Ieder nadeel heeft een voordeel. Doordat ik gisteren niet lang kon fietsen heb ik vandaag wat frissere benen. Daarnaast is het vandaag uitstekend weer, een graad of veertien en zon, dus de jas hoeft niet aan vandaag.
Ik had een heerlijk plekje vannacht, mooi verscholen tussen wat naaldbomen. Er lagen zoveel naalden op de grond dat ik ook nog eens extra zacht kon liggen. Wat wil een mens nog meer? Direct achter de bomen loopt de weg overigens al, dus ik kan snel weer op de fiets zonder eerst nog een veld over te moeten steken.
Qua route kan ik vandaag twee kanten op, binnendoor via boerenweggetjes, of een stukje om via Béziers en dan over de wat grotere wegen. Eigenlijk is dat geen keuze, want boerenweggetjes zijn hier vaak in bijzonder slechte staat. Op naar Béziers dus.
Meestal laten steden wel wat van hun schoonheid zien terwijl ik ze doorkruis, maar bij Béziers is dat lang niet het geval. Ik heb de stad al bijna afgeschreven wanneer ik toch nog wat moois te zien krijg. Terwijl ik bij een stoplicht sta zie ik ineens een mooi doorkijkje richting de basiliek.
Later blijkt deze basiliek vanuit bijna iedere hoek al van buiten de stad zichtbaar te zijn, alleen dus net niet vanuit de richting waaruit ik kwam. Even later passeer ik de rivier Orb en zie ik dat naast de brug die ik gebruik, een prachtige oude brug logt. Helaas had ik door het drukke verkeer echter geen kans om een foto te maken.
Uiteindelijk bleek Béziers dus toch nog schoonheid te herbergen. Minder fraai is echter een deel van de geschiedenis van deze stad. Begin dertiende eeuw zaten er in deze stad, en verder in de omgeving, Katharen. Katharen waren gelovigen die het geloof net iets anders beleefden dan katholieken en dat kon natuurlijk niet. Begin dertiende eeuw kwamen er derhalve kruistochten om de Katharen uit te roeien. De Franse koning sloot zich hiervoor maar wat graag aan bij de paus, wat zo kon hij zijn invloed in het zuiden van Frankrijk mooi uitbreiden.
De kruisvaarders togen richting Béziers en eisten de uitlevering van alle Katharen. Het is overigens onbekend of er enkele honderden of duizenden Katharen in de stad aanwezig waren. De stad weigerde mee te werken en iedereen dacht veilig binnen de stadsmuur te zitten, zowel Katharen als katholieken. De kruisvaarders wisten echter toch de stad in te komen.
De afgezant van de paus kreeg vervolgens de vraag hoe de ketters van de katholieken te onderscheiden waren, waarop hij zei: 'Vermoord ze allemaal, god zal de zijnen herkennen. Wat volgde was een enorm bloedbad, waarbij volgens verslagen circa 20.000 slachtoffers zijn gevallen.
Veel geschiedkundigen trekken dat aantal in twijfel, omdat er waarschijnlijk maar zo'n 10.000 mensen in Béziers woonden in die tijd. Ik sluit het aantal van 20.000 echter absoluut niet uit, omdat het heel normaal is dat mensen uit de wijde omgeving de veiligheid van de stadsmuren op zouden zoeken met een oprukkend leger in de buurt.
Wat het precieze aantal ook is geweest, het blijft natuurlijk een waanzinnige slachtpartij. Waar Verdun een voorbeeld is van de waanzin die wereldlijke macht voort kan brengen, is Béziers een voorbeeld van wat religieuze macht voort kan brengen. Beiden zijn uiteraard absoluut niet de enige voorbeelden.
Wat dan natuurlijk wel weer vreemd is, is dat niemand het vreemd vind wanneer je kritisch richting ereldlijke macht bent, maar velen een kritische houding richting religieuze macht absoluut niet kunnen waarderen.
En de Katharen? Die zijn dankzij meerdere andere aanvallen, gevolgd door jaren van achtervolging door de inquisitie, tot op de laatste gelovige uitgemoord.
Na Béziers volgt de weg naar Narbonne en het is op deze weg dat voor het eerst zichtbaar is dat de Pyreneeën er aan zitten te komen. Ze zijn nog klein en in de verte, maar de aaneengesloten bergketen is voor het eerst goed zichtbaar.
Tegen het einde van de middag fiets ik Narbonne in. Voor de wijnliefhebbers, dit is waar de Franse wijnproductie ooit begon. Uiteraard ten tijde van de Romeinen. Vreemd genoeg is deze streek, waar ze dus de meeste ervaring in Frankrijk hebben, juist een streek die lang bekend stond om zijn goedkope slobberwijnen. Het is pas sinds enkele decennia dat ze hier meer op de kwaliteit zijn gaan letten.
Omdat ik vanaf het inrijden van Narbonne direct naar de Mac ben gefietst en het centrum heb overgeslagen, kan ik geen zinnig woord zeggen over of de stad de moeite waard is. Na het debacle qua opladen twee dagen geleden, was ik gewoon direct aan stroom toe.
Omdat ik nu echt alles leeg had, moest ik ook wat langer blijven zitten om te laden, dus verliet ik pas met sluitingstijd de zaak. Dit deed ik vrijwel tegelijkertijd met een ander die er ook uren had gezeten met de stekker in het stopcontact. Buiten kwam ik tot de ontdekking dat hij ook een volgepakte fiets bij zich had. Een collega dus!
Tijd dus, voor een gesprekje. Het blijkt om een Italiaan te gaan, die inmiddels al 'even' onderweg is na met een depressie te zijn vertrokken. Nou ja, even. Deze man gaat al twintig jaar fietsend en werkend door Europa. Dat vind ik persoonlijk toch wel een beetje veel.
Na het gesprek zoek ik een plekje voor de nacht. In het donker zie ik op deze plek al veel zwartgeblakerde dingen. Iets zegt me dat hier een bosbrand overheen is gegaan. Morgen hierover meer, nu enkel nog de afsluiter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten