Een man van adel en later lid van het Europees Parlement, haalt in zijn jonge jaren een geintje uit met de Franse premier en zet zich later in voor vrede, terwijl hij opgegroeid is met iedere denkbare vorm van macht en oorlog.
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Posts tonen met het label historie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label historie. Alle posts tonen
zondag 12 november 2017
vrijdag 10 november 2017
Terug in de tijd deel 82: Het fort van Douaumont
Over hoe een indrukwekkend fort een opvallende rol speelde bij de slag om Verdun.
donderdag 9 november 2017
Terug in de tijd deel 81: Bezonvaux, een verwoest dorp
Vele dorpen in de buurt van Verdun zijn met de grond gelijk gemaakt tijdens de slag om Verdun en nooit meer opgebouwd.
woensdag 8 november 2017
Terug in de tijd deel 80: Verdun, de complete waanzin
Alle oorlog is waanzin, maar als er één plek is om dat duidelijk te maken, dan is dat Verdun wel.
dinsdag 7 november 2017
Terug in de tijd deel 79: Betekenis Bastogne voor Nederland na de oorlog
Als Bastogne was gevallen tijdens de slag om de Ardennen, dan had onze wereld er nu heel anders uitgezien.
maandag 6 november 2017
Terug in de tijd deel 78: Ontbreken geschiedenis in Bastogne
De geschiedenis zit soms in het ontbreken van geschiedenis.
zondag 5 november 2017
Terug in de tijd deel 77: Montagne de Bueren Luik
Een stukje geschiedenis bij een steile en vooral lange trap in Luik.
zaterdag 4 november 2017
Terug in de tijd deel 76: De wapenindustrie van Luik
Al eeuwen speelt Luik een belangrijke rol in de internationale wapenindustrie.
vrijdag 3 november 2017
Terug in de tijd deel 75: De citadel van Luik
De citadel van Luik heeft veel strijd gezien, maar ook veel strijd niet.
woensdag 1 november 2017
Terug in de tijd deel 74: Het kruinenpad Maasmechelen
Met een paar stappen vanaf het kanaal sta je ineens tussen de kruinen van de bomen. Wat is hier aan de hand?
dinsdag 31 oktober 2017
Terug in de tijd deel 73: Zuid Willemsvaart en Julianakanaal
Over het ontstaan van deze kanalen met een stukje ouderwets Nederland tegen België.
zondag 29 oktober 2017
Terug in de tijd deel 72: De reformatie in het katholieke Maaseik
In het altijd erg katholieke zuiden heeft de reformatie toch nog even voet aan de grond gekregen in de 16e eeuw, zoals in Maaseik.
zaterdag 28 oktober 2017
Terug in de tijd deel 71: De bokkenrijders van Maaseik
Over de laatste grote juridische dwaling in het westen op basis van geloof.
vrijdag 27 oktober 2017
Terug in de tijd deel 70: Kolonies Wortel en Merksplas
De kolonies Wortel en Merksplas in België kennen een bijzondere geschiedenis.
donderdag 26 oktober 2017
Terug in de tijd deel 69: Turnhout en de inquisitie
Turnhout had na de tachtigjarige oorlog meer te lijden dan tijdens de tachtigjarige oorlog.
zondag 22 oktober 2017
Terug in de tijd deel 69: Turnhout en de inquisitie
Turnhout had na de tachtigjarige oorlog meer te lijden dan tijdens de tachtigjarige oorlog.
vrijdag 20 oktober 2017
Terug in de tijd deel 68: De slag bij Hoogstraten
De slag bij en in Hoogstraten bleek uiteindelijk het eerste Waterloo van Napoleon.
woensdag 18 oktober 2017
Terug in de tijd deel 67: Standbeeld Duitse soldaat
Wat doet een standbeeld voor een Duitse Wehrmachtsoldaat in Nederland?
dinsdag 17 oktober 2017
Dag 163: Luik - Opnames en andere zaken
Op vrijdag de dertiende opnames maken, als dat maar goed gaat.
Vannacht was ik de enige gast en ik ontbijt dan ook met de eigenaresse. Dat geeft mooi de kans om te praten en omdat we al snel ontdekken dat we beiden een passie voor geschiedenis hebben, gaat het vooral over de geschiedenis van de stad, juist waarvoor ik vandaag met de camera op pad ga.
Voor ik op pad kan gaan, eerst echter nog werken aan het blog en een wasje. Dat werken aan het blog had ik gisteren al willen doen, maar ik kon me er niet toe zetten. Vooral omdat het lijf nog druk aan het herstellen is van de fietstocht naar Luik. Het is dan vele malen fijner om gewoon te liggen en een filmpje te kijken.
Uiteindelijk is dan toch daar het moment om met camera en al te vertrekken. Ik ben overigens erg blij dat ik gisteren al het buskaartje heb gehaald, zodat ik vandaag niet weer op de fiets naar het centrum hoef en dus ook met de fiets weer de vervelende bult moet zien te bedwingen.
Ik wil eerst naar de citadel van Luik. Dat zou rechtstreeks kunnen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte, maar ik wil graag wat meer van de stad zien en dus neem ik een combinatie van bussen via wat buitenwijken. De stijgingspercentages zijn hier bijna overal indrukwekkend en dat zorgt dat er regelmatig een indrukwekkend uitzicht is. Soms naar beneden, maar soms zie je ook ineens vlak voor je bebouwing die een stuk hoger op de rots staat.
Vlak voor we bij de citadel zijn gaat er echter ineens wat mis. Een zwangere vrouw staat op om, om totaal onbekende redenen, tijdens het rijden van de bus naar een andere plek te verhuizen. Een rijdende stadsbus kan soms schokkende bewegingen maken en op zo'n moment gaat het fout. De vrouw verliest haar evenwicht en begint te vallen. Gelukkig direct voor mij, waardoor ik nog net de kans heb om haar op te vangen en weer recht te zetten. Op het moment dat ze weer stabiel staat en de stang vast heeft lijkt de crisis weer voorbij.
Lijkt, want blijkbaar is mevrouw niet de slimste. Ze gaat gewoon verder met haar poging die andere stoel te halen en een stap verder gaat het weer mis. Deze keer gebeurd het echter niet voor me en hoewel ik nog wel een poging doe om haar te grijpen, gaat ze deze keer hard onderuit.
Samen met een andere passagier help ik haar overeind. Ze brak de val gelukkig met knieën en handen, waardoor de kans op schade voor de baby minimaal is, maar ze heeft wel veel pijn. In combinatie met het feit dat ze zeven maanden zwanger is, alle reden voor de chauffeur om de bus aan de kant te zetten en een ambulance op te roepen.
Tegen de tijd dat de ambulance er is en ze haar welzijn controleren, is ook de volgende bus er en verlaat ik dus de plek van het ongeluk. Een paar haltes later ben ik boven bij de citadel en ga ik eerst even zitten na alle belevenissen.
Hierna pak ik de camera bij de hand en loop ik wat rond over de citadel. Op het moment dat ik een eerste foto wil maken slaat vrijdag de dertiende weer toe. Mijn camera weigerd namelijk om een foto te maken met de melding dat de geheugenkaart beschermd is tegen schrijven. Mooi is dat.
Camera uit en weer aan werkt niet, geheugenkaart en accu er uit en er weer in ook niet, dan rest er nog maar één ding en dat is geduld. Oftewel, even een sigaretje roken terwijl de accu er langer uit is in verband met eventuele restspanning. Gelukkig werkt dit trucje, waardoor ik uiteindelijk toch nog aan de slag kan.
De citadel is gelegen bovenop de meest steile heuvel van de stad. Helaas zijn de meeste verdedigingswerken verdwenen, maar wat er nog rest is al zeer indrukwekkend, zeker in combinatie met de hoogte.
Eenmaal aan de rand van de citadel word pas echt duidelijk hoe hoog en steil het hier is. De Maas die 111 meter lager ligt, ligt op ruim minder dan een kilometer afstand. Dat er tegen deze helling gebouwd is is bijna niet voor te stellen.
Na een tweetal opnames begin ik te voet aan de afdaling. Hoe ze hier gebouwd hebben word daarbij al snel duidelijk, langs een trap in plaats van een weg. Een enorme trap van 347 treden, steil naar beneden. Mensen die aan die trap wonen zijn vandaag ook de voornaamste gebruikers, waaronder een paar spelende kinderen.
Ze zijn aan het voetballen. Inderdaad ja, voetballen op een trap en dat geeft bijzondere uitdagingen voor degene die het laagste staat. Niet zozeer omdat die omhoog moet trappen, maar vooral omdat die moet zorgen dat hij iedere bal die zijn kant op komt ook stopt. Uiteraard gaat dit vanzelf een keer mis. De eerste keer hebben ze nog mazzel en kan een toerist iets lager de bal stoppen, de tweede keer hebben ze geen mazzel. De bal rolt 250 treden naar beneden. Met een paar minuten voetballen per dag krijgen deze jongens dus enorm veel training.
Op deze bijzondere trap maak ik ook nog een opname en daarna is het voor vandaag klaar met de opnames. Ik loop echter nog wel wat door het centrum en bezoek daarbij ook nog een elektronicawinkel voor een nieuwe geheugenkaart, want ik wil natuurlijk niet zonder komen te zitten als deze nogmaals problemen gaat geven. Wat me onderweg ook opvalt, dat zijn de parkeerborden. De borden die aangeven waar er wel en niet geparkeerd mag worden zijn hier voorzien van een extra bordje dat aangeeft voor hoeveel meter het bord geldig is. Twintig meter parkeren, zes meter niet parkeren, veertig meter parkeren enzovoort. Heel opvallend en vooral heel veel borden.
Hierna sjok ik nog wat rond voor ik weer de bus terug pak richting bed and breakfast, voor een laatste avond lekker liggen op het bed met een filmpje. Tijd dus om richting de afsluiter te gaan en ik weet wel een leuke na al die heuvels hier.
Vannacht was ik de enige gast en ik ontbijt dan ook met de eigenaresse. Dat geeft mooi de kans om te praten en omdat we al snel ontdekken dat we beiden een passie voor geschiedenis hebben, gaat het vooral over de geschiedenis van de stad, juist waarvoor ik vandaag met de camera op pad ga.
Voor ik op pad kan gaan, eerst echter nog werken aan het blog en een wasje. Dat werken aan het blog had ik gisteren al willen doen, maar ik kon me er niet toe zetten. Vooral omdat het lijf nog druk aan het herstellen is van de fietstocht naar Luik. Het is dan vele malen fijner om gewoon te liggen en een filmpje te kijken.
Uiteindelijk is dan toch daar het moment om met camera en al te vertrekken. Ik ben overigens erg blij dat ik gisteren al het buskaartje heb gehaald, zodat ik vandaag niet weer op de fiets naar het centrum hoef en dus ook met de fiets weer de vervelende bult moet zien te bedwingen.
Ik wil eerst naar de citadel van Luik. Dat zou rechtstreeks kunnen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte, maar ik wil graag wat meer van de stad zien en dus neem ik een combinatie van bussen via wat buitenwijken. De stijgingspercentages zijn hier bijna overal indrukwekkend en dat zorgt dat er regelmatig een indrukwekkend uitzicht is. Soms naar beneden, maar soms zie je ook ineens vlak voor je bebouwing die een stuk hoger op de rots staat.
Vlak voor we bij de citadel zijn gaat er echter ineens wat mis. Een zwangere vrouw staat op om, om totaal onbekende redenen, tijdens het rijden van de bus naar een andere plek te verhuizen. Een rijdende stadsbus kan soms schokkende bewegingen maken en op zo'n moment gaat het fout. De vrouw verliest haar evenwicht en begint te vallen. Gelukkig direct voor mij, waardoor ik nog net de kans heb om haar op te vangen en weer recht te zetten. Op het moment dat ze weer stabiel staat en de stang vast heeft lijkt de crisis weer voorbij.
Lijkt, want blijkbaar is mevrouw niet de slimste. Ze gaat gewoon verder met haar poging die andere stoel te halen en een stap verder gaat het weer mis. Deze keer gebeurd het echter niet voor me en hoewel ik nog wel een poging doe om haar te grijpen, gaat ze deze keer hard onderuit.
Samen met een andere passagier help ik haar overeind. Ze brak de val gelukkig met knieën en handen, waardoor de kans op schade voor de baby minimaal is, maar ze heeft wel veel pijn. In combinatie met het feit dat ze zeven maanden zwanger is, alle reden voor de chauffeur om de bus aan de kant te zetten en een ambulance op te roepen.
Tegen de tijd dat de ambulance er is en ze haar welzijn controleren, is ook de volgende bus er en verlaat ik dus de plek van het ongeluk. Een paar haltes later ben ik boven bij de citadel en ga ik eerst even zitten na alle belevenissen.
Hierna pak ik de camera bij de hand en loop ik wat rond over de citadel. Op het moment dat ik een eerste foto wil maken slaat vrijdag de dertiende weer toe. Mijn camera weigerd namelijk om een foto te maken met de melding dat de geheugenkaart beschermd is tegen schrijven. Mooi is dat.
Camera uit en weer aan werkt niet, geheugenkaart en accu er uit en er weer in ook niet, dan rest er nog maar één ding en dat is geduld. Oftewel, even een sigaretje roken terwijl de accu er langer uit is in verband met eventuele restspanning. Gelukkig werkt dit trucje, waardoor ik uiteindelijk toch nog aan de slag kan.
De citadel is gelegen bovenop de meest steile heuvel van de stad. Helaas zijn de meeste verdedigingswerken verdwenen, maar wat er nog rest is al zeer indrukwekkend, zeker in combinatie met de hoogte.
Eenmaal aan de rand van de citadel word pas echt duidelijk hoe hoog en steil het hier is. De Maas die 111 meter lager ligt, ligt op ruim minder dan een kilometer afstand. Dat er tegen deze helling gebouwd is is bijna niet voor te stellen.
Na een tweetal opnames begin ik te voet aan de afdaling. Hoe ze hier gebouwd hebben word daarbij al snel duidelijk, langs een trap in plaats van een weg. Een enorme trap van 347 treden, steil naar beneden. Mensen die aan die trap wonen zijn vandaag ook de voornaamste gebruikers, waaronder een paar spelende kinderen.
Ze zijn aan het voetballen. Inderdaad ja, voetballen op een trap en dat geeft bijzondere uitdagingen voor degene die het laagste staat. Niet zozeer omdat die omhoog moet trappen, maar vooral omdat die moet zorgen dat hij iedere bal die zijn kant op komt ook stopt. Uiteraard gaat dit vanzelf een keer mis. De eerste keer hebben ze nog mazzel en kan een toerist iets lager de bal stoppen, de tweede keer hebben ze geen mazzel. De bal rolt 250 treden naar beneden. Met een paar minuten voetballen per dag krijgen deze jongens dus enorm veel training.
Op deze bijzondere trap maak ik ook nog een opname en daarna is het voor vandaag klaar met de opnames. Ik loop echter nog wel wat door het centrum en bezoek daarbij ook nog een elektronicawinkel voor een nieuwe geheugenkaart, want ik wil natuurlijk niet zonder komen te zitten als deze nogmaals problemen gaat geven. Wat me onderweg ook opvalt, dat zijn de parkeerborden. De borden die aangeven waar er wel en niet geparkeerd mag worden zijn hier voorzien van een extra bordje dat aangeeft voor hoeveel meter het bord geldig is. Twintig meter parkeren, zes meter niet parkeren, veertig meter parkeren enzovoort. Heel opvallend en vooral heel veel borden.
Hierna sjok ik nog wat rond voor ik weer de bus terug pak richting bed and breakfast, voor een laatste avond lekker liggen op het bed met een filmpje. Tijd dus om richting de afsluiter te gaan en ik weet wel een leuke na al die heuvels hier.
maandag 16 oktober 2017
Terug in de tijd deel 66: Gilze geknakt door de tachtigjarige oorlog
Gilze, nu een charmant plaatsje van bijna niets, ooit een plaats met veel meer potentie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Wat is dat? UFO's op het Hulsbeek tijdens Kingsland? Uiteraard zijn dit geen UFO's. Het gaat hier om de weerkaatsing van ...
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
Over het niet alleen trieste, maar ook opvallende verhaal van een fusillade te Alphen.
-
De geschiedenis zit soms in het ontbreken van geschiedenis.
-
29 graden is me iets teveel om bij te fietsen, eindelijk een ree voor de lens en iets met muggen. Eigenlijk was het de bedoeling om vandaa...
-
Over hoe Anton Kröller aan zijn geld kwam en dat dat niet helemaal zuivere koffie was.
-
De bloedigste dag tijden de Tweede Wereldoorlog in Oldenzaal was opvallend genoeg pas op 8 mei 1945. Die dag vielen er 8 doden en 60 gewonde...
-
Hoe sommige Nederlanders ongemerkt tot communisten zijn geworden.
-
Over hoe Vikingen en een zwaan de geschiedenis van dit plaatsje hebben gevormd.
-
Ik wil via deze weg ook nog een woord van dank jullie richting op sturen voor de vele reacties die ik de afgelopen dagen heb mogen ontvangen...