Vandaag is de planning om de accu's weer vol te krijgen, maar daarvoor moet ik eerst weg zien te komen van de plek waar ik nu ben. Uiteindelijk blijkt dat nog een flink stukje lopen te zijn. Ik had natuurlijk terug naar de plek kunnen gaan waar ik gisteren dit parkje binnen ben gegaan, maar terug probeer ik altijd te voorkomen. Ik kijk liever vooruit, richting het zuiden. Net als op onderstaande foto van mijn overnachtingsplek.
Om hier weg te komen moet ik eerst over het gras en tussen de bomen en struiken, om op een modderig glibberpaadje te komen. Fietsen is hier geen optie, dus loop ik maar verder. Na een kwartier lopen bereik ik de uitgang van het parkje, maar die is nog niet eenvoudig.
Ze hebben hier korte paaltjes vlak bij elkaar staan, waar een fiets tussendoor kan. Mijn fietstassen echter absoluut niet. De paaltjes mogen dan kort zijn, maar niet zo kort dat ze onder mijn fietstassen passen. Het komt er dus op neer dat ik de achterkant van mijn fiets, vanuit een onmogelijke houding vanwege andere obstakels, over de kleine paaltjes moet tillen. Ik ben blij dat mijn rug weer wat beter is, want een paar dagen geleden was dit me absoluut niet gelukt en had ik helemaal naar de andere ingang moeten lopen om het park te verlaten.
Voorbij de paaltjes stap ik op de fiets, om honderd meter verder weer af te stappen. Het gaat hier een beetje omhoog richting de grote weg namelijk. Met een beetje bedoel ik op zijn minst 20%. Langzaam duw ik de fiets dus maar weer omhoog. Ik weet niet wat het is, maar ik begin het gevoel te krijgen dat ik steeds vaker de grootste uitdaging van de dag direct in het begin heb.
Uiteindelijk is ook deze uitdaging overwonnen en kan ik weer gaan fietsen door de Rhône-vallei. Nu klinkt dat voor de meesten natuurlijk mooi en verwachten jullie waarschijnlijk allerlei mooie plaatjes, maar die zijn hier simpelweg niet te maken.
Kijkende naar de vorm van de vallei zou het hier prachtig kunnen zijn, maar de werkelijkheid is dat iedere beschikbare meter vol met gebouwen staat, waardoor de schoonheid volledig verdwenen is helaas. Ik fiets vandaag dus door een stenen jungle. Ook nog eens een stenen jungle zonder fraaie panden.
Gelukkig kan ik na ruim twintig kilometer van de fiets, omdat ik bij de Mac ben om op te laden. Overigens al de derde Mac die ik zie in de twintig kilometer. De vallei zit namelijk vol met die dingen.
Normaal valt er niet zoveel te melden over een Mac, maar bij deze is wel iets dat ik niet vaak zie. Het is vrijdag en vanaf het begin van de avond hebben ze hier een beveiliger in dienst. Gedurende de avond komt volgens mij ook de hele plaatselijke bevolking langs, want het is hier ontzettend druk. Blijkbaar hebben ze hier ervaring met mensen die zich dan niet kunnen gedragen, want anders zou die beveiliger er volgens mij niet staan.
Na het laden stap ik in het donker weer op de fiets om te gaan richting een plek voor de nacht. Omdat alles hier volgebouwd is moet ik nog tien kilometer fietsen voor ik bij een eerste gelegenheid ben, maar het zijn grotendeels wel heerlijke kilometers.
Vienne, de plaats waar ik ben, blijkt namelijk over uitstekende fietspaden te beschikken met asfalt zo glad als de billen van een baby. Het is maanden geleden voor ik zulke fijne fietspaden heb gehad, dus ik geniet er even van.
Tegen de tijd dat het fietspad stopt is het niet ver meer naar de plek die ik op het oog heb en daar heb ik ook gelijk bingo. Vlak bij de Rhône ligt een klein stukje landbouwgrond en daar kan ik tussen wat bomen perfect mijn tent kwijt.
Terwijl ik in mijn tent lig hoor ik echter weer een vreemd geluid tijdens het passeren van een goederentrein. Een geluid dat ik de afgelopen avonden en nachten vaker heb gehoord, ik slaap namelijk bijna iedere nacht vlak bij de spoorlijn, zoveel ruimte is er nu ook weer niet hier namelijk.
Het is een soort vreemd geklapper, net als alsof er iets los zit of zo. Ik hoor het echter zo vaak, dat het vast geen technisch mankement is. Dan zouden er veel vaker treinen stilstaan immers. Wie weet ontdek ik één dezer dagen nog wat het is.
En als ik het dan toch over treinen heb, dan is het bruggetje naar de afsluiter van de dag snel gemaakt in dit geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten