Dag 287: Torremolinos - Wachtdag

Wachten op de fietsenmaker.

Vandaag gaat vooral een wachtdag worden. Met de fietsenmaker heb ik afgesproken dat ik hem in de middag bel voor een update en een groot deel van de tijd tot dan vul ik vooral met uitrusten. Het voortdrukken van de fiets gisteren heeft blijkbaar veel kracht gekost.

Even over de camping waar ik sta, de enige in Torremolinos, midden tussen de huizen. Er staat hier een allegaartje van nationaliteiten, maar dat is niet het opvallendste. Het opvallendste is de slechte prijs- kwaliteitverhouding. De camping is niet overdreven duur voor een populaire bestemming, maar de plekken zijn hier echt extreem klein. Mensen met een camper of caravan kunnen hier niet eens hun luifel volledig uitschuiven. De plekken met campers verderop vormen dan ook een muur, waar geen centimeter meer open is.

Mijn tent past nog wel eenvoudig, maar een paar meter van me staat een familietent en die vult een plek ook volledig. Ruimte voor wat stoeltjes is er niet meer. Lekker bij elkaar op de lip dus.

Het sanitair is gelukkig prima schoon, maar slechts drie warme douches bij de mannen voor een camping met bijna honderd plaatsen? Dat zal regelmatig een file geven. Ik wacht dus maar tot in de middag om te gaan douchen. Ik wil er namelijk wel even van kunnen genieten en niet weggestaard worden.

Het telefoontje richting fietsenmaker zorgt in ieder geval voor goed nieuws, ik kan vanavond al mijn fiets ophalen. Om daar te komen neem ik de trein. Er blijkt namelijk een station zowel vlak bij de camping als vlak bij de fietsenmaker te zijn.

Eenmaal bij de fietsenmaker inspecteer ik zijn werk, nieuw achterwiel, nieuwe tandwielen voor en achter, wat nieuwe kabeltjes, nieuwe schakelaar, dat soort dingen. Een groot expert op het gebied van fietsen ben ik overigens zeker niet. Ik kan banden plakken, remblokjes vervangen, smeren en schoonmaken en onderweg heb ik geleerd om remkabels en versnellingen af te stellen. Voor al het andere heb ik altijd op de vakman vertrouwd en zo ook nu weer.

Ik maak nog even een testrit waarbij ik uitgebreid door de versnellingen loop en een paar keer goed de remmen test en daarna reken ik af en ga ik weer richting het centrum van Torremolinos.

Mijn plan was om nog naar een kapper te gaan, maar tot mijn grote verrassing zitten alle kappers, en daar zijn er veel van in Spanje, stampvol. Eerst ben ik daar nog verbaasd over, tot ik bedenk wat voor dag het vandaag is, 14 februari, Valentijnsdag. Iedereen wil er hier blijkbaar optimaal uitzien voor het romantische diner van vanavond.

Onverrichter zake keer ik derhalve weer campingwaarts, waar ik de rest van de avond vul met het kijken van wat filmpjes. Morgen kan ik gelukkig weer verder, nu enkel nog de dagafsluiter.

Dag 84: Utrechtse heuvelrug - Kapper en onderzoek

Na wat gedoe eindelijk een knipbeurt en de laptop inleveren voor onderzoek.

Ik had zo mooi een afspraak gemaakt voor de kapper, kom ik bij de kapper, hangt er een briefje dat ze in verband met omstandigheden gesloten zijn. Kan gebeuren, hoop dat het niet al te ernstig is. Tot mijn geluk is de kapper zonder afspraak twee deuren verderop die gisteren nog gesloten was vanwege vakantie vandaag weer open, dus ik hoef de fiets niet eens te verplaatsen.

Dat scheelt toch wel, om eindelijk van al dat overtollige haar af te zijn. Voelt gelijk een stuk koeler. En dan heb ik het nog niet eens over het uiterlijk, alleen het gevoel is al een heel stuk beter.

Aansluitend naar een elektronicazaak om mijn laptop na te laten kijken. Bij een eerste inspectie ontdekken ze niets, maar dat verbaasd me niets, want dan had ik het zelf al wel ontdekt. De laptop moet dus naar hun technische dienst en dat zal een dag of drie duren zeggen ze.

Ik zeg gelijk wedden dat dat sneller kan. Ik leg ze uit dat ik met fiets en tent aan het rondtrekken ben en dat de planning is om verder te trekken en dat is voor de manager reden om bij te springen. Hij doet me de toezegging er morgen persoonlijk naar te kijken, zodat ik uiterlijk op het einde van de dag weet wat er aan de hand is.

Persoonlijk denk ik dat de laptop niet meer te redden is, dus ik hoop het op tijd te horen morgen wat de stand van zaken is, want dan kan ik nog morgen naar Utrecht om een vervanger aan te schaffen. Ik heb al een mooie aanbieding gezien voor een refurbished laptop van een vergelijkbaar type.

Nog maar een dag extra het blog bijhouden via de tablet dus. Dat overleven we wel lijkt me. En waar dan de dag mee af te sluiten? Bij de kapper geweest en wel een beetje klaar met de regen, tijd voor een musical dus.

Dag 83: Utrechtse heuvelrug - Op zwart

Op het einde van een mooie dag gaat het op zwart.

De planning was om vandaag naar de kapper te gaan. Meerdere kappers langs, maar of ze zijn gesloten, of werken alleen op afspraak en hebben vandaag geen ruimte meer. Lekker dus. Dan maar een afspraak voor morgenmiddag gemaakt, een dagje meer of minder maakt nu ook niet veel uit.

Onderweg naar de kapper al een mooie omrijroute gebruikt en ook na de kapper ga ik een rondje extra fietsen. Het is de hoogste tijd om wat kilometers in de benen te krijgen richting de aanstaande verplaatsing naar de volgende locatie.

Aansluitend is het tijd om richting Mac te gaan, want er staan geen berichten meer klaar en anders zou het blog dus stil vallen en dat kunnen we niet hebben. Bij de Mac het gebruikelijke ritueel van alles uit de tas halen, alles inpluggen en vervolgens de laptop open te klappen en aan te zetten. Er gebeurd echter niets na het indrukken van de power knop.

Nu heeft de laptop al vaker wat lastig gedaan de laatste tijd, dus loop ik op mijn gemak de verschillende trucjes door die de laatste tijd hielpen om de laptop alsnog aan de praat te krijgen, maar helemaal niets. Letterlijk geen enkel teken van leven deze keer, terwijl er normaal altijd nog wel wat gebeurd. Dat ziet er niet goed uit.

Helaas is het ook nog eens na winkelsluitingstijd, dus er vandaag nog naar laten kijken is ook geen optie. Morgen dan maar. Noodgedwongen tik ik maar een bericht voor het blog via mijn tablet. Dat is wel even wennen, want dat werkt een stuk minder soepel.

Ik ontdek echter wel dat de technische problemen geen invloed hebben op mijn goede humeur. Denk dat ik dat humeur te danken heb aan de kilometers fietsen van vandaag. Een kilometer of 35 zal het uiteindelijk bij elkaar zijn geweest. Bewegen zorgt altijd voor een goed gevoel, dankzij de natuurlijke drugs die het lichaam dan aanmaakt. Lang leve het lichaam.

Al met al dus vrolijk de tent opgezocht en daar maar mooi wat humor op de tablet gekeken, want dat past mooi bij mijn gemoedstoestand. Als afsluiting een nummer dat past bij de gemoedstoestand van de laptop.