Foto slideshow natuurgebied Avelingen

Een slideshow van de door mij gemaakte foto's tijdens mijn wandeling door het natuurgebied Avelingen bij Gorinchem. Vele bloempjes, bijtjes, landschappen en andere beestjes. Vergezeld door een stemmig stuk muziek.

Doe dus even de beentjes omhoog en komt tot rust met deze slideshow.

Terug in de tijd deel 43: Hendrik Hamel, voorganger van Guus Hiddink

Over hoe een vergeten Nederlander, Hendrik Hamel, een held is in Korea.

Dag 110: Gorinchem - Biesbosch

Vandaag naar de Biesbosch en nog een stukje verder op en neer.

Na een dag regen en drie dagen last van de rug is het vandaag eindelijk tijd voor de volgende verplaatsing. Dankzij 2,5 uur wandelen gisteren kon ik mooi op tijd slapen en was ik dus ook mooi op tijd wakker om te beginnen met inpakken. De meesten die aan het rondtrekken zijn hebben maar even nodig om alles in te pakken, maar omdat ik meer spullen bij me heb omdat ik langer onderweg ben, duurt het bij mij ook wat langer voor alles ingepakt is. Het zou wel in een uur kunnen, maar waarom haasten als het niet nodig is?

Daar komt bij dat het inpakken nog wat langer duurt omdat ik de reuzenhooiwagens van mijn tent wil verjagen, die horen immers hier, maar dat duurt wat langer dan verwacht, want er zitten er meer dan verwacht.

Vanaf de binnenkant van mijn tent kon ik alleen die reuzenhooiwagens zien die aan de buitenkant van mijn binnentent zaten. Degene die aan de binnenkant van mijn buitentent zaten zag ik pas bij het afbreken van mijn tent en daar bleken er nog veel meer te zitten. Ter illustratie onderstaande foto.

 De beestjes links kon ik zien, maar let op het clubje rechts op het zeil van de buitentent. Die zee aan poten. En dan was dit absoluut nog niet de grootste groep. Waar ik eerder tot een schatting kwam van dertig reuzenhooiwagens, kom ik nu tot zestig tot tachtig stuk die een tijdje mijn tentgenoten zijn geweest. Meer weten over deze beestjes kan overigens hier.

Na het verjagen van deze krakers vertrek ik uiteindelijk mooi op tijd voor de relatief korte afstand naar de Biesbosch. Ik weet echter alleen al op voorhand dat na de verplaatsing ik nog kilometers moet maken om inkopen te doen.

Eerst de Merwedebrug over en daarna aan de andere kant de polder in. Qua route gaat het hier al gelijk wat vreemd, want volgens mij kan het korter dan Google aangeeft en ik vertrouw op mijn eigen instinct. Hierin krijg ik gelukkig gelijk.

Nederland is natuurlijk polderland, maar polders heb je in vele soorten en maten en de polder ten zuiden van de Merwedebrug is nou niet één van de meest opwindende. Kilometerslange wegen rechtuit over een land dat zo vlak en saai is als maar voor te stellen valt. Veel polders hebben nog mooie vergezichten, of mooie boompartijen, hier niets van dat alles, enkel vlak boerenland zo ver het oog reikt.

Onwillekeurig schiet me een dichtregel uit The Longest Day te binnen: 'blessent mon coeur d' une langueure monotone'. Eentonig is het hier in ieder geval.

Na het dorpje Schans, dat zo'n verpletterende indruk achterlaat dat ik achteraf de naam op moet zoeken omdat ik het hele dorp alweer vergeten was, word de route gelukkig een stuk interessanter. Over een dijk is een fietspad aangelegd dat qua kwaliteit van het pad te wensen over laat, maar dat ruimschoots weet te compenseren met het uitzicht.

Op het einde van dit fietspad ben ik ongeveer een uur onderweg en dat vind ik een mooi moment om van het daar geplaatste bankje gebruik te maken voor mijn enige pauze van vandaag. Met grazende en luierende schapen achter me geniet ik van het uitzicht, tot de rust verstoord word door een incident met een hardfietser.

Deze moet in de remmen voor een tweetal voetgangers. De wielrenner heeft gelijk dat hij hier bezwaar tegen maakt, maar de manier waarop schiet bij mij al snel in het verkeerde keelgat wanneer hij roept dat de tegenpartij blij mag zijn dat ze geen klap op de kanis krijgen. Een moment voor mij om me te roeren.

Ik roep: 'Hé, hé, hé!' waarop de wielrenner gelijk reageert met 'maar dit is toch asociaal?'. 'Ja klopt', zeg ik, 'maar je kunt je reactie ook fatsoenlijk houden, dit slaat nergens op.' Blijkbaar was dat de toverzin, want niemand zegt meer een woord en ieder gaat zijn en haar weg. Yuri als vredesduif dus ;)

Hierna vervolg ik de route die vanaf hier via de Bakkerskil voert, een klein stroompje dat hier al meanderend door het landschap trekt. Hierbij schamp ik nog het dorpje Kille, alwaar ik de Bakkerskil over moet steken om een stuk via de andere oever verder te fietsen.

Vlak voor ik mijn bestemming bereik steek ik de Bakkerskil nogmaals over en daarna moet ik een keuze maken tussen twee paden om bij de paalcamping te komen. Uiteraard kies ik de lastigste van de twee zoals ik al snel ontdek. Glibberend en glijdend door modder en over oneffen terrein leg ik met grote moeite de laatste paar honderd meter af.

Wel heel erg mooi tijdens deze meters is de confrontatie met de natuur. Niet alleen zit ik tussen muren van groen, overal om me heen zit het helemaal vol met jonge kikkers die alle kanten opspringen als ik passeer. Ik schat dat ik er enkele honderden heb gezien in dit korte stukje, dan weet je dat het er echt veel zijn.

Om 1500 uur bereik ik de plek van bestemming en begin ik direct met het opzetten van mijn tent en het afpakken van mijn fiets, want ik moet immers nog inkopen doen. Bij de paalcamping zit een drietal jongens te barbecueën en biertjes te drinken en ze stellen zich keurig bij mijn aankomst voor. Over het algemeen een teken dat je met nette mensen te maken hebt en dat blijkt nu ook het geval.

Een uur later staat mijn tent en is deze ingericht en pak ik even een beetje rust voor ik weer op de fiets spring. Voor mijn boodschappen moet ik namelijk naar Raamsdonksveer, tien kilometer verderop. Althans, ik dacht dat het tien kilometer zou zijn, in werkelijkheid is het meer, omdat Google Maps me langs een route wil sturen die bestaat uit ruim een kilometer veldrijden en dat laat ik liever aan Thijs van Amerongen over. Met omweg word het uiteindelijk twaalf kilometer om Raamsdonksveer te bereiken.

Hiervoor moet ik overigens ook over de Bergsche Maas, het kunstmatige stuk van de Maas om te voorkomen dat deze voor teveel water in de Merwede zou zorgen, waarmee ik ook de laatste grote rivier in ons land nu onder me heb zien stromen.

Inmiddels begin ik overigens ook goed vermoeid te raken. De lange wandeling van gisteren zit nog in de benen en dat merk ik steeds beter. Na de inkopen zoek ik dan ook eerst een plekje uit om lekker te zitten en wat bij te komen voor ik de terugweg aanvang.

Op de terugweg pak ik ook nog even rust aan de rand van Raamsdonksveer, waarbij ik de indruk krijg dat ze hier een wel heel erg populaire vestiging van Leen Bakker hebben, want er blijven maar vrachtwagens van dit bedrijf voorbijkomen. Uiteraard zit het anders, hier zit namelijk het distributiecentrum van dit bedrijf.

Verder valt er over Raamsdonksveer niet zoveel te melden. Een paar geinige plekjes, maar verder niet veel bijzonders. Dan is het dorpje aan de andere kant van de Maas, Hank genaamd, een stuk leuker om te zien. Mocht je ooit in de buurt zijn, dan kan ik Hank dus aanraden.

Na Hank voor een tweede keer gepasseerd te zijn fiets ik via de polder Boerenverdriet, welks een prachtige naam, weer terug naar de paalcamping. Over de naam van deze polder heb ik overigens nog een filmpje gemaakt dat later hier nog een keer zal verschijnen.

Eenmaal terug op de paalcamping vind ik het mooi genoeg geweest voor deze dag. Ik praat nog wat met de net gearriveerde Duitser en duik daarna mijn tent in. Alles bij elkaar ruim veertig kilometer gefietst en af en toe ook nog de fiets voor me uit mogen drukken en dat na de lange wandeling van gisteren. Mijn lijf heeft zijn rust wel verdiend lijkt me.

En dankzij Leen Bakker heb ik ook de dagafsluiter te pakken, Baker street.

Time-lapse scheepvaart op de Merwede

Hieronder in twee delen een time-lapse van de scheepvaart op de Merwede. Heb je wat minder geduld? De onderste twee filmpjes zijn op speedboatsnelheid voor de ongeduldigen.

Hieronder dus met de turbo aan.

Dag 108: Gorinchem - Rust voor de rug

Dagje rustig aan in de hoop dat dat de rug goed gaat doen.

Gelukkig is de rug niet meer zo pijnlijk als hij gisteren was, maar nog wel ontzettend stijf. Gisteren beweging gebruikt voor het herstel, vandaag kies ik vooral voor rust, uiteraard met wel enige beweging tussendoor.

Door het nemen van rust valt er vandaag echter wat minder te melden dan op andere dagen. Beetje lezen in het boek van mijn tante, stukje lopen naar de rivier, weer terug naar de tent. Je leest het, een dag vol met spanning en sensatie.

Nu hoeft het natuurlijk ook niet iedere dag spanning en sensatie te zijn. Om de dag wat met koeien lijkt mij wel voldoende.

Ik heb goede hoop morgen weer wat makkelijker te kunnen bewegen en daarna overmorgen mijn volgende verplaatsing alsnog te doen. Die gaat zoals eerder wel eens gemeld naar de Biesbosch, een plek waar ik verwacht twee nachten te blijven voor ik verder trek naar de omgeving Breda.

De omgeving van Breda bevat meerdere paalcampings, dus kan best wel eens zijn dat ik een week of langer rond Breda hang. Dan heb ik in ieder geval alles wat ik nodig heb bij de hand, want dat gaat in de Biesbosch zeker niet het geval zijn.

Verder niets te melden over deze dag, dus maar op naar de afsluiter van de dag. Na een rustige dag kan er wel wat leven in de brouwerij lijkt me, dus een keer een wat afwijkende muziekstijl vandaag.

Dag 105: Gorinchem - Gekraak en een waterkoe

Na een waardeloze nacht verricht ik in de avond nog een goede daad.

De Duitsers die hun tent vlak naast me hebben staan hebben me vrijwel de hele nacht wakker gehouden. Of om preciezer te zijn, dankzij hem hield zij me wakker. Dat vraagt natuurlijk om enige uitleg.

Deze Duitsers hebben namelijk erg krakende luchtbedden bij zich. Aangezien ze er gisteravond nog op uit getrokken waren om in de stad te eten, ontdekte ik dit pas bij hun terugkomst vlak voor middernacht. En dan gaat het niet om het ritmisch bewegen van vlak na hun aankomst, dat duurt immers niet een hele nacht. Sterker nog, het duurde zelfs maar opvallend kort.

Vlak na dit ritmisch bewegen valt hij in slaap en meneer blijkt een snurker te zijn. Nu ben ik wel wat gewend qua snurken, dus daar kan ik wel doorheen slapen. Zij echter blijkbaar niet, waardoor ze de hele nacht ligt te woelen, waarbij iedere keer haar luchtbed dus luid kraakt en dat weet me wakker te houden.

Nu was dit overigens niet alleen ellende, regelmatig moest ik namelijk mij lachen inhouden. Hun tent stond vlak bij de mijne en ik schat dat haar hoofd een centimeter of vijftig van mijn hoofd af lag. Haar frustratie over hem liet ze af en toe blijken in gesproken woord en omdat ze zo dicht hij me lag, was het bijna of ze in mijn oor fluisterde op zulke momenten. Niet alleen maakte ze hem voor van alles en nog wat uit zonder te merken dat ik het kon horen, ook zei ze halverwege de nacht dat het voorbij zou zijn zodra ze terug waren. Samen rondtrekken in een tentje kan een prille relatie flink op de proef stellen blijkt maar weer.

Dankzij deze vreemde combinatie van irritatie en vermaak aan mijn kant viel ik pas in de ochtend in slaap, waardoor ochtend en middag verloren waren. Niet dat dat veel uitmaakte, want het enige op mijn planning voor vandaag was het doen van boodschappen.

Aan het begin van de avond stap ik dan ook op mijn fiets om richting supermarkt te gaan. Na een paar honderd meter kom ik langs een weiland met koeien waar ik weer zie dat de twee zwart-witte koeien apart staan van de overige, bruin-witte, koeien, op de terugweg ontdek ik waarom.

Op de terugweg van de boodschappen zie ik dat de bruin-witte koeien een stuk doorgelopen zijn en dat er nog maar één zwart-witte koe staat. Verbaasd stop ik, want er is ineens een koe minder. Doordat ik stop zie ik wat ik nooit had gezien als ik doorgefietst was, namelijk dat de andere koe tussen het riet in de sloot verscholen ligt. Ik ben blij dat ik iemand ben die op dit soort details let, want anders had ik die koe nooit in de sloot zien liggen.

  

Ik dus de hulpdiensten bellen en dat gaf gelijk nog wat gedoe. Ik bevind me namelijk vrijwel precies op de rand van het gebied van de brandweer van Gorinchem en die van Hardinxveld-Giessendam. Eerst volgt dus een heel gedoe om te bepalen onder welk gebied ik nu val en na minuten gepraat over zoveel meter van daar en zoveel van daar krijg ik eindelijk de bevestiging dat de brandweer van Hardinxveld onderweg is.

Een kwartier later arriveert er een auto met één brandweerman. Het blijkt namelijk procedure te zijn om eerst te kijken of het wel een klus is voor de brandweer, of voor de eigenaar van de koe. Nadat bepaald is dat dit een klus is voor de brandweer word eindelijk de echte oproep gedaan en tien minuten later staat er een groep brandweermannen met een touw. Even ter info overigens, bij koeien is haast ook niet echt nodig, die houden dit wel een tijd vol. Een paard zou een ander verhaal zijn.

De brandweer trekt de koe vervolgens in no time op het droge, tot vreugde van de omstanders en de inmiddels gearriveerde eigenaar. Eind goed al goed. De meeste foto's hiervan heb ik met mijn camera gemaakt en zodra ik weer een keer stroom heb zal ik ze hier publiceren

Vanaf het moment dat ik aan het bellen was stonden er twee dames bij me met wie ik lekker heb staan keuvelen de hele tijd, dus ik heb me geen moment verveeld. Koe weer op het droge, dus ik met de boodschappen naar mijn tent, waar ik het verhaal ook gelijk deel met de buren van deze avond. Het is weer druk met naast mij nog eens zes volwassenen en vier kinderen..

Hierna pak ik mijn kookspulletjes en ga richting het gebruikelijke bankje, waar de twee dames van zojuist ook zitten, dus gaan we vrolijk verder met ons gesprek terwijl ik aan het koken ben. Ook gaat het nog over een specifiek beestje waar ik ze wat foto's van kan laten zien. Over dit beestje heb ik het al dagen niet hier, terwijl ik ze dagelijks zie. Waarom? Omdat daar vanavond een compleet artikel over verschijnt op dit blog, dus hou ik nog even stil waar het over gaat.

Al wat nu nog rest is de dag af sluiten met een stuk muziek. Hiervoor verplaats ik me maar even in wat die koe net gedacht moet hebben.

Dag 103: Gorinchem - Laatste opnames hier

Vandaag de laatste opnames in Gorinchem zelf.

Na het mooie weer van gisteren, vandaag nog een dag met stralende zon. Een mooie dag dus om de laatste geplande en enkele ongeplande opnames te maken. En dankzij het mooie weer is voor de verandering een keer alle was binnen 24 uur droog.

Eerst wat ongeplande opnames dankzij de actualiteit. Het bezoek van Kluivert en Davids aan een politieke bijeenkomst van Mugabe en het uitzetten van een moeder met achterblijven van haar kinderen verbazen me namelijk nogal.

Op zich is er niets mis met een bezoek aan Zimbabwe en ik zie ook wel degelijk in dat sport kan zorgen voor een verbetering van de situatie in Zimbabwe. Maar hoe konden Davids en Kluivert in vredesnaam zo dom zijn om een politieke bijeenkomst van Mugabe te bezoeken? Ieder normaal denkend mens weet dat je dan alsmarionet gebruikt gaat worden.

En dan de uitzetting van de moeder zonder haar kinderen. Dat ze uitgezet word heb ik an sich geen probleem mee, maar wel met het feit dat dit pas na negen jaar is, zodat zij en vooral de kinderen volkomen geworteld zijn in ons land. Het argument dat het haar schuld is omdat ze iedere keer beroep aantekende is geen kloppend argument in mijn ogen.

We hebben zelf de mogelijkheid geschapen voor haar om in beroep te gaan en als land zijn we zelf verantwoordelijk voor hoe lang die beroepen duren. Dit had allemaal veel sneller afgehandeld moeten worden. Door ons eigen trage handelen ontstaan er situaties als deze en als we dit zelf veroorzaken, dan moeten we ook zelf op de blaren zitten. Iedere andere optie gaat in dit soort gevallen voorbij alle fatsoensnormen.

Aangezien deze twee filmpjes al gepubliceerd zijn, zal ik ze nogmaals plaatsen onder het nummer van de dag onderaan dit bericht.

Na deze Yuri is verbaasd filmpjes werd het tijd om twee opnames over de geschiedenis van Gorinchem te maken. Beiden zijn nog niet gepubliceerd, dus nog even geduld. De eerste ging over de martelaren van Gorinchem en die bevat ook enige verbazing van mijn kant over hoe we als land onze geschiedenis lijken te vervormen. Tot slot nog een opname over Hendrik Hamel, een boekhouder die elders in de wereld een held is, maar hier volledig vergeten lijkt.

Na al deze opnames werd het tijd om me weer richting de Mac te begeven, want ik had stroom nodig en had weer heel wat te verwerken en te schrijven. Niet minder dan vijf uur onafgebroken bezig geweest voor dit blog en toen was ik nog niet eens klaar met al het schrijfwerk, maar de filmpjes waren in ieder geval af. De mailtjes waar ik nog mee bezig moest ben ik helemaal niet aan toegekomen dankzij de enorme hoeveelheid beeldmateriaal die ik moest verwerken.

Eenmaal terug op de paalcamping loop ik mezelf in het donker bijna te pletter op iemand die bijna de hele doorgang aan het blokkeren is met zijn slaapzaktent. Lekker sociaal weer. Gelukkig kan ik er nog net langs om mijn tent te bereiken en te genieten van mijn nachtrust na enkele afleveringen van Mock the week te hebben bekeken.

En dan nog de afsluiter. Aangezien het nieuws me weer eens leek te verbazen, lijkt het mij wel leuk om af te sluiten met een nummer over nieuws.

Dag 102: Gorinchem - Mooi weer, dus.......

Niet te geloven, het gaat meer dan 24 uur onafgebroken droog blijven.

Bij het opstaan controleer ik altijd direct de weersverwachting voor die dag, want het weer heeft immers een grote invloed op wat ik zoal kan doen op een dag. Na vele dagen met altijd wel ergens een bui, krijgen we nu eindelijk een volledig droge dag en die kans moet ik grijpen.

Voor anderen is een droge dag een kans om er op uit te trekken, als je langere tijd aan het rondtrekken bent geeft het echter een hele andere kans, namelijk om flink wat was te doen en deze ook nog eens snel droog te krijgen.

Ik doe vandaag dus net zoveel was als mogelijk is en na een tijdje zijn mijn tent en fiets veranderd in grote droogrekken, die vol hangen met drogende was. Heerlijk om eindelijk eens vrijwel alles weer schoon te hebben.

Met de fiets ook als droogrek is er op uit trekken natuurlijk geen optie meer, dus nadat ik de was gedaan heb ga ik lekker lezen in het boek van mijn tante. Het net uitgelezen boek van Baldacci heeft mijn leeshonger weer doen toenemen.

Na zeven uur arriveren er twee Duitsers op de paalcamping, die met de fiets in een aantal etappes vanuit Karlsruhe zijn gekomen en nog een week te gaan hebben voor ze vanuit Amsterdam weer met de bus naar huis gaan. Geeft mij een mooie kans om mijn Duits weer een beetje te oefenen.

Hoewel ze eigenlijk alleen Rotterdam en Amsterdam nog op de agenda hadden staan, weet ik ze te overtuigen om ook Utrecht nog aan te doen. Ik heb iets met die stad, werelds zonder overdreven groot te zijn en bijzonder gemoedelijk.

Ze zijn overigens pas echt blij met mijn tip dat je mooi kunt koken op één van de bankjes vlakbij aan de rivier en genieten even later van dezelfde mooie uitzichten als waar ik dagelijks hier van geniet. Vooral de duwboten met hun lengte van ruim 260 meter zijn erg indrukwekkend en daar komen er meerdere van voorbij deze avond.

Op enig moment gaat de Merwedebrug over de A27 open en ik vraag me af waarom. Terwijl de enorme vrachtschepen gewoon doorvaren, komt het verkeer op de A27 tot stilstand vanwege een lullig zeilbootje waar de mast blijkbaar niet van ingeklapt kan worden. Vreemde wereld.

Niet veel later stap ik vermoeid in mijn tent, maar ik kan de slaap niet vatten. Ik kijk dus nog maar een paar afleveringen van Mock the week, tot de vermoeidheid wat verder is toegenomen en ik aan mijn nachtrust kan beginnen.

En dan tot slot nog een vrolijk nummer om de dag mee af te sluiten, passend bij mijn hoofdactiviteit van vandaag.

Dag 99: Gorinchem - Verkenning

Nieuwe locatie, tijd voor een nieuwe verkenning.

Voor ik over de dag van vandaag begin, eerst nog wat over gisteren dat ik vergeten was te melden. Vlak voor ik op de locatie was liep er namelijk ineens iets leeg. Gelukkig was het niet mijn fietsband, maar wel een colafles die ik net aangeschaft had. Waarschijnlijk is deze tegen een scherp onderdeel van mijn voorrem gekomen, wat een minuscuul klein gaatje wist te veroorzaken. Dankzij de druk in de fles was dit kleine gaatje voldoende om voor een enorme fontein te zorgen.

Met grote kracht spoot de cola tegen mijn voorwiel, mijn fiets en mijn benen. Ik wist dus niet hoe snel ik af moest stappen om uit de baan van deze bruine geiser te komen. Uiteraard spoot niet alle cola naar buiten, maar droop er ook wat de tas in, waardoor één van mijn eerste activiteiten na het opzetten van de tent werd het schoonmaken van de boodschappen. Ik was al met al dus extra blij dat ik tijdig aangekomen was.

Mijn avondeten van gisteren bestond overigens uit gebakken eieren. Door al dat gepraat over eieren in het nieuws had ik al een week heel veel zin in eieren, maar in heel Leerdam was geen ei te vinden in de supermarkten. Gelukkig in Gorinchem wel een paar, dus genoot ik gisteravond van een lekker gebakken eitje op brood.

Naar de dag van vandaag. Omdat ik gisteren niet zo heel ver hoefde te fietsen valt de behoefte aan rust vandaag heel erg mee. Ik kan dus mooi op tijd de tent uit om de omgeving te gaan verkennen. Een nadere kennismaking met de dames die hier gisteravond nog waren zit er niet in, want die waren nog vroeger vertrokken dan ik wakker ben.

Gorinchem ligt aan de Boven Merwede, al lange tijd een bijzonder belangrijke waterweg, dus het is niet lastig te raden dat er in deze omgeving meer dan genoeg historie te vinden is. Dat gaat nog kiezen worden waar ik wel en niet filmpjes over ga maken.

Buiten de oude vesting heeft Gorinchem niets aan charme, maar eenmaal binnen de vesting ziet het er een stuk aangenamer uit. Eerst ga ik maar eens op zoek naar het standbeeld van een man die een held is in Korea, maar daarover over een paar dagen meer.

Vandaag beperk ik me tot het bekijken van de binnenstad en het opzoeken van wat filmlocaties. Daarnaast bestudeer ik online de dorpjes uit de omgeving en nog belangrijker in dit gebied vol met water en een beperkt aantal bruggen, hoe er te komen. Het is me al heel snel duidelijk dat ik me hier absoluut niet hoef te vervelen.

Ook vind ik een mooi plekje op een krib om één dezer dagen een poging te doen een time-lapse van de schepen op de Merwede te maken. Voordeel van een plek op een krib is dat ik daarmee eigenlijk al bijna in de rivier sta, waardoor de schepen dichterbij komen. Ik kijk er naar uit.

In de loop van de middag komen er buien deze kant op, dus ben ik extra blij dat ik tijdig op pad was gegaan. Nu kan ik tenminste lekker droog in mijn tent de buien hun werk laten doen, terwijl ik me vermaak met een boek.

Dat boek is overigens ook een bijzonder verhaal. Ik was op de camping in Leerdam begonnen aan een boek van Baldacci dat daar lag. Als ik naar mijn tent ging om te gaan slapen, liet ik het boek achter op de veranda, want het was immers niet mijn boek. Toen ik halverwege het boek was verdween het echter ineens, om letterlijk vlak voor mijn vertrek plotsklaps weer te verschijnen.

Door de timing wist ik precies wie het in de tussentijd gelezen had, want daar was maar één kandidate voor. Dit gaf mij echter wel de kans om het boek mee te nemen, met goedkeuring, waardoor ik er op deze druilerige middag in verder kon lezen. De regen duurde lang genoeg om de rest ineens uit te lezen, dus binnenkort weer een nieuw huis voor dit boek vinden.

Terwijl ik aan het lezen was werd het wel steeds drukker op de paalcamping. Mijn inschatting was dat er maximaal vijf tentjes konden staan, maar het werden er vanavond uiteindelijk zes. Als eerste komt er een gezinnetje met twee kinderen. Vervolgens twee Britse meiden, daarna twee Poolse jongens en tot slot nog een vader met twee dochters. Deze laatsten waren goed voor twee tentjes.

Hoewel iedereen bij elkaar op de lip zat zo ongeveer, blijven de meesten echter op zichzelf. Nu kan de regen hier natuurlijk ook mee te maken hebben gehad. Persoonlijk vind ik het niet erg, want met al die kinderen vind ik het persoonlijk toch iets te druk.

Op het einde van de dag loop ik voor mijn avondmaal weer richting hetzelfde bankje als de dag daarvoor waar ik wat worstjes bak voor op brood, terwijl ik wederom geniet van de scheepvaart voor mijn neus. Al met al een fijne dag.

De regen van vandaag was voor mij dus geen probleem, dan lijkt het me mooi om af te sluiten met een nummer over regen waar ik nooit een probleem mee heb, Purple Rain.

Dag 98: Leerdam - Gorinchem

Het is weer tijd om verder te trekken, tijd voor weer een paalcamping.

Vandaag weer naar een nieuwe plek trekken, maar gelukkig hoef ik niet overdreven veel kilometers af te leggen. Dat is maar goed ook, want nu heb ik tenminste tijd om nog aan het blog te werken voor vertrek, want stroom zal straks weer een probleem worden. Al vroeg begonnen met inpakken, maar nadat het meeste is ingepakt toch de hoogste tijd om met de laptop aan de slag te gaan.

Al met al had ik iets meer filmpjes gemaakt de afgelopen dagen hier in de omgeving dan gedacht, want de verwerking kost behoorlijk wat tijd. Gelukkig krijg ik alles weer af en het blog heeft berichten klaar staan voor vier dagen op het moment dat ik de laatste restjes inpak en op mijn fiets pak om de tocht aan te vatten.

De route is vandaag relatief eenvoudig te volgen, maar het blijft toch altijd een dingetje om met volledig bepakking te fietsen. Het eerste deel van de route ben ik al een paar keer langsgekomen en voorgaande keren fietste ik daar fluitend voorbij, maar nu is het buffelen en ben ik al snel aan een pauze toe.

Ik wacht echter met de eerste pauze tot ik in Arkel ben, het doodsaaie dorpje aan de Linge. Hier zit ik op een bankje bij het Merwedekanaal, waar de brug opengaat voor een fors vrachtschip dat richting Gorinchem gaat. Het is lang geleden dat ik een vrachtschip van dichtbij heb gezien, maar dit was pas een voorproefje van wat nog komen gaat.

Eenmaal uitgerust trap ik weer verder richting Gorinchem, waar ik eerst een supermarkt op moet zoeken om inkopen te doen. Na deze inkopen ben ik er echter nog niet, want de paalcamping is een kilometer of vier buiten Gorinchem.

Al met al heb ik een kilometer of twintig in de benen tegen de tijd dat ik op de camping aankom en voor het eerst in tijden een keer mijn tent op kan gaan zetten bij daglicht. Dat is ook wel een keer lekker.

Nog een voordeel van de kleinere afstand die ik vandaag af moest leggen is dat ik niet gelijk leeg ben bij aankomst, maar nog energie over heb. Ik had ergens gelezen dat er niet al te ver van de camping een bankje aan het water is, dus besluit ik die maar op te zoeken met in mijn hand mijn kookspulletjes.

Niet al te ver bleek te kloppen, na 150 meter zat ik heerlijk op een bankje langs de Merwede mijn eten te bereiden. Wat is de Merwede een ontzettend drukke rivier. Het is een voortdurend komen en gaan van schepen en ik geniet met volle teugen, want ik ben gek op schepen.

Nadat ik het eten op heb blijf ik nog een tijd zitten en genieten van de omgeving, voor ik me in het donker weer naar de camping begeef. In deze omgeving kan ik me wel een paar dagen vermaken lijkt me.

Als afsluiter een nummer dat mooi past bij het zitten aan de waterkant.

Dag 97: Leerdam - Dagje verwerken van opnames

Vandaag een laptopdag om de gemaakte opnames te verwerken.

Eigenlijk heeft deze plek maar één nadeel en dat is dat ik de laptop niet op stroom aan kan sluiten tijdens het werken. Ik moet dus een stukje werken tot de accu bijna leeg is en daarna moet de laptop weer aan de stroom. Als dit een normale vakantie was geweest, dan was het voor mij geen enkel bezwaar geweest, maar ik heb nu eenmaal mezelf voorgenomen om filmpjes te maken onderweg en dan moet ik ze ook verwerken.

Het verwerken van video trekt overigens een laptopaccu in recordtijd leeg, dus loop ik vandaag regelmatig op en neer vanaf de stoel waar ik werk naar de plek waar ik mijn laptop aan het stopcontact kan aansluiten. Zo krijg ik tenminste nog een beetje beweging ;)

Verder valt er vandaag niet zo heel veel te melden. Ik neem de mooie omgeving die deze camping bied nog een keer goed in me op en bestudeer alvast wat ik op de volgende locatie allemaal kan doen. Die volgende locatie is vlak bij Gorinchem, hier bijna om de hoek relatief gesproken, dus een verplaatsing die niet veel voor gaat stellen.

Gorinchem heeft echter een boeiende geschiedenis en daar zijn dus ook wel een paar mooie verhalen te vertellen. Na een paar dagen Gorinchem komt de Biesbosch aan de beurt. Ben benieuwd wat ik daar allemaal ga zien.

En aangezien ik vandaag dus vooral druk was met editen, sluit ik maar weer een keer af met de Editors. Aangezien mijn volgende doel ook bekend staat en ik morgen vertrek, leek onderstaande me wel een nummer met een toepasselijke titel.