Inmiddels mijn vijfde dag hier en dat begint een impact te krijgen. Niet dat ik me aan het vervelen ben overigens, ik vul de tijd met het herbekijken van mijn favoriete serie, The West Wing. Mijn lijf daarentegen laat duidelijk een reactie zien.
Ik voel me namelijk bijna de hele dag moe. Daardoor slaap ik overigens wel al een aantal nachten op rij beter dan ik gewend ben en dat maakt me dan wel weer blij. Ik heb het vermoeden dat mijn lijf in de ruststand geschoten is na vier maanden bijna onafgebroken fietsen.
Waarschijnlijk is dat onderweg niet eerder gebeurd, omdat ik toen bij iedere korte pauze wist dat ik daarna weer verder zou gaan. Deze keer bestaat echter een realistische kans dat het fietsen klaar is. Een duidelijk voorbeeld van de invloed van de geest op het lijf.
Ondanks het vermoeide lijf ga ik vandaag wel weer op pad, ik heb namelijk proviand nodig. Ik pak de tent dus weer in en druk mijn fiets weer voor me uit. Onderweg stop ik nog even verbaasd door een samenloop van de natuur. Een wit paard dat aan het grazen is tussen de witte bloemen, met ook nog eens een witte vogel vlak bij het paard. Dit alles overigens achter een wit muurtje.
Onderweg naar de supermarkt stop ik nog even bij de fietsenmaker, je weet immers maar nooit, wie weet zijn de posterijen een keer snel, maar dat blijkt niet het geval te zijn.
Al wat dus rest is een bezoek aan een supermarkt voor de inkopen. Daar valt niets over te melden, maar zonder dat ik naar de supermarkt had gemoeten, had ik het samenspel van wit niet gezien, dus dat alleen maakte de dag al de moeite waard.
Nu maar hopen dat het wachten niet al te lang meer gaat duren. Morgen is de eerste dag dat er een realistische kans is dat het wiel aankomt. Wie weet dus nog maar één nachtje slapen voor ik duidelijkheid heb. Met het ensemble van wit van vandaag heb ik trouwens wel een reden om voor het eerst twee dagen op rij dezelfde artiesten als dagafsluiter te nemen.
