Overigens staat er vandaag opnieuw een mistral, maar net als gisteren kan ik daar het eerste stuk niet van profiteren. De vallei ligt hier zo dat de wind er gewoon niet in kan komen. Geeft me natuurlijk wel meer tijd om van de omgeving te genieten.
Bij mijn eerste pauze van de dag, op een bankje langs de Rhône, zie ik eindelijk weer een keer een schip voorbij varen. Omdat ik hier reguliere wegen moet gebruiken zie de rivier niet altijd, dus de meeste schepen mis ik.
Vanaf dezelfde plek nog een foto, maar dan iets verder naar rechts. Op een afstandje zoals op de foto ziet het er niet direct indrukwekkend uit, maar de voorste heuvel midden in beeld is niets anders dan ontzettend veel wijnranken en volgens mij niet van de goedkoopste wijnen. In het dorp zelf stonden namelijk een paar hele forse wijnhuizen.
Na de pauze op deze mooie, maar ook erg koude, plek vlak onder Tain-l'Hermitage duurt het gelukkig niet lang voor ik weer kan gaan zeilen. Een kilometer later krijg ik namelijk de wind vol in de rug en vlieg ik over de wegen.
Zo bereik ik binnen de kortste de voorstad van Valence, de volgende grote plaats op mijn route. Het schiet lekker op de laatste dagen. Eenmaal in de stad valt de wind weer weg, maar dat maakt niet uit. Ik wil namelijk wel eens de tijd nemen voor een stad. Ik peddel dus op mijn gemak rond.
Het eerste dat me opvalt is dat alles dicht is. Dat er winkels dicht zijn is niet vreemd, want het is een zondag. Tot mijn verbazing is echter ook bijna alle horeca dicht. Ik begin echt het idee te krijgen dat dit deel van Frankrijk aan de winterslaap is begonnen, want al dagen zie ik vooral gesloten zaken.
En de rest van Valence? Eerlijk gezegd valt het me nogal tegen. Ja, het centrum ziet er geinig, niet bijzonder, uit, maar meer kan ik er eigenlijk niet van maken. Of het moet het kunstwerk zijn dat ik midden in de stad zie staan en me wel bevalt in deze omgeving.
Iets verderop staat er nog een bijna leeg reuzenrad te draaien en daarna is het centrum alweer op en begint een lange aaneenschakeling van lelijke bebouwing. Kilometer na kilometer een collectie lelijk steen. Ik kies ook een keer een stad uit om wat tijd aan te besteden.
Na een schier oneindige collectie lelijkheid tref ik een eetzaakje waar ik wat eet in een warme omgeving. Het is op zo'n koude dag best wel lekker om even ergens binnen te zitten.
Dit geeft me gelijk de kans om op mijn mobiel even goed naar de opties voor een overnachtingsplek te zoeken en tot mijn vreugde zie ik dat er mooie mogelijkheden zijn vlak na de bebouwde kom.
Na een hapje eten spring ik weer op de fiets voor het laatste stuk, waarna het tijd is om de tent op te zetten en voor jullie een afsluiter te bedenken. Wisten jullie wel dat vers fruit erg gevaarlijk is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten