Dag 157: Solt - Door weer en wind naar opnames en stroom

Een beetje regen telt blijkbaar niet als regen.

Na wat buien aan het begin van de dag zou het droog moeten worden en ook de diverse regenradars geven aan dat het droog is. De waarheid is echter anders. Behalve de, gelukkig wel iets afgenomen, nog altijd aanwezige wind, valt de neerslag namelijk bijna permanent naar beneden, in de vorm van motregen.

De combinatie van wind, regen en lage temperatuur zorgen voor dusdanig guur weer, dat het normaal bij dagjesmensen populaire jaagpad vrijwel uitgestorven is. Ik kom gedurende de tien kilometer langs het kanaal precies één fietser tegen en dat op een zaterdag.

Overigens kom ik evenveel roofvogels tegen, en die ontmoeting is een stuk boeiender. Op het moment dat ik nog twintig meter van hem af ben zie ik hem zitten op een tak met een prooi in zijn klauw. Een fractie van een seconde later ziet hij mij ook en laat van schrik zijn prooi vallen. Vastberaden zijn maaltje niet op te geven duikt hij naar de grond, pakt de prooi en vliegt weer op, bijna tegen de takken boven zijn hoofd aan, welke hij maar net weet te ontwijken. Al die tijd bleef ik natuurlijk dichterbij komen op mijn fiets, waardoor ik tijdens het laatste stukje van deze scène op minder dan twee meter van dit imposante beest ben. Wat een belevenis.

Een paar kilometer verder ben ik bij de opnamelocatie. Hier kan ik niet alleen de laatste opnames voor mijn waterwegen filmpje maken, maar ook nog een ander filmpje. Het is nog altijd aan het miezeren, maar ik besluit het er op te wagen. Voor het eerst ben ik dus in beeld met jas aan en regendruppels op de lens.

Het tweede filmpje gaat over het kruinenpad bij Maasmechelen en dankzij de informatieborden ontdek ik hoe bijzonder het hier is. Ik dacht dat het al bijzonder genoeg was dat je hier gelijkvloers aan het jaagpad een pad op kunt stappen waarmee je gelijk tussen de kruinen van de bomen staat. De oorzaak is wat het bijzonder maakt.

Het gaat hier namelijk niet om een natuurlijk hoogteverschil tussen kanaal en omliggend landschap, maar om een litteken van menselijke activiteit. Door kolenwinning is de grond hier in de loop der tijd namelijk fors ingezakt. Wat ooit heide op zeeniveau was, is nu een moeras ruim tien meter lager. Een compleet dorp is zelfs meegepakt, maar intact gebleven door reparaties.

Doordat de grond hier zo laag is, sijpelt het grondwater van de hogere delen zo deze kom in. Dankzij de grond er omheen is het echter erg schoon water, waardoor dit nu één van de grootste locaties in Vlaanderen is voor de winning van kraanwater. Dankzij de opbrengsten hiervan kunnen de reparatiekosten betaald worden.

Ook het kanaal is op deze plek verzakt en dat kan natuurlijk niet bij een kanaal. Na eerst een keer de dijken verhoogd te hebben, is later zelfs het complete kanaal opgehoogd. De vroegere kade ligt tegenwoordig onder de bodem van het huidige kanaal.

Hierna nog een klein stukje naar de Mac, alwaar ik tot sluitingstijd zit om de filmpjes te verwerken, stroom te laden en de rest van mijn route door België te plannen. Met sluitingstijd is er echter een probleem, harde regen. Daar wil ik natuurlijk niet door.

Gelukkig ken ik een trucje om met het personeel aan de praat te raken, dat bijna altijd werkt. Bij vertrek zeg ik tijd om op de fiets te stappen. Vaak komt dan de vraag of je ver moet en als ik dan zeg een kilometer of vijftien tot mijn tent dan is de standaardreactie een vraag naar het waarom van die tent en het gesprek kan beginnen. Tegen de tijd dat het gesprek klaar is, is ook de harde regen klaar en kan ik door wind en miezerregen terug.

Onderweg trof ik zes reeën, vijf vissers, drie jongelui onder een brug en één muis die dacht dat hij naar de hemel ging. Eerst maar die reeën. Vooral de eerste drie waren bijzonder. Deze stonden naast het kanaal toen ze in de lichtbundel van mijn koplamp kwamen. In plaats van weg te rennen, liepen ze op hun gemak naar de bosjes aan de andere kant van het jaagpad. Hierdoor passeerde ik de laatste in de rij van zo dichtbij, dat ik hem bijna aan kon raken.

Ook bijzonder was de muis op het laatste stukje jaagpad. Vanaf het moment dat deze in het licht van mijn koplamp zit, begint deze als een gek naar het licht te rennen. Ik man hem nog maar net ontwijken, terwijl ik een piep hoor die doet denken aan een oeps, verkeerd gedacht. Een vreemde ontmoeting dus.

Een dag met veel wilde dieren dichtbij dus. Daar weet ik wel een leuke afsluiter bij.

Dag 144: Wortel - Nog een bekende en een nieuw huisdier

Het lijkt hier wel een reünie en ik heb een tijdelijk huisdier.

Het was gelukkig een minder koude nacht dan verwacht. Alleen de twee Vlamingen op de fiets hadden het koud gehad, maar die hadden dan ook alleen een zeiltje om onder te slapen. Dat moet je ook niet doen met dit weer.

Vandaag wil ik de mislukte opname over de kolonie hier opnieuw opnemen, maar dat werd nog wat uitdagender dan gedacht. Het blijkt namelijk open dag in de kolonie. Nu verwacht je mogelijk dat mensen dan komen die interesse hebben in de natuur of de geschiedenis hier, maar niets van dat alles. Ze komen om pintjes te drinken. Zo kom je de dag ook wel door.

Het zijn alleen wel heel veel Vlamingen die pintjes komen drinken en dat maakt het lastig om de opname te maken, want de plek waar ik hem op wil nemen staat vol met geparkeerde auto's. Dan maar voor een veld gaan staan, om de vele auto's te ontwijken. Echter zijn hier mensen met een paar biertjes op gelijk als in Nederland, ze maken een opname met regelmaat onmogelijk door door beeld te lopen, te vragen wat je aan het doen bent et cetera. Na meerdere pogingen staat het er uiteindelijk toch nog redelijk op en daarmee is de laatste opname hier klaar en kan ik morgen naar de volgende locatie.

Ik ben nog niet lang terug op de paalcamping, hier bivakzone geheten, en de volgende bekende verschijnt. Onno, die ik heb leren kennen in de Chaamse bossen weet dat ik hier sta en komt me vergezellen. Direct ontsteken we dus het kampvuur, want dat kunnen we wel gebruiken in de avonduurtjes.

Het word weer een mooie avond met gegrilde kip en worst en uiteraard ook verhalen over wat er allemaal is gebeurd sinds onze ontmoeting bij Chaamse bossen 1. Onno heeft deze maal eerst een paar dagen bij Chaamse bossen 2 gestaan en heeft daar ook de jongen ontmoet die op Chaamse bossen 3 staat die ik ook al eerder had ontmoet en brengt zijn groeten over. Klein wereldje dus.

Even later ga ik kort terug naar mijn tent om wat op te halen en ontdek ik dat ik een nieuw huisdier heb. Een hagedis is op mijn tent geklommen en zit bijna bij de top. De nevel begint echter zijn uitwerking te hebben en bij een volgend stapje begint de hagedis dan ook pardoes te glijden helemaal tot onderaan.

De hagedis besluit daarop om maar mijn tent in te lopen in plaats van op. En zo heb ik dus weer even een huisdier. Niet al te lang overigens, want de hagedis ontdekt al snel dat het buiten toch beter toeven is.

Na dit bezoek ga ik weer terug naar het kampvuur om de nacht verder rond te maken, althans tot het tijd is om te gaan slapen rond een uur of twee. Morgen een verplaatsing over een niet al te grote afstand, dus vroeg op hoeft niet.

Tijd om af te sluiten. Na het zien van 'oude' bekenden de afgelopen dagen, ook maar een nummer dat een oude bekende is.

Dag 139: Wortel - Natuur om me heen

De natuur komt erg dichtbij vandaag.

Vandaag is qua weer een vreemde dag. Vrijwel de hele ochtend en middag zijn er buien in de nabije omgeving, maar ze gaan net langs me heen. Door de nabijheid van de regen besluit ik wel om bij mijn tent te blijven die vrijwel de hele dag in de zon staat. Letterlijk de laatste bui die langstrekt om half zes trekt hier wel recht overheen.

Om de tijd nog wat nuttig te besteden ga ik maar wat was doen. Mocht er een bui komen tijdens het drogen, dan kan immers alles snel mijn tent weer in. Verder lees ik wat en kijk af en toe naar buiten en op zo'n moment zie ik ineens iets dat ik niet verwacht had.

Een paar meter van mijn tent staat een ree doodleuk wat te eten. Als ik mezelf iets verplaats zie ik zelfs nog een tweede ree twee meter verderop. Snel pak ik mijn camera en door de beweging kijkt één van de reeën me recht in de ogen gedurende enkele seconden, om daarna op haar gemak verder te gaan met eten. Snel maak ik een paar foto's, tot de reeën schrikken van een luidruchtige auto en vluchten. Fantastisch om deze beesten zo dichtbij te kunnen zien gedurende enkele minuten.

Even later ben ik buiten de tent en zit ik van de zon te genieten en hoor ik ineens een geluid dat lijkt op dat van een zweefvliegtuig. Als ik opkijk blijkt het echter een vogel te zijn op een meter of dertig hoog. Zo ontzettend stil kan het hier bij Kolonie Wortel dus zijn dat je zoiets hoort. Zelf had ik dit nog nooit gehoord, dus ik verbaas me en geniet ten volle tegelijkertijd.

Na die ene bui kan ik er nog mooi snel op uit trekken om een opname te maken in Minderhout en Hoogstraten over het einde van Napoleon en ik ben net een minuut onderweg en ik tref weer een ree. Deze staat vijf meter naast de weg en normaal springen ze weg als je te dichtbij komt. Deze echter niet. Ze kijkt me scherp aan tot ik dichtbij ben en precies op het moment dat ze normaal weg zou springen gaat ze eten of er niets aan de hand is.

Reeën staan bekend om hun schuchtere gedrag en om dan twee van zulke ontmoetingen mee te mogen maken op één dag is echt uitzonderlijk. Dat ze ook schuchter kunnen zijn ontdek ik weer op de terugweg. Een moeder met jonkie staat op vijftig meter afstand en toch vluchten ze direct zodra ze me zien.

Dit jong is overigens extreem klein voor de tijd van het jaar en ik denk niet dat deze de winter gaat overleven. Zou mij niets verbazen dat dat juist komt door het snelle vluchten van de moeder. Teveel vluchten en daardoor te weinig kunnen eten en rusten remt de groei natuurlijk.

Al met al is deze kolonie echt een schitterend gebied. Echt het bezoeken waard. Zelfs als de nevel op het einde van de dag de paalcamping op rolt is het nog prachtig.

Al wat na al dit natuurschoon rest is een afsluiter voor de dag en ik kies voor een nummer met een ander prachtig beest in de titel.

Dag 111: Biesbosch - Rust, was en opnames

Na twee dagen veel bewegen vandaag rust voor het lijf in voorbereiding op morgen.

Na een wat onrustige nacht dankzij de onrustige nacht die een paar van de barbecue heren hadden, besluit ik in de ochtend om me lekker nog een keer om te draaien en nog wat slaap te pakken. Het lijf kan wel wat rust gebruiken na twee intensieve dagen, vooral omdat ik morgen alweer verder wil trekken.

Ik blijf hier bewust maar twee nachtjes, want hoewel de Biesbosch natuurlijk een prachtige omgeving is, kun je deze het beste verkennen per boot en die paste niet meer op mijn bagagedrager. Het is vandaag schitterend weer met veel zon en warmte en dat geeft me in de middag mooi de kans om wat was te doen, wetende dat deze dankzij de zon in een paar uur droog zal zijn. Met drie wasjes heb ik alles dat vies was weer schoon en kan ik er qua kleding weer even tegenaan.

Tussen het eerste en tweede wasje komen er twee dames aan die hun tentje op komen zetten. Ze willen vanaf dit punt twee dagen door de omgeving wandelen en het leek ze wel spannend om een keer wild te kamperen.

Uit alles in hun gesprekken blijkt dat ze elkaar al van jongs af aan kennen, terwijl je lastig twee zo verschillende vrouwen bij elkaar kunt vinden, iets dat mogelijk in de loop van hun leven zo gegroeid is.

De één is van type ik wil vooral jong en actief blijven en komt erg dwingend op me over. In de kleine 24 uur dat ik deze dames meemaak bepaald ze letterlijk alles wat ze doen en hoe ze het doen. Ze is echt het type dat wil laten zien hoe leuk en spontaan ze is, maar doet dat zo geforceerd dat van enige charme geen sprake is.

De ander is het type gedweeë huisvrouw die normaal haar leven vult met het zo gemakkelijk mogelijk maken van het leven van haar man en kinderen, waarbij ze zichzelf helemaal weg lijkt te cijferen. Beiden zijn zo stereotype in hun doen, laten en spreken, dat ze bijna karikaturen van echte mensen lijken.

Kaart lezen kunnen ze echter geen van beiden en persoonlijk vind ik het dan ook een wonder dat ze deze plek überhaupt gevonden hebben. Na drie pogingen om aan hun volgende stuk wandelen te beginnen die allemaal binnen een paar minuten weer op het startpunt eindigen help ik ze maar door op hun kaart te laten zien waar ze zijn en hoe ze moeten lopen om bij het volgende stuk van de wandelroute te komen.

Gezien de tijd die ze nodig hebben voor het kleine rondje dat ze zouden doen, denk ik dat ze nog vaak de weg kwijt zijn geraakt. Mevrouw wat ben ik toch leuk en wat hebben we het toch gezellig blijft echter voortdurend roepen hoe gezellig ze het hebben alsof ze dat mantra nodig heeft om te geloven dat ze het gezellig heeft.

Terwijl de dames weg zijn pak ik de camera ter hand om een tweetal opnames te maken, over boerenverdriet en de Hollandse waterlinie. Binnenkort te zien in dit theater. Hierna zitten mijn taken er voor vandaag op en ga ik wat lezen tot het tijd is om te koken en te eten. Aansluitend nog een stukje lezen en daarna bedwaarts, morgen wacht er weer een flinke verplaatsing van ruim veertig kilometer.

De geforceerde vrolijkheid van dame één deed mij onvermijdelijk denken aan een nummer van Jeroen van Merwijk, dus daar sluit ik vandaag de dag mee af.

Dag 101: Gorinchem - Uitstapje naar Brabant

Vandaag voor het eerst de Merwede over voor opnames aan de overkant.

Na deze keer een rustige nacht op de paalcamping vertrek ik redelijk op tijd op de fiets richting de andere kant van de Merwede. Gelijk een opluchting, de Merwedebrug is een stuk eenvoudiger te beklimmen dan de Lekbrug bij Vianen.

Eenmaal aan de overkant ga ik richting oosten, op naar Woudrichem en Slot Loevestein. Het is hier een prachtige omgeving om te fietsen. Bijna altijd fiets je op een hoge dijk met een mooi uitzicht. Altijd, tot het fietsen stopt vanwege water.

Direct na Woudrichem is namelijk de plek waar in het verleden de Maas en de Waal samenkwamen en vanaf daar de Merwede vormden. De Maas is echter een paar kilometer naar het zuiden afgedamd in de negentiende eeuw, waardoor dit stuk nu geen water meer aanvoert. De geul waar eerst het Maaswater door stroomde is nu gevuld met min of meer stilstaand water vanuit de Waal.

Met het voetveer steek ik dit water over richting Slot Loevestein voor een tweetal opnames. Vanaf het slot is mooi te zien hoe strategisch dit slot gelegen is. Waal, Gorinchem en Woudrichem zijn nog altijd te zien en als ze de bomen niet hadden laten groeien, dan zouden Merwede en de nu ingedamde Maas vanaf het slot ook prima te zien zijn. Een echte machtspositie dus.

Na het slot weer richting voetveer om naar Woudrichem te gaan waar ik oorspronkelijk één opname wil maken, maar dat worden er twee dankzij het feit dat ik tot mijn verrassing een standbeeld voor Jan Claesen de trompetter zie. Even vijf minuten huiswerk en het tweede filmpje kan geschoten worden.

Op de terugweg naar Gorinchem ontdek ik dat het vroeger is dan gedacht, dus besluit ik om op een bankje op de dijk plaats te nemen, zodat ik een time-lapse kan maken van de indrukwekkende wolken die voorbij komen drijven.

Dit stopt vanzelf op het moment dat de accu van de camera leeg is, dus echt tijd om daar wat aan te doen en de Mac op te zoeken. Voor die tijd echter eerst nog naar de supermarkt. Het is nu zaterdag en op zondag zijn de winkels hier dicht, dus ik moet wel.

Ik ben voor zes uur in het winkelcentrum met daarin de twee grootste supermarkten van Gorinchem en ontdek tot mijn verrassing dat geen van beiden nog brood heeft. Rijen mensen staan te klagen en dat kan ik wel begrijpen. Als je op zaterdag moet werken, dan moet je het in Gorinchem dus het hele weekend zonder vers brood doen.

Afijn, dan maar wat alternatieven bij elkaar zoeken en richting Mac. Die zit andere kant van de stad, dus dat zorgt weer voor wat extra kilometertjes op de teller. Helaas heeft deze Mac minder stopcontacten, waardoor ik er maar maximaal één tegelijkertijd kan gebruiken. Dat gaat met een paar dagen terugkomen worden.

Ik verwerk zo snel mogelijk wat van de gemaakte filmpjes en schrijf wat voor het blog, want de Mac blijkt ook nog eens eerder te sluiten dan op internet aangegeven stond. Het is zoals het is. Gelukkig word het vlak voor sluitingstijd nog wel ineens druk, waardoor ik ongemerkt wat langer kan blijven zitten.

Als laatste verlaat ik de Mac en stap ik op de fiets voor een fietstocht van een kleine drie kwartier naar mijn tent. Ik had mij overigens voorgenomen om beduidend minder te eten bij de Mac en dat is deze keer zeker geluk. Zelfs zodanig dat ik echte honger heb bij terugkeer in de tent en dus eerst nog wat moet eten. Plannetje geslaagd.

En dan de dagafsluiter. Dat kan er natuurlijk maar één zijn na het standbeeld van Jan Claesen.

Dag 97: Leerdam - Dagje verwerken van opnames

Vandaag een laptopdag om de gemaakte opnames te verwerken.

Eigenlijk heeft deze plek maar één nadeel en dat is dat ik de laptop niet op stroom aan kan sluiten tijdens het werken. Ik moet dus een stukje werken tot de accu bijna leeg is en daarna moet de laptop weer aan de stroom. Als dit een normale vakantie was geweest, dan was het voor mij geen enkel bezwaar geweest, maar ik heb nu eenmaal mezelf voorgenomen om filmpjes te maken onderweg en dan moet ik ze ook verwerken.

Het verwerken van video trekt overigens een laptopaccu in recordtijd leeg, dus loop ik vandaag regelmatig op en neer vanaf de stoel waar ik werk naar de plek waar ik mijn laptop aan het stopcontact kan aansluiten. Zo krijg ik tenminste nog een beetje beweging ;)

Verder valt er vandaag niet zo heel veel te melden. Ik neem de mooie omgeving die deze camping bied nog een keer goed in me op en bestudeer alvast wat ik op de volgende locatie allemaal kan doen. Die volgende locatie is vlak bij Gorinchem, hier bijna om de hoek relatief gesproken, dus een verplaatsing die niet veel voor gaat stellen.

Gorinchem heeft echter een boeiende geschiedenis en daar zijn dus ook wel een paar mooie verhalen te vertellen. Na een paar dagen Gorinchem komt de Biesbosch aan de beurt. Ben benieuwd wat ik daar allemaal ga zien.

En aangezien ik vandaag dus vooral druk was met editen, sluit ik maar weer een keer af met de Editors. Aangezien mijn volgende doel ook bekend staat en ik morgen vertrek, leek onderstaande me wel een nummer met een toepasselijke titel.

Dag 96: Leerdam - Laatste opnames

Vandaag de laatste opnames op deze plek voor ik weer verder trek over twee dagen.

Vannacht nog tot laat bezig geweest met het verwerken van de opnames van de afgelopen dagen en dan zijn ze nog niet klaar. Duidelijk is me dus wel inmiddels dat ik na de opnames van vandaag morgen nog een dag hier nodig heb om alles te kunnen verwerken en klaar te zetten voor het blog.

Na het nachtwerk vandaag dus lekker uitgeslapen, want veel haast heb ik toch niet. Ik wil nog twee Yuri is verbaasd filmpjes opnemen en daarnaast een time-lapse van de ondergaande zon. De twee Yuri is verbaasd filmpjes staan er zo op, dus vervolgens kunnen camera en laptop ingesteld worden voor de ondergaande zon.

Terwijl mijn camera aan het klikken is ben ik vooral druk met om me heen kijken naar alle beesten om me heen. Met name de drie stieren in de wei, die ook nog in beeld komen lopen, trekken mijn aandacht, maar ook de andere beesten die voorbijkomen.

Omdat het nu eenmaal niet verstandig is om regelmatig richting zon te kijken, zie ik helemaal niet dat ik een bijzondere opname aan het maken ben. Dat ontdek ik pas de volgende dag wanneer ik het resultaat bekijk. Dit was namelijk geen gewone zonsondergang, dit was een zonsondergang met twee bijzonnen. Een mooi atmosferisch verschijnsel dat zorgt voor een heel bijzonder resultaat.

Nieuwsgierig? Kan ik me voorstellen, maar nog even geduld. Morgenavond komt hij hier voorbij. Ik moet natuurlijk wel zorgen dat jullie terug blijven keren hier :)

Onderweg trouwens ook nog wat mooie zwanen gezien en daar kan ik wel een plaatje van laten zien.

Terug op de camping nadat ik dacht dat iedereen al lag te slapen bleek er toch nog iemand wakker te zijn en zo ontstond er ineens een middernachtelijk gesprek over depressies, fotografie, insecten, vogels, Nieuwegein en vleermuizen. En zo eindigde de dag nog met een verrassende wending.

Dit late gesprek dat dus onder andere ging over de lelijkheid van Nieuwegein, deed me achteraf bedenken dat er wel ooit iets moois is gemaakt over Nieuwegein en daar sluit ik vandaag dan maar mee af.

Dag 95: Leerdam - Langs en over De Linge

Vandaag er met de fiets op uit om langs het prachtige riviertje De Linge te gaan en opnames te maken.

Met een dag vertraging dan nu alsnog het rondje langs en over De Linge. Eerste stop is het dorpje Heukelum, prachtig maar tegelijkertijd ook kwetsbaar gelegen aan de rivier. Hier maak ik een eerste opname over de geschiedenis van het dorp en een zwaan, om hierna richting voetveer te gaan.

De overige stops voor vandaag zijn namelijk allemaal op de andere oever en een brug is er niet binnen vijf kilometer. Ik kan me niet herinneren of ik ooit eerder op een voetveer ben geweest, volgens mij niet. Zo heel veel stelt het nu ook weer niet voor, een minuutje en je bent aan de overkant. Wel een minuut waar ik vol van geniet, want ik heb iets met op het water zijn.

Eenmaal aan de overkant stel ik mijn camera op, want dit lijkt me een mooie gelegenheid voor mijn tweede poging een time-lapse filmpje te maken. Camera en laptop dus instellen en vervolgens achterover leunen.

In de tijd dat mijn camera om de vijf seconden klikt krijg ik nog een goede vriendin aan de lijn die in de put zit, dus doe ik mijn best haar zo goed mogelijk op te beuren. Gesprek en opnames zijn rond dezelfde tijd klaar, dus kan ik weer verder.

Waar de diverse filmpjes die ik bespreek in dit bericht nog niet online staan, is dat voor de time-lapse wel het geval, dus die gooi ik er hier nog maar even in.

Het volgende doel is Kedichem, uit te spreken als Kedum. In het dorpje ga ik even op een bankje zitten en hoor aan het gejuig dat uit de huizen komt dat het wel goed zit met de finale van het EK voetbal. Tijd om de plek voor de volgende opname te zoeken.

Vlak buiten Kedichem is er namelijk ruim dertig jaar geleden iets gebeurd dat in mijn ogen een schandplek op onze democratie is, maar wat de meeste mensen vergeten lijken te zijn en dat hoort niet zo te zijn in mijn optiek.

Tot slot door naar Arkel. Echt een dorpje van helemaal niets, maar dat had zomaar anders kunnen zijn. Weten waarom? Dan zul je toch echt het filmpje af moeten wachten.

Vanaf Arkel keer ik terug naar Leerdam via een andere route, de rivier mijdend, zodat ik ook een andere omgeving nog te zien krijg vandaag en ook deze omgeving is weer prachtig met opvallend veel hazen en weidevogels.

Als laatste zie ik, vlak voor zonsondergang, nog een hele mooie plek om een time-lapse te maken van de ondergaande zon, maar daar is het vandaag al te laat voor, dus dat plan zal tot morgen moeten wachten.

Tot slot natuurlijk weer de muzikale afsluiter van de dag. Terwijl ik op het bankje bij Heukelum zat om de time-lapse te maken dreef de rook van mijn sigaret met regelmaat weg over het riviertje en dan kom je vanzelf bij:

Dag 93: Leerdam - Asperen

Vandaag naar Asperen voor opnames die maar niet lukken.

De planning is om vandaag een drietal filmpjes op te nemen, twee uit de serie Yuri is verbaasd en één historisch filmpje over de geschiedenis van Asperen. Dus klim ik maar weer op de fiets om het mooie stukje richting Asperen af te leggen.

Eenmaal aangekomen zoek ik een mooi plekje voor de opname van het historische filmpje. Ik wil deze keer niet voor de kerk gaan staan, want dat doe ik al genoeg, dus zoek ik langs de randen van het dorp. Uiteindelijk vind ik een mooi plekje net buiten het dorp, maar daar horen wel bepaalde uitdagingen bij.

Om te beginnen is er het licht, want dat komt aan deze kant van het dorp vanaf de verkeerde kant, zodat het precies in de lens schijnt. Dat is geen optie, dus probeer ik het maar aan de andere kant van het dorp, maar daar is weer geen mooi plekje te vinden. Dus maar weer terug.

Eerst probeer ik de hoek nog wat te veranderen, maar daar red ik het net niet mee. Vooral omdat de plek voor mijn camera beperkt is, omdat ik op een verrassend druk bereden dijk sta. Uiteindelijk uit pure wanhoop besluit ik maar om op een plateau op de sluis te gaan staan, met de camera van het dorp af gericht.

Officieel mag ik niet op die sluis staan, maar je moet iets over hebben voor leuke filmpjes. Tijd om met de opname te beginnen, maar net zo snel als ik met de opname begin kan ik er ook weer mee stoppen, want er komt een hele vloot aan auto's langs scheuren. Dit gaat zo een hele tijd door. Ik begin net aan mijn verhaal en daar komt weer iemand een extra dot gas geven.

De hele gang van zaken begint me een beetje te irriteren, waardoor ik vervolgens zelf fouten ga maken in mijn teksten. Het kan soms echt een feestje zijn om opnames te maken. Hoogste tijd om even een stapje terug te doen en me weer te concentreren.

Vijf minuten later stap ik weer voor de camera en maak de opname in één take af zoals ik gewend ben. De mislukte takes van daarvoor vergeten we maar gewoon even. Het waren er echter wel zoveel, dat ik met dit ene filmpje de accu van mijn camera leeg heb gekregen en daar zijn veel takes voor nodig.

Ik vraag me ondertussen nog steeds af hoe het kan dat een dijk bij een klein dorpje zo druk kan zijn, maar ik denk niet dat dat me ooit duidelijk gaat worden.

Met de tweede accu in mijn camera zoek ik vervolgens een bankje in het dorp op om de twee andere opnames te maken en tien minuten later is alles klaar. Al met al heeft het me zoveel tijd gekost vandaag, dat een volgend dorp bezoeken geen optie meer is, dus trek ik maar weer tentwaarts.

Tegen de tijd dat ik weer op de camping ben ben ik door de mooie omgeving al lang weer vergeten hoe ik aan het klungelen geweest en ga ik met een voldaan gevoel de filmpjes bewerken. Wat een mooie omgeving wel niet met een mens kan doen.

Over een mooie omgeving gesproken, nog even een sfeerplaatje van Het Kampeerbosje te Leerdam.

En dan nu naar de afsluiter van de dag. Dankzij al het gedoe bij de opnames moest ik als vanzelf aan het Dire Straits album Making Movies denken. Mijn favoriete nummer daarvan is onderstaande:

Dag 92: Leerdam - Acquoy en vliegbeestjes

Vandaag weer met de camera in de slag en de mooie omgeving verkennen.

Uit mijn tent komen is op deze plek echt een feestje. Zodra ik mijn hoofd naar buiten steek ben ik omgeven door libellen en vlinders. Prachtige beestjes om naar te kijken en ik kan er dan ook erg lang naar kijken. Tijd vliegt op zulke momenten, net als deze beestjes om mijn hoofd.

Vandaag dan ook begonnen met wat foto's maken van deze prachtige dieren. De foto's waren gisteren al op dit blog te zien, bij deze voor wie het gemist heeft dankzij het EK voetbal nog even de link.

En voor de zekerheid ook nog een foto uit de serie:

En nog één van het elfendorpje naast mijn tent:

Het waait overigens stevig vandaag, maar de storm waar code geel of oranje voor is afgegeven merk ik weinig van hier. Zodra ik op de fiets stap is de wind echter wel duidelijk te merken en voor de verandering een keer in mijn voordeel. Ik vlieg echt over de fietspaden naar mijn eerste bestemming van vandaag, Acquoy.

Dat spreek je overigens uit als Akkooi, maar ze mogen hier in de regio graag dingen vaag spellen. Denk maar aan Gorinchem voor Gorkum en Kedichem voor Kedum. Beide plaatsen zal ik overigens in de nabije toekomst nog aan gaan doen.

In Acquoy vind ik een mooi plekje om voor het eerst te experimenteren met het maken van een time-lapse video. Ik stel de camera op, sluit hem aan op de laptop, iets dat noodzakelijk is voor een time-lapse met mijn camera, en stel alles in. Pas op dit moment ontdek ik dat de minimum interval tussen twee foto's vijf seconden is, dus wil ik een filmpje van 30 seconden maken met 25 beelden per seconde, de standaard voor video, dan zal ik hier ruim een uur moeten zitten.

Gelukkig heb ik mijn tablet ook bij me, waardoor ik iets heb om me mee te vermaken terwijl de camera iedere vijf seconden klik doet. Uiteraard kon ik het niet laten om even door het beeld te lopen, iets dat meer dan een minuut duurt, want je kunt maar één stap per vijf seconden zetten, anders is het niet te zien in het resultaat. Het resultaat was overigens ook al op dit blog te zien, zie daarvoor deze link.

Na deze opname de hoek omgegaan, om een filmpje te maken over de scheve toren van Acquoy. Een scheve toren met Pisa aan zijn voet, dus waarom zou je nog naar Italië gaan? Het resultaat van deze opname is later vandaag op dit blog te zien.

Aansluitend nog naar Asperen gegaan, maar daar was het licht niet goed om nog een opname te maken, dus die stel ik maar uit naar morgen.

Al met al vandaag wat prachtige landschappen gezien, doordat ik een flink deel van mijn route langs de Linge heb gefietst. In Nederland hebben we niet veel echt meanderende rivieren meer, dus dit is echt een bijzonder riviertje om langs te fietsen. Een echte aanrader. Ook ging ik vandaag langs de randen van de Betuwe, dus meer dan genoeg appel- en perenbomen zien staan. Beter dan de eindeloze velden met maïs die ik gewend ben.

Tot slot nog het nummer van de dag. Al die plaatsnamen die je anders schrijft dan uitspreekt deden mij denken aan Mamma Appelsap, oftewel teksten die je hoort in een nummer die eigenlijk hele andere teksten zijn. De officiële naam voor dit verschijnsel is overigens mondegreen mocht je je dat afvragen. En laat ik de dag dus maar afsluiten met de oorspronkelijke Mamma Appelsap zelf.

Dag 69 Utrechtse heuvelrug - Weer opnames en veel dames

Hoofd weer op orde, dus de camera weer uit de tas.

De nacht doorgebracht met vijftien dames, het is toch wat. Nou ja, dames. Scouting meisjes om precies te zijn. Het is hier in de regio de eerste week van de schoolvakantie, en dat blijkt kampweek voor de scouting te zijn. Aangezien het reguliere scoutingterrein een paar kilometer verderop stampvol zit, kwam er dus een groep naar de paalcamping.

Niet dat ik er veel van gemerkt heb, want toen ik in de avond richting tent ging lagen ze al te slapen en ze waren alweer weg voor ik wakker was. Hierdoor was het echter wel één van de drukste avonden die ik hier heb meegemaakt.

Vandaag eindelijk een opname maken die ik al meer dan een week van plan was, maar waar mijn hoofd gewoon niet naar stond met de ervaren chaos van de laatste dagen. Over een dag of drie komt hij hier voorbij.

Er liep hier ooit een spoorlijn, waar na sluiting nog een viaduct voor gebouwd leek te zijn. Een waar raadsel dus, dat de gemoederen in deze omgeving tijden bezig heeft gehouden. Nog een dag of drie geduld en dan is hij hier te zien en weten jullie het antwoord op het raadsel.

Zelf ben ik in ieder geval erg tevreden over hoe het filmpje is geworden, dus ben erg blij dat ik hem alsnog heb gemaakt. Daarnaast nog twee Yuri is verbaasd filmpjes opgenomen die hier ook binnenkort voorbij zullen komen.

De laatste opname was net op tijd klaar voor de regen komt en deze keer ga ik gelijk de Mac in om te gaan editten en uploaden. Liever direct verwerken dan later pas. Hoewel ik het werk niet in één keer afkrijg, kom ik een heel eind. Morgen nog wat bewerken op Youtube zelf en al het werk met de opnames hier is klaar. Als het goed is tenminste.

De bedoeling was dat er ook deze avond weer een groep van de scouting hier zou staan, maar omdat er vanaf de nacht heel veel regen komt, besluiten deze maar om de nacht af te blazen. En gelukkig maar, want deze tweede groep waren heel erg luidruchtige jongens. Dan is de rust in de natuur ineens ver te zoeken.

De verwachting is dus dat er veel regen gaat vallen en om elf uur begint het dan ook. Benieuwd wanneer er een einde aan komt. Iemand die weet hoe de regen te stoppen?

Dag 59: Utrechtse heuvelrug - Veel opnames

Eindelijk weer een lekker productieve dag.

De inspiratie was af en toe een beetje ver te zoeken de laatste dagen, maar was vandaag weer helemaal terug. Gelukkig deze keer op een dag dat het ook nog eens redelijk weer is en ik dus aan de slag kan.

Het grootste deel van de inspiratie gaat over een tweede serie filmpjes die ik wil gaan maken naast de historische filmpjes. De serie gaat heten Yuri is verbaasd. Er is namelijk nog al wat waar ik me over verbaas en volgens mij word het de hoogste tijd dat ik daar eens wat mee ga doen.

De inspiratie zal soms uit het nieuws komen en soms uit wat ik om me heen zie, of wat ik zelf mee heb gemaakt. Vandaag in deze serie al wat eerste opnames gemaakt en ik verwacht morgen de eerste op dit blog te kunnen plaatsen. Aflevering 1 moest ik echter wel opnieuw opnemen, want ik was niet tevreden over het resultaat.

Al met al vandaag een filmpje of vijf opgenomen en hoe dan ook nog inspiratie voor een stuk of vier. Die laatste verwacht ik met een paar dagen te kunnen draaien. Daarna nog verwerken en alle was wegwerken en ik kan verder naar de volgende locatie.

Ik merk namelijk dat ik inmiddels echt toe ben aan een nieuwe omgeving en daarmee nieuwe prikkelingen. Ik zit hier nu net iets teveel in mijn comfortzone en dan presteer ik zeker niet optimaal. Nieuwe prikkelingen doen mij altijd opleven. Voor donderdag kan ik echter zeker niet weg, want dan heb ik nog een afspraak. Meer hierover op een later moment.

Grootste nadeel van dat ik hier inmiddels zo lang ben is dat ik merk dat ik steeds meer moeite heb om aan het begin van de dag op gang te komen. Nog een reden dus om verder te trekken, alleen nog een klein beetje geduld.

Dag 57: Utrechtse heuvelrug - Eindelijk weer opnames

Na dagen van regen kan eindelijk de camera weer uit de tas.

Na een mooie avond gisteravond vandaag wakker geworden met een mooie weersvoorspelling. Pas halverwege komende nacht gaat het weer regenen, dus ik kan eindelijk weer goed aan de slag.

Eerst maar wat was, want daar was ik ook al dagen niet meer aan toegekomen. Zodra de was hangt te drogen de tas ingepakt en de fiets op, opnames maken. Heerlijk om na al die dagen stilstand eindelijk weer eens wat te doen. Ik voel me gelijk een stuk beter in mijn vel zitten.

Behalve wat opnames voor historische filmpjes begin ik overigens ook inspiratie te krijgen voor een andere serie filmpjes. Als alles goed loopt, dan kunnen jullie over een paar dagen de eerste resultaten daarvan zien. Tot die tijd zeg ik er nog geen woord over. Eerst een beetje nieuwsgierigheid kweken natuurlijk.

Even tussendoor iets anders overigens. Ik vind dat Zeist maar een vreemde plaats. Het kan je hier overkomen dat je door een straat fiets met diverse Maserati's geparkeerd langs de kant van de weg, maar daar zie je bijna niets van, omdat je voortdurend naar het straatoppervlakte moet kijken om de enorme gaten in het asfalt te ontwijken.

Ook zo vreemd, zo ongeveer de helft van de winkels is op zondag open en op maandag dicht en de andere helft doet het andersom. Complete chaos, waardoor mensen op twee dagen niet weten wie er wel of niet open zijn en dus de stad maar niet ingaan.

Weer terug naar de opnames van vandaag. Op diverse locaties opnames gemaakt, maar opvallend genoeg voor niet één filmpje alle opnames kunnen maken, dus ik kan nog niets afronden. Dat komt op korte termijn wel gezien de weersvoorspelling.

Na afloop van de opnames richting mijn stroomdealer om alles weer op te laden. En die regen die pas midden in de nacht zou komen? Die komt ineens onaangekondigd al om elf uur met bakken uit de lucht, terwijl ik nog niet bij mijn tent ben. Ik dus zeiknat op de fiets en ook de was weer volledig doorweekt. Omdat deze toch al niet natter kan worden laat ik hem maar hangen, het word vanzelf weer een keer droog.

Dag 54: Utrechtse heuvelrug - Regen, regen en nog eens regen

Ik voel nattigheid.

Het is te merken dat de zomer een paar dagen geleden officieel is begonnen, er komt maar geen einde aan de regen. Een echte Hollandse zomer op deze manier. Vandaag was het echter bijzonder irritante regen, want hij stopte iedere keer net lang genoeg om mij te laten denken dat ik bezig kon met opnames.

Niet minder dan drie keer ben ik op de fiets gestapt, om vervolgens binnen de kortste keren weer ergens te moeten schuilen. Ik begin te vermoeden dat iemand een buienmagneet in mijn fiets heeft geplaatst, want buien die de ene kant op zouden moeten trekken volgens de buienradars, verleggen iedere keer net een beetje hun koers, zodat ik ze toch over me heen krijg.

Na poging drie het maar opgegeven, boodschappen gedaan en me in de tent opgesloten. Uiteraard werd het toen een tijdje droog. Nadat ik dacht er is nog genoeg daglicht voor een opname, ik doe nog een poging en mijn kleren weer aan begon te trekken, begon de regen echter toch weer opnieuw.

In ieder geval hierdoor vandaag wel wat beweging gehad en goed kunnen oefenen met aan- en uitkleden, hoewel ik dat volgens mij al enige tijd onder de knie heb, maar vooruit.

Dag 44: Utrechtse heuvelrug - Meer opnames

Verhalen genoeg te vertellen, dus er weer met de camera op uit.

De omgeving van Zeist is een omgeving vol met verhalen, dus trek ik er vandaag weer op uit met de camera. Deze keer blijf ik echter wel dicht bij de camping. Eerst naar Zeist zelf, om daar nog een opname te maken bij het slot en direct voor het slot. In dit geval voor het filmpje dat hier donderdag te zien zal zijn.

Aansluitend Zeist uit en tussen Zeist en Huis ter Heide, een dorpje vlak buiten Zeist nog wat opnames maken. Er zijn hier ook nog sporen van de Amerikaanse militairen die jaren op Soesterberg gelegerd waren te zien en ik vond het wel leuk om een aantal van deze sporen te volgen.

Ik denk niet dat er veel lezers van dit blog zijn die weten dat Huis ter Heide bijvoorbeeld verantwoordelijk is voor iets dat tegenwoordig de normaalste zaak is in ons land. En ja, ik ben weer vaag, want anders kijken jullie zaterdag niet naar het filmpje hierover.

Overigens ben ik nu ook voor het eerst filmpjes aan het maken waarbij in één filmpje meerdere locaties voorbijkomen. De eerste die nu gemaakt zijn is gewoon nog gooi en smijtwerk, waarbij ik de stukken gewoon achter elkaar zet, maar hierdoor ben ik wel aan het denken geraakt over hoe ik mijn filmpjes maak.

De conclusie is in ieder geval dat ik volgens mij veel betere filmpjes moet kunnen maken, dus bij volgende verhalen die ik wil vertellen ga ik hier veel meer aandacht aan besteden. Het gaat echter nog wel een week duren voor jullie de eerste resultaten hiervan kunnen zien.

Hoewel vandaag een dag was dat ik duf was doordat ik niet zo goed had geslapen, zonder speciale reden overigens, ben ik wel erg blij om te merken dat mijn creativiteit die ik de laatste jaren heb moeten missen terug begint te komen.

Dag 41: Utrechtse heuvelrug - Opnamedag

Een pyramide, een put, een obelisk en een slot.

Er is meer dan genoeg te zien in deze omgeving en er zijn ook ontzettend veel verhalen te vertellen. Vandaag dus maar met de camera op pad. Uiteraard ga ik hier niet vertellen wat er in de filmpjes gezegd is, dus daar moeten jullie nog een beetje geduld voor hebben. Hieronder alles wat om het filmen heen is gebeurd.

Eerst naar de pyramide van Austerlitz. En ja, ik schrijf pyramide, het gaat immers om een Frans bouwwerk. Je zou verwachten dat je hier terug gaat naar de Franse tijd, maar in werkelijkheid ga je terug naar de jaren 80. Dankzij speeltuin en horeca bij de pyramide voelt het hier precies zoals dagjes uit tijdens mijn jeugd.

Met een bezoek aan de pyramide kun je dus een dubbelslag slaan. Niet alleen leer je over de Franse tijd, je voelt je ook gelijk weer in de jaren 80. Leuk om kinderen of kleinkinderen te laten zien hoe een dagje uit er vroeger uit zag.

Aansluitend naar de put van Wallenburg. Voor ik op deze plek begon met filmen ging er enige tijd voorbij, want tot mijn verrassing waren er op deze plek grote libellen aan het rondvliegen en dan raak ik nogal afgeleid en vergeet ik de tijd.

En dan is er de obelisk. Een obelisk waar ik erg enthousiast van werd, maar jullie zullen toch echt het filmpje af moeten wachten om te weten waarom.

Om de dag af te ronden nog een opname bij Slot Zeist over Willem Adriaan van Nassau, een bijzonder onprettig heerschap.

Dagen als deze zijn toch wel mijn favoriet, lekker creatief bezig zijn met dingen die ik graag doe. Na zo'n dag voelt alles luchtiger en is het veel eenvoudiger om stukken te verwerken van dat wat ik nog moet verwerken. Ik ben dus erg blij dat ik de Veluwe achter me heb gelaten en weer bezig ben. Hoe mooi de Veluwe ook was, verhalen vertellen is toch een grotere passie.

Dag 36: Veluwe - niet goed te pas en eindelijk Hubertus

Het lichaam doet lastig, maar de laatste opname is wel gemaakt en eindelijk zie ik Hubertus.

In de nacht word ik wakker met een spijsverteringsstelsel dat niet helemaal doet wat het hoort te doen. Voelt alsof ik wat verkeerds gegeten heb, of mogelijk komt het gewoon door de grote omslag in het weer van de afgelopen dagen. Gelukkig blijven anti-peristaltische bewegingen me bespaard, maar voel me wel de hele dag zo slap als een vaatdoek.

Uiteindelijk weet ik wel de energie te vinden om de laatste filmopname die ik wil maken af te ronden. Hiervoor moet ik op een plek zijn waar bezoekers normaal niet mogen komen, dus ik ben al een paar dagen in gesprek met personeel van het park hoe ik dat kan regelen.

Gelukkig is er één die me de gouden tip kan geven. Het hek waar ik doorheen moet gaat vanzelf open als je er vlak voor gaat staan. Enige nadeel is dat het éénrichtingsverkeer is en dat ik dus het park uit ga en via de buitenkant weer terug moet.

Onderweg naar het hek zie ik ook eindelijk iets dat ik al twee weken wil zien, maar me tot nu toe nog niet gelukt is. Hubertus verschijnt eindelijk voor mijn oog. En nee, niet de heilige zelf, maar een hert met een groot gewei dat door iedereen Hubertus word genoemd.

Volgens velen is Hubertus het meest indrukwekkende hert op de Veluwe met zijn bijzonder donkere kleur en grote gewei. En ik moet zeggen dat ik tot nu toe ook nog niet zo'n groot gewei had gezien. Nu kan een hert met zo'n groot gewei ook alleen in dit deel van het park leven, elders staan de bomen vaak te dicht op elkaar.

Eenmaal door het hek sta ik blij als een kind oog in oog met een stukje vrijwel onbekende geschiedenis. De meeste mensen zouden er zo langs lopen, maar ik hou van dit soort dingen. Vooral omdat ik in dit geval wel zeker weet dat de meeste mensen die langs deze plek komen geen idee hebben wat ze zien.

En ja, ik hou het hier tot nu toe nog erg vaag, maar lang hoeven jullie niet te wachten op het bevredigen van jullie nieuwsgierigheid, vanavond staat het gemaakte filmpje hier op de site.

Al met al ben ik nu dus eigenlijk klaar op de Veluwe, het enige dat rest is een droge dag om te reizen en de voorspelling voor morgen is niet gunstig helaas.