maandag 4 december 2017

Dag 211: Collonges-au-Mont-d'Or - Pierre-Bénite

Dwars door Lyon, 27 kilometer en 110 hoogtemeters.

Voor ik begin aan de dag van vandaag, eerst nog even terug naar gisteren, want ik was wat vergeten te vermelden. Ik kwam namelijk nog een vrolijke Fransman tegen.

Ik had net mijn fiets stil gezet om een foto te maken van de goudkleurige rotsen waar de Mont d'Or zijn naam aan te danken heeft, toen een breed lachende Fransman op me afkwam. In eerste instantie begrijp ik geen woord van wat hij zegt, maar na drie pogingen, deze gaf het tenminste niet direct op, is het me duidelijk en lach ik even hard mee. Hij zei namelijk dat ze verderop staan te flitsen, maar dat ik daar vast geen last van heb met mijn vol gepakte fiets. Vond ik toch de moeite van het vermelden nog waard.

Nu weer naar de huidige dag, de dag dat ik dwars door miljoenenstad Lyon zal trekken. Berucht knooppunt voor automobilisten die onderweg van of naar hun vakantie zijn. Eerst moet echter natuurlijk alles weer ingepakt worden en geniet ik nog een keer van het uitzicht.


Na het inpakken fiets ik heerlijk de heuvel af, via de lange route. De weg van gisteren van 20% daar waag ik me niet aan met al het gewicht op mijn fiets. Zo groot zijn die remblokjes nu ook weer niet.

Vrij snel na de afdaling steek ik de Saône over, om aan de kant te komen waarop het schiereiland tussen Rhône en Saône ligt. Het voelt alsof je hier al direct in de stad bent, maar in werkelijkheid moet ik eerst nog een paar voorsteden door. Eenmaal in Lyon zie je direct wat je in menig Franse stad ziet, allemaal panden van precies dezelfde hoogte.

In opdracht van Napoleon heeft Hausmann ooit half Parijs tegen de vlakte gegooid om de vele brede boulevards aan te leggen, met langs die boulevards dus die panden van gelijke hoogte. Blijkbaar is dat bevallen, want in veel andere Franse steden is daarna hetzelfde gebeurd qua bouwhoogte. In Parijs mag overigens nog altijd niet hoger gebouwd worden, hoewel de huidige burgemeester daar verandering in aan wil brengen.

Op enig moment zie ik een mooi bankje om even te pauzeren. Hierbij kijk ik uit over één van de heuvels rond Lyon, in dit geval de heuvel met daarop een kathedraal en een toren die enige vergelijking met de Eiffeltoren oproept. Dankzij de stand van de zon zie ik ze vooral in silhouet en dat heeft ook wel wat.


Achter me staat overigens een pand dat ik veel leuker vind ontdek ik zodra ik weer op mijn fiets wil stappen. Dit soort schilderwerk kan ik namelijk bijzonder waarderen.


Tot hier was het eenvoudig om de route te vinden, maar daar komt snel een einde aan, want ik kan niet langer simpelweg de rivier volgen, maar moet de wirwar aan straatjes in. Al snel begrijp ik waarom het verkeer hier zo problematisch is, want het is een chaos aan afslagen met slechte bebording en ontelbaar veel stoplichten. Uiteindelijk lukt het me om het puntje van het schiereiland te bereiken, waar de twee rivieren samenkomen.

Voor mij is dit het einde en het begin van een nieuwe route. Eerst volgde ik de Marne en het naastgelegen kanaal, daarna enkel het kanaal en vervolgens de Saône, welke hier rechts stopt en overgaat in de Rhône die van links komt en welke ik zal volgen tot aan de zee.


Nog even een blik terug, nu met de Saône links en in het midden het, in mijn ogen, oerlelijke gebouw van het Musée des Confluences. Ik ben een liefhebber van architectuur en de meeste moderne experimentele gebouwen vind ik fantastisch, maar deze dus niet. Het idee achter het gebouw is mooi, maar de uitvoering vind ik een gedrocht. De inhoud lijkt me overigens bijzonder boeiend, maar daar heb ik helaas geen tijd voor.


Bij het gebouw staat overigens ook het Only Lyon logo, het derde stadslogo in dezelfde stijl na eerder New York en daarna Amsterdam. Persoonlijk vind ik dit visueel de mooiste van de drie.


Na dit alles stap ik weer op en steek via de brug voor een laatste keer de Saône over, om daarna langs de Rhône mijn weg te vervolgen. Ik moet namelijk nog een stukje voor ik bij een potentiële overnachtingsplek ben.

Eerst moet ik namelijk nog door de achtersteden van Lyon. Voorsteden kan ik het immers moeilijk noemen met Lyon inmiddels achter me. De hoeveelheid stoplichten op dit stuk neemt krankzinnige vormen aan. Op enig moment tref ik zelfs twee stoplichten tien meter na elkaar.

Kruipend ga ik derhalve voort, tot ik bij het eerste stuk groen na Lyon kom. Dit blijkt een stukje natuur te zijn dat aangelegd is om de Rhône extra ruimte te geven bij overstromingen. Geluk is dat nu niet het geval, dus kan ik hier een plekje zoeken.

Tot mijn grote verrassing, het is hier op dit stukje na nog altijd druk bebouwd, blijkt er aan de overkant van de rivier iets te liggen dat een olieraffinaderij lijkt te zijn. Wat is dat toch met chemische fabrieken in dichtbevolkte gebieden hier?

Voor de tweede nacht op rij slaap ik dus vlak bij een chemische fabriek, maar gelukkig geeft dat dan wel weer inspiratie voor de afsluiter van de dag. Even met de voetjes van de vloer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten