Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Vandaag een laptopdag om de gemaakte opnames te verwerken.
Eigenlijk heeft deze plek maar één nadeel en dat is dat ik de laptop niet op stroom aan kan sluiten tijdens het werken. Ik moet dus een stukje werken tot de accu bijna leeg is en daarna moet de laptop weer aan de stroom. Als dit een normale vakantie was geweest, dan was het voor mij geen enkel bezwaar geweest, maar ik heb nu eenmaal mezelf voorgenomen om filmpjes te maken onderweg en dan moet ik ze ook verwerken.
Het verwerken van video trekt overigens een laptopaccu in recordtijd leeg, dus loop ik vandaag regelmatig op en neer vanaf de stoel waar ik werk naar de plek waar ik mijn laptop aan het stopcontact kan aansluiten. Zo krijg ik tenminste nog een beetje beweging ;)
Verder valt er vandaag niet zo heel veel te melden. Ik neem de mooie omgeving die deze camping bied nog een keer goed in me op en bestudeer alvast wat ik op de volgende locatie allemaal kan doen. Die volgende locatie is vlak bij Gorinchem, hier bijna om de hoek relatief gesproken, dus een verplaatsing die niet veel voor gaat stellen.
Gorinchem heeft echter een boeiende geschiedenis en daar zijn dus ook wel een paar mooie verhalen te vertellen. Na een paar dagen Gorinchem komt de Biesbosch aan de beurt. Ben benieuwd wat ik daar allemaal ga zien.
En aangezien ik vandaag dus vooral druk was met editen, sluit ik maar weer een keer af met de Editors. Aangezien mijn volgende doel ook bekend staat en ik morgen vertrek, leek onderstaande me wel een nummer met een toepasselijke titel.
Wat maakt het uit, er kan nog wel een dag regen achteraan.
Oorspronkelijk zou het vandaag een mooie dag worden, maar het weer voorspellen is en blijft onderhevig aan een gisfactor en het giswerk ging deze keer dus fout. Eigenlijk is er niet veel verschil met gisteren, bui na bui na bui trekt over de regio. Oké, één verschil is er wel, er zit een ontzettende zware bui tussen.
Vlak voor zonsondergang word de hemel ineens volkomen zwart en vijf minuten later barst het los. Een gordijn aan regen daalt neer over de omgeving. Binnen een minuut is alles doorweekt. Heeft iemand gips bij de hand, want deze wolk is duidelijk gebroken.
Verder vooral bezig geweest met het bijwerken van dit blog. Er staan weer een aantal dagverhalen klaar, dus daar hoef ik me niet druk om te maken tijdens de aanstaande verplaatsing. Waarschijnlijk gaat die overmorgen plaats vinden, dus heb ik morgen mooi de kans om alles voor te bereiden.
Bijzonder blij overigens dat ik dit blog weer gewoon op mijn laptop bij kan werken. Dat werkt echt veel fijner dan op een tablet. Ineens ook weer zin om filmpjes te maken, dus mocht er morgen tijd over zijn, dan pak ik de camera er nog even bij, want ik ben weer verbaasd. Het is toch ook wat.
Waar ik nog wel wat aan moet doen is mijn voorraad bier. Een aantal dagen geleden ingekocht met de verwachting dat er nog wel een kampvuuravond zou komen, maar die kwam dus niet door de regen. Vanavond en morgen moet ik er dus voor zorgen dat ik dat niet mee hoef te slepen naar de volgende plek.
Probleem is alleen dat ik vandaag niet zo'n zin in bier heb. Eenmaal in mijn tent laat ik het bier dus letterlijk links liggen, drink nog een glaasje fris en ga slapen. Morgen komt dat bier wel op en ga ik de reis voorbereiden.
Omdat ik zo blij ben met mijn nieuwe laptop lijkt het mij een mooie om af te sluiten met een nummer van het album OK Computer van Radiohead.
Vandaag naar Utrecht voor een nieuwe laptop, maar het weer dreigt alles in het water te gooien.
Mooi op tijd wakker vandaag. Dagen met een doel begin ik altijd gelijk een stuk actiever dan dagen zonder specifiek doel. Niet vreemd natuurlijk, maar het maakt wel weer duidelijk hoe fijn een doel is.
Ik ben echter net wakker en daar begint het, eerst een paar druppels, uitlopend in een volwaardige bui. De eerste bui is nog niet goed voorbij en de volgende komt overdrijven. Zo gaat het een groot deel van de dag voort. Er komt zoveel overdrijven dat ik het overdreven vind.
Gelukkig stopt het net op tijd met regenen om alsnog het stalen ros te bestijgen en richting Utrecht te trekken. En als ik zeg net op tijd, dan bedoel ik ook net op tijd. Ik heb iets meer dan twintig kilometer te gaan, de zaak zit aan de andere kant van Utrecht, en het is kwart voor vijf wanneer de laatste regen stopt.
Gelukkig ken ik de weg in Utrecht goed, waardoor ik weet dat ik geen tijd kwijt ga zijn aan zoeken, anders was ik er helemaal niet aan begonnen. Eenmaal onderweg kom ik er echter achter dat het nog een hele strijd gaat worden om op tijd te komen, want ik heb een gemene wind tegen die de snelheid flink weet te reduceren.
Heel opvallend, zodra ik in de buurt ben van De Bilt neemt de wind ook nog eens in kracht toe. Volgens mij weet de wind dat het KNMI daar aan het meten is en doet deze daarom hier extra zijn best. Hoewel ik natuurlijk ook wel weet dat de wind geen eigen wil heeft, het is de wil van Pluvius die achter dit fenomeen zit. Weet je niet wie Pluvius is? Daar hebben ze iets moois voor uitgevonden en dat heet Google.
Uiteindelijk haal ik het met nog tien minuten speling, dus ik had het tempo er nog lekker in zitten onderweg, ondanks de tegenwind. De laptop die ik op het oog heb is onderdeel van een lading die ze net ingekocht hebben, dus ze moeten hem nog even digitaal schoonmaken. Zou vervelend zijn als er nog bestanden van een ander opstaan immers.
De laptop zelf hoeven ze absoluut niet schoon te maken, want ik zie al direct dat ik mazzel heb. Deze laptop is vrijwel niet gebruikt namelijk. Bij dit type is dat altijd snel te zien aan slijtage op het touchpad, maar die is volledig afwezig. Ook aan het toetsenbord voel ik direct dat de toetsen niet vaak ingedrukt zijn, ze veren nog vol enthousiasme.
Al met al heb ik dus een laptop die vrijwel niet gebruikt is voor iets meer dan een derde van de nieuwprijs. Dat is nog eens een mooie deal. Tevreden stop ik de laptop in mijn rugzak en stap ik op de fiets.
Ik ben achteraf vooral heel erg blij dat ik op dat moment nog eerst even op mijn buienapp heb gekeken voor ik direct weer terug gefietst was, want er kwam een enorme bak water mijn kant op. Dat geeft mij mooi de kans om in Utrecht zelf de laptop al te testen, want fietsen zit er de komende paar uur nog niet in.
De laptop werkt als een zonnetje en nog mooier, omdat het een vergelijkbare type is als het origineel, heb ik nu ook een reserve-accu. Waarschijnlijk schroef ik ook nog even het werkgeheugen uit de oude en zet dat als extra geheugen in de nieuwe.
Na drie uur wachten is de ergste regen achter de rug. Nog langer wachten heeft weinig zin, want helemaal droog gaat het pas rond middernacht worden. Dat beetje gemiezer dat valt kan ik echter wel hebben, helemaal van suiker ben ik nu ook weer niet, dus tijd om Utrecht te verlaten.
Op mijn gemak fiets ik terug, me bedenkende dat ik vandaag over de veertig kilometer kom. Als dat geen mooie training is voor de aanstaande verplaatsing, dan weet ik het ook niet meer. Op de terugweg stop ik nog wel even bij de Mac, want de accu's moeten natuurlijk wel gevuld worden.
Met voldoende gevulde accu's weer richting tent, waar ik de dag weer kan afsluiten met een filmpje. Heerlijk om zo de dag af te kunnen sluiten. En dit bericht kan ik maar met één nummer afsluiten natuurlijk, na al dat gejaag op de fiets.
Tussendoor wat opvallends, verder wachten op bericht over mijn laptop op een dag die perfect is om te reizen.
Na al die dagen met regen die we hebben gehad de laatste tijd, is het vandaag eindelijk een perfecte dag om te reizen. Lekker zonnetje en niet te warm. Wat wil een mens nog meer? Mogelijk de kans om te reizen, want vandaag moet ik de hele dag wachten tot er bericht komt over mijn laptop.
En dus wacht ik en wacht ik en wacht ik. De ochtend gaat voorbij, de eerste helft van de middag gaat voorbij en nog altijd wacht ik en wacht ik en wacht ik. Veel meer is er ook niet te doen. Ik zou een stuk kunnen gaan fietsen, maar op de één of andere manier heb ik nooit door dat ik gebeld word tijdens het fietsen, dus dat doe ik maar niet. Lezen staat mijn hoofd niet naar, dus wacht ik maar af met af en toe iets op Youtube kijken, tot de accu's te leeg zijn.
Het tijdstip waarop ik eventueel nog vandaag naar Utrecht zou kunnen om een nieuwe laptop te halen komt en gaat en ik wacht rustig door. Zucht. Ondertussen begin ik behoorlijk gefrustreerd te raken. Ik had maar wat graag vandaag op de fiets naar het zuiden gezeten en nu doe ik weer helemaal niets vandaag en dat terwijl ik na al die regen maar wat graag verder wil.
Ik begin met de dag meer te merken dat ik hier echt weg moet. In denken en doen begin ik helemaal vast te lopen, ik heb echt een nieuwe omgeving nodig om denken en doen weer te inspireren. Nog maar wat extra geduld blijkbaar.
Op enig moment zit ik mijn tijd te verdoen bij de centrale vuurplaats. Vlak bij me staat een klein tentje met twee herenfietsen, maar ik denk dat ze wandelen zijn, want al twee uur geen anderen gezien of gehoord. Blijkbaar had ik dat verkeerd gedacht, want ik hoor ineens zacht gekreun uit die tent komen. Blijkbaar ben ik hier toch niet alleen.
Het gekreun gaat op enig moment over in gekir, wat mij nogmaals naar de fietsen doet kijken. Het zijn toch echt twee herenfietsen. Als afsluiting van het gekir komt er een lange kreun en daarna is het weer stil. Vijf minuten later komt er een vrouw van begin vijftig uit de tent en ik denk lucky you. Tot vijf minuten later de tweede persoon uit de tent komt, een meid van begin twintig die zodra ze ziet dat ik bijna naast de tent zit rood word en een kir laat horen, identiek aan die ik eerder hoorde. Zo zie je maar weer, doe nooit aannames op basis van een fiets.
Uiteindelijk komt het einde van de middag wel erg dicht in de buurt en nog altijd geen bericht, dus bel ik zelf maar, omdat ik anders niet eens op tijd bericht krijg om naar ze toe te fietsen. En wat krijg ik te horen als ik zelf bel? Oh, hadden ze je niet gebeld? Blijkbaar was al uren bekend dat de laptop niet meer te redden was en had ik dus op mijn gemak nog naar Utrecht kunnen fietsen voor een vervanger, maar helaas.
Al wat nu nog rest is de tijd om naar de PC zaak te fietsen om de defecte laptop op te halen, samen met wat nadere informatie. Het blijkt dat de videokaart doorgebrand is, iets dat vanwege beveiliging helemaal niet zou moeten kunnen, maar blijkbaar was de beveiliging eerst kapot gegaan. Aangezien bij een laptop, bij deze in ieder geval, de videokaart een vast onderdeel is van het moederbord, zou het hele moederbord vervangen moeten worden en dat is iets te prijzig.
De ontdekking dat ze vergeten waren te bellen heeft mijn frustratieniveau alleen maar verhoogd, dus de rest van de avond zit ik met de frustratie in mijn lijf. Met wat comedy voor het slapen gaan weet ik de frustratie er gelukkig nog uit te krijgen, maar een fijne dag was het zeker niet. Deze dag sluit ik dus maar af met een stuk muziek dat perfect is voor gefrustreerde momenten.
Na wat gedoe eindelijk een knipbeurt en de laptop inleveren voor onderzoek.
Ik had zo mooi een afspraak gemaakt voor de kapper, kom ik bij de kapper, hangt er een briefje dat ze in verband met omstandigheden gesloten zijn. Kan gebeuren, hoop dat het niet al te ernstig is. Tot mijn geluk is de kapper zonder afspraak twee deuren verderop die gisteren nog gesloten was vanwege vakantie vandaag weer open, dus ik hoef de fiets niet eens te verplaatsen.
Dat scheelt toch wel, om eindelijk van al dat overtollige haar af te zijn. Voelt gelijk een stuk koeler. En dan heb ik het nog niet eens over het uiterlijk, alleen het gevoel is al een heel stuk beter.
Aansluitend naar een elektronicazaak om mijn laptop na te laten kijken. Bij een eerste inspectie ontdekken ze niets, maar dat verbaasd me niets, want dan had ik het zelf al wel ontdekt. De laptop moet dus naar hun technische dienst en dat zal een dag of drie duren zeggen ze.
Ik zeg gelijk wedden dat dat sneller kan. Ik leg ze uit dat ik met fiets en tent aan het rondtrekken ben en dat de planning is om verder te trekken en dat is voor de manager reden om bij te springen. Hij doet me de toezegging er morgen persoonlijk naar te kijken, zodat ik uiterlijk op het einde van de dag weet wat er aan de hand is.
Persoonlijk denk ik dat de laptop niet meer te redden is, dus ik hoop het op tijd te horen morgen wat de stand van zaken is, want dan kan ik nog morgen naar Utrecht om een vervanger aan te schaffen. Ik heb al een mooie aanbieding gezien voor een refurbished laptop van een vergelijkbaar type.
Nog maar een dag extra het blog bijhouden via de tablet dus. Dat overleven we wel lijkt me. En waar dan de dag mee af te sluiten? Bij de kapper geweest en wel een beetje klaar met de regen, tijd voor een musical dus.
De planning was om vandaag naar de kapper te gaan. Meerdere kappers langs, maar of ze zijn gesloten, of werken alleen op afspraak en hebben vandaag geen ruimte meer. Lekker dus. Dan maar een afspraak voor morgenmiddag gemaakt, een dagje meer of minder maakt nu ook niet veel uit.
Onderweg naar de kapper al een mooie omrijroute gebruikt en ook na de kapper ga ik een rondje extra fietsen. Het is de hoogste tijd om wat kilometers in de benen te krijgen richting de aanstaande verplaatsing naar de volgende locatie.
Aansluitend is het tijd om richting Mac te gaan, want er staan geen berichten meer klaar en anders zou het blog dus stil vallen en dat kunnen we niet hebben. Bij de Mac het gebruikelijke ritueel van alles uit de tas halen, alles inpluggen en vervolgens de laptop open te klappen en aan te zetten. Er gebeurd echter niets na het indrukken van de power knop.
Nu heeft de laptop al vaker wat lastig gedaan de laatste tijd, dus loop ik op mijn gemak de verschillende trucjes door die de laatste tijd hielpen om de laptop alsnog aan de praat te krijgen, maar helemaal niets. Letterlijk geen enkel teken van leven deze keer, terwijl er normaal altijd nog wel wat gebeurd. Dat ziet er niet goed uit.
Helaas is het ook nog eens na winkelsluitingstijd, dus er vandaag nog naar laten kijken is ook geen optie. Morgen dan maar. Noodgedwongen tik ik maar een bericht voor het blog via mijn tablet. Dat is wel even wennen, want dat werkt een stuk minder soepel.
Ik ontdek echter wel dat de technische problemen geen invloed hebben op mijn goede humeur. Denk dat ik dat humeur te danken heb aan de kilometers fietsen van vandaag. Een kilometer of 35 zal het uiteindelijk bij elkaar zijn geweest. Bewegen zorgt altijd voor een goed gevoel, dankzij de natuurlijke drugs die het lichaam dan aanmaakt. Lang leve het lichaam.
Al met al dus vrolijk de tent opgezocht en daar maar mooi wat humor op de tablet gekeken, want dat past mooi bij mijn gemoedstoestand. Als afsluiting een nummer dat past bij de gemoedstoestand van de laptop.
En dan doet de laptop het ineens weer en keert de rust in het hoofd terug.
Eigenlijk had ik de laptop al opgegeven, maar zodra ik eenmaal goed wakker was, voor zover dat kan want de vermoeidheid zit nog altijd goed in het lijf, probeer ik hem toch nog maar een keer nadat ik twee dagen de accu er niet in heb gehad en krijg nou wat, hij doet het. Een waar mirakel.
Nu kan ik dus mooi de laatste filmpjes uploaden en aangezien ik ook weer nieuwe inspiratie heb, kan ik ook weer nieuwe filmpjes maken. Vandaag is het nog rustig aan en alleen uploaden en verdere bewerkingen die op Youtube nodig zijn voor een filmpje live kan.
Ook een mirakel is mijn hoofd. Ineens de rust zelve. Mijn besluit gisteren dat het niet meer gaat om het wat, maar om het hoe en waarom geven me een houvast die dus zorgt voor kalme wateren in mijn hoofd. Van woeste oceaan naar een kabbelend beekje.
Mijn hoofd is in geen maanden zo rustig geweest, dus geniet ik er met volle teugen van. Ineens zie ik ook mijn omgeving weer beter en ik ben vrolijker dan ik in tijden ben geweest. Heerlijk.
Vreemd overigens, dat vreugde zoveel minder woorden nodig heeft dan ellende. Ik heb namelijk eigenlijk niet meer te melden. Dan maar weer afsluiten met een stukje muziek, één van mijn favoriete artiesten deze keer, gelukkig heb ik hem een keer live zien optreden, want dat kan inmiddels niet meer.
De laptop geeft vroeg op de dag weer de geest en de vermoeidheid blijft.
Opnieuw word ik moe wakker deze dag. Zoals al gedacht gaat dit inderdaad een paar dagen duren. Aan tijd echter geen gebrek, dus niets aan de hand. Minder fraai is echter dat mijn laptop weer de geest gegeven heeft.
Dit is de dag dat het interview in de krant staat en al vroeg beginnen de reacties binnen te stromen. Omdat de laptop op zulke momenten makkelijker werkt dan de mobiel start ik deze dus maar op, of althans, dat probeer ik. Helaas geeft de laptop geen enkel teken van leven.
Nu heb ik wel een beetje handigheid met dit soort dingen, dus schroevendraaier in de hand en schroeven maar. Eenmaal open zie ik echter geen probleem, dus even alle stekkertjes aandrukken en weer proberen. Geen resultaat.
Ik loop alles keer op keer na, maar na enige tijd moet ik het opgeven, er is niets meer dat ik kan doen. Het is vandaag zaterdag en inmiddels te laat om nog ergens heen te gaan voor een reparatie, dus dat gaat een paar dagen zonder laptop worden.
Vervelendste vind ik dat er een paar kant en klare filmpjes op dat ding staan die ik nu niet kan uploaden, maar daar gaat ongetwijfeld vanzelf een oplossing voor komen.
Na alle tijd die ik met de laptop in de weer ben geweest en de teleurstelling dat ik hem niet opnieuw aan de praat krijg, is de energie om nog wat te ondernemen vandaag een beetje weg. Ik beperk me dus eerst maar even tot wat lezen.
Later alsnog de tent uit om inkopen te doen. Aangezien het gezellig lijkt te worden bij het kampvuur, sla ik ook maar een paar blikjes bier in. Op de terugweg stop ik even bij de solar bench waar ik mijn mobiel op kan laden en lees me door het nieuws en de reacties op het interview die ik nog niet had gezien.
Nu kan de tijd af en toe werkelijk vervliegen de laatste tijd en dit is zo'n moment. Het zal circa 20:15 uur zijn geweest toen ik daar ging zitten en ineens is het alweer donker tot mijn verbazing. Tijd is een vreemd ding blijkt maar weer.
Tegen de tijd dat ik terug ben bij de paalcamping zie ik tot mijn verrassing dat de meesten al zijn gaan slapen of net onderweg zijn. Twee bekenden die er recent ook al een nachtje hebben gestaan zijn echter nog wakker, dus kan er toch nog een praatje gemaakt worden en hoef ik niet helemaal alleen mijn bier op te drinken.
Tegen de tijd dat ik mijn derde en laatste biertje soldaat heb gemaakt zijn de laatste twee ook naar bed en rest mij niets anders dan richting tent te gaan. Eigenlijk nog geen zin om te gaan slapen, maar geen alternatief. En dat is natuurlijk het recept voor een nacht met weinig slaap.
De onrust in de nacht is deze nacht echter gelukkig wel een positieve onrust. Ik voel me gesterkt door de tientallen positieve reacties die ik vandaag heb mogen ontvangen. Soms was het heel eenzaam de laatste maanden met een gevoel van ik alleen tegen de wereld, maar gelukkig is inmiddels wel duidelijk geworden dat ik zeker niet alleen sta.
En nee, dan ga ik niet afsluiten met You'll never walk alone, maar iets dat met het onweer te maken heeft dat hier recent overheen is gegaan. Ik ben gek op onweer en ook op onderstaand stuk.
Na de rampdag van gisteren, vandaag een duidelijk betere dag.
De dag begon al gelijk een stuk beter dan die van gisteren. Het is droog en na een beetje schroefwerk heb ik de laptop weer aan de praat. Gelukkig maar, want die maakt het bijhouden van dit blog en het verwerken van de filmpjes een stuk eenvoudiger.
Aan het begin van de middag mocht ik nog poseren voor de camera van een ander. Een fotograaf van de NRC kwam voorbij om een fotoreportage te maken over paalcampings. Natuurlijk niet te voorspellen of ze mijn foto daadwerkelijk gaan gebruiken, maar mocht dat zo zijn, dan hoef je in ieder geval niet meer te schrikken wanneer je de NRC openslaat en ik sta er ineens in.
Inmiddels echter alle accu's leeg, omdat laden er gisteren niet van kwam dankzij het defect, dus maar weer naar mijn stroomdealer om daar tot mijn schrik te ontdekken dat de laptop opnieuw niet op wil starten. Grrrrr.
Gelukkig ken ik inmiddels het trucje, dus schroevendraaier er weer bij en een kwartier later doet hij het alsnog weer en kan het laden beginnen. Sinds deze laatste weigering is hij blijven werken, hopen dat dat zo blijft.
Bij terugkomst in het bos brand er een fors kampvuur. Eindelijk een keer een droge avond, dat is wel een keer zo lekker. In plaats van de tent in te duiken besluit ik om aan te schuiven bij het kampvuur en zo komt er een heerlijk einde aan de dag.
De gesprekken zijn complex, over depressies, passen in een samenleving, je wel of niet aan willen passen en allerlei onderwerpen waar ik het vaak over heb de laatste tijd, dus ik ben op bekend terrein. Ik moet er niet aan denken om dit soort gesprekken dagelijks te hebben, want ik denk dat ze me dan slopen, maar eens in de zoveel dagen helpt het juist enorm. Het helpt namelijk ook om zaken in een ander perspectief te zien.
Al met al dus een hele andere dag dan gisteren. What a difference a day makes is dan ook het nummer van de dag.
Als ik niet al depressief was, dan zou ik dat vandaag wel zijn geworden.
Opnieuw een dag met regen, regen en nog eens regen. Weer een dag dus waarop ik helemaal niets kan doen en de tijd maar een beetje uitzit tot ik mijn tent wel uit moet voor inkopen. Om de tijd te doden kijk ik maar wat filmpjes, maar dat trekt alle accu's leeg, dus moet ik die ook weer laden.
Aangekomen bij mijn stroomdealer, de Mac dus, kom ik van de regen in de drup. De laptop stopt er ineens mee en wil niet meer opstarten. Net wat ik kan gebruiken op een dag als vandaag. Gelukkig ben ik handig met elektronica, dus morgen bij goed licht maar eens proberen hem te repareren.
En daarmee is dus ook de oorzaak bekend van het feit dat er laatst een dag geen bericht verscheen op dit blog. De dag van vandaag maakt me echter vooral erg duidelijk dat ik, hoewel ik steeds meer goede momenten heb, nog lang niet stevig in mijn schoenen sta.
De combinatie van de zoveelste dag regen en een defecte laptop zorgen dat ik weer diep in een dal zak. Normaal zou ik om zoiets mijn schouders ophalen, dus het is wel duidelijk dat het nog lang niet goed zit in mijn hoofd.
Hoewel ik probeer om voor wat afleiding te zorgen door een spelletje te spelen op mijn tablet, vliegt mijn hoofd uiteindelijk toch uit de bocht en ga ik de spiraaltrap naar de duistere krochten van mijn depressie af tot de onderste verdiepingen.
Gelukkig is er ook een lichtpunt. Waar ik lang niet in staat ben geweest om op zo'n moment in te grijpen, blijk ik dat deze keer wel te zijn. Bij mijn haren sleep ik me weer een paar verdiepingen omhoog, weg uit de diepste krochten. Verre van vrolijk, maar voldoende om niet de hele nacht wakker te liggen. Maar hopen dat morgen een betere dag gaat worden.
