Dag 287: Torremolinos - Wachtdag

Wachten op de fietsenmaker.

Vandaag gaat vooral een wachtdag worden. Met de fietsenmaker heb ik afgesproken dat ik hem in de middag bel voor een update en een groot deel van de tijd tot dan vul ik vooral met uitrusten. Het voortdrukken van de fiets gisteren heeft blijkbaar veel kracht gekost.

Even over de camping waar ik sta, de enige in Torremolinos, midden tussen de huizen. Er staat hier een allegaartje van nationaliteiten, maar dat is niet het opvallendste. Het opvallendste is de slechte prijs- kwaliteitverhouding. De camping is niet overdreven duur voor een populaire bestemming, maar de plekken zijn hier echt extreem klein. Mensen met een camper of caravan kunnen hier niet eens hun luifel volledig uitschuiven. De plekken met campers verderop vormen dan ook een muur, waar geen centimeter meer open is.

Mijn tent past nog wel eenvoudig, maar een paar meter van me staat een familietent en die vult een plek ook volledig. Ruimte voor wat stoeltjes is er niet meer. Lekker bij elkaar op de lip dus.

Het sanitair is gelukkig prima schoon, maar slechts drie warme douches bij de mannen voor een camping met bijna honderd plaatsen? Dat zal regelmatig een file geven. Ik wacht dus maar tot in de middag om te gaan douchen. Ik wil er namelijk wel even van kunnen genieten en niet weggestaard worden.

Het telefoontje richting fietsenmaker zorgt in ieder geval voor goed nieuws, ik kan vanavond al mijn fiets ophalen. Om daar te komen neem ik de trein. Er blijkt namelijk een station zowel vlak bij de camping als vlak bij de fietsenmaker te zijn.

Eenmaal bij de fietsenmaker inspecteer ik zijn werk, nieuw achterwiel, nieuwe tandwielen voor en achter, wat nieuwe kabeltjes, nieuwe schakelaar, dat soort dingen. Een groot expert op het gebied van fietsen ben ik overigens zeker niet. Ik kan banden plakken, remblokjes vervangen, smeren en schoonmaken en onderweg heb ik geleerd om remkabels en versnellingen af te stellen. Voor al het andere heb ik altijd op de vakman vertrouwd en zo ook nu weer.

Ik maak nog even een testrit waarbij ik uitgebreid door de versnellingen loop en een paar keer goed de remmen test en daarna reken ik af en ga ik weer richting het centrum van Torremolinos.

Mijn plan was om nog naar een kapper te gaan, maar tot mijn grote verrassing zitten alle kappers, en daar zijn er veel van in Spanje, stampvol. Eerst ben ik daar nog verbaasd over, tot ik bedenk wat voor dag het vandaag is, 14 februari, Valentijnsdag. Iedereen wil er hier blijkbaar optimaal uitzien voor het romantische diner van vanavond.

Onverrichter zake keer ik derhalve weer campingwaarts, waar ik de rest van de avond vul met het kijken van wat filmpjes. Morgen kan ik gelukkig weer verder, nu enkel nog de dagafsluiter.

Dag 267: Crevillent - Rustdag

Vandaag een dagje om te rusten en de was te doen.

Omdat het vandaag niet echt een warme dag lijkt te worden, ben ik gisteravond alvast begonnen met dingen die lang moeten drogen. Bij het ontwaken vanmorgen hing de eerste was dus al buiten.

Het grootste deel van de dag staat verder vooral in het teken van de was. Mijn tent is tegen de middag ineens een stuk bonter dankzij de drogende was. Verder doe ik vandaag niet veel meer, het is en blijft immers een rustdag.

Wel kijk ik veel naar wat er allemaal voorbij mijn tent komt en dat is nog best veel voor een werkdag. Natuurlijk zijn er wandelaars, soms met hele families, maar ook veel mountainbikers die het pad af komen stuiteren dat ik gisteren overwonnen heb. Op enig moment zelfs een compleet peloton van een stuk of twintig.

Enkele paarden komen ook nog een paar keer op bezoek aan de andere kant van het hek waar ik naast sta. Vannacht hoorde ik ze ook al draven. Ze staan overigens niet in iets dat ik als weide kan omschrijven. Het hele terrein bestaat uit stenen en rotsen, maar toch rennen ze rond als een dolle, wat indrukwekkende geluidseffecten geeft.

Meer valt er niet te melden over vandaag, precies waar een rustdag voor bedoeld is. Als afsluiter vandaag iets in de herhaling vanwege het overlijden van de oprichter van IKEA.

Dag 193: La Salle - Regenrust

Een dag zonder progressie vanwege het weer.

Na gisteren volkomen nat te zijn geregend besluit ik om vandaag op dezelfde plek te blijven, want de voorspelling is dat vandaag hetzelfde weer gaat geven. Ik heb er geen probleem mee om af en toe nat te worden, maar als ik twee dagen op rij doorweekt raakt, dan komt het moment dat ik geen droge kleren meer heb te dichtbij en ik wil altijd droge kleren hebben.

Het kan namelijk heel snel koud worden als je niet droog bent en dat is wel het laatste dat ik wil. Gezondheid gaat voor alles. Dus blijf ik vandaag maar lekker droog in mijn tentje. Uiteraard doet het weer niet wat verwacht werd, maar vooruit.

Gisteren leek de regen vooral langs me te gaan en kreeg ik de volle lading. Vandaag lijkt er drie keer zoveel als gisteren over me heen te komen, maar valt er bijna niets. Net als op mijn route, ook daar valt slechts een enkel buitje. De rest van Frankrijk raakt volkomen doorweekt vandaag.

Maar ach, ik zie het dan maar als een dagje rust na bijna drie weken voortdurend onderweg. Daarnaast begint de voorspelling voor morgen met het uur beter te worden, dus als alles goed gaat duurt het maar een dagje voor ik weer on the road ben.

Weinig te melden dus over vandaag. Zijn jullie mooi een keer op tijd klaar met lezen. Alleen nog even de afsluiter en jullie kunnen weer verder met jullie avond. Nu hebben jullie alle tijd om wat in elkaar te zetten bijvoorbeeld.

Dag 43: Utrechtse heuvelrug - Op en neer naar Amersfoort

Vandaag over de wegh der weegen op en neer naar Amersfoort.

Omdat er een belangrijk vergeten verhaal te vertellen is in Amersfoort, ga ik daar vandaag op de fiets naar toe. Het is maar iets meer dan tien kilometer, dus dat is goed te doen. Uiteindelijk maak ik echter genoeg omwegen om er een stevig fietsdagje van te maken.

De weg tussen Zeist en Amersfoort is de wegh der weegen. Een terechte titel, maar jullie moeten nog een paar dagen geduld hebben voor de uitleg. Het filmpje dat ik hierover heb gemaakt komt vrijdag hier te staan.

Vlak voor Amersfoort kom ik langs Zon en schild, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg en de binnenkomst in Amersfoort is op de Amersfoortse berg. Beiden worden vermeld in het programma Verlopen en verlaten van Youp van 't Hek, één van mijn favoriete programma's van hem, en ik vind het dan ook leuk om deze plekken eens met eigen ogen te zien.

Nu is de Amersfoortse berg vanuit de richting Zeist heel goed te doen, ik ontdek echter later op de dag dat dit niet voor alle richtingen hetzelfde is. Ik kom de berg nog flink te vervloeken. Bij binnenkomst van Amersfoort ga ik linksaf de heuvel af, waardoor ik weer onderaan de berg sta, terwijl ik juist bovenop moet zijn.

Bovenop de berg staat namelijk het Belgenmonument, één van de grootste en meest vergeten monumenten van ons land. Het filmpje hierover kunnen jullie hier woensdag zien. Om hier te komen moet ik echter eerst de Amersfoortse berg weer beklimmen vanaf de noordwestzijde en jonge jonge, wat een klim is dit.

Puffend, steunend en kreunend kom ik uiteindelijk boven, na onderweg een keer op adem te zijn gekomen. Eenmaal boven sta ik echter oog in oog met een monument waar ik al vaak over heb gelezen, maar nog nooit gezien heb.

Terwijl ik op een bankje aan het bijkomen ben voor ik aan mijn opname begin, scheert er ineens een buizerd op nog geen tien meter van me langs. Normaal zie je ze altijd op grote hoogte en in de afstand cirkelen, pas als er één zo dicht bij je is zie je goed hoe indrukwekkend deze vogels zijn.

Na de opname kan ik gelukkig de Amersfoortse berg weer af en ik neem dezelfde route als tijdens de klim. Omdat er veel drempels op de weg liggen, ben ik voortdurend aan het remmen, maar tussendoor kan ik lekker genieten van de snelheid.

Vervolgens op naar de Bernhardkazerne om te kijken waar mijn vader zijn diensttijd door heeft gebracht. Eigenlijk had ik hier ook een filmpje willen maken, maar het is nog altijd een kazerne die in gebruik is en ik moest al moeite doen om toestemming te krijgen voor een foto van de indrukwekkende tank die vlak na de ingang staat.

Aansluitend wil ik richting binnenstad fietsen, maar zodra ik op het kruispunt sta bij de kazerne hoor ik piepende banden en kan ik nog net op tijd opkijken om een motorrijder onderuit te zien gaan. Hij had extra gas gegeven om nog snel door de spoorwegovergang te kunnen, terwijl de auto voor hem dat niet deed en dus moest hij een noodstop maken.

Gelukkig is er snel goede hulp ter plekke, want hij heeft wel het één en ander aan schade opgelopen. Niets vitaals blijkt al snel, maar het sleutelbeen lijkt in ieder geval gebroken te zijn en hij heeft ook wat kapot in één van zijn benen. Ik zelf blijf de hele tijd netjes in de buurt, want dat hoor je te doen als getuige van een ongeluk. Na mijn verhaal te hebben gedaan kan ik weer vertrekken.

Na wat inkopen in de binnenstad is het tijd om weer richting tent te gaan, maar daarvoor moet ik weer de Amersfoortse berg over. Nu is de klim vanaf het centrum van Amersfoort minder steil dan de kant die ik eerder beklom, maar nog altijd een erg vervelende klim. Vervelend genoeg om hem weer in twee keer te doen.

Al met al een mooie dag. Veel dingen gezien waar ik al jaren over heb gehoord, maar nog nooit had gezien en toch ook wel de opluchting dat de motorrijder geen echt ernstig letsel had.