Terug in de tijd deel 79: Betekenis Bastogne voor Nederland na de oorlog

Als Bastogne was gevallen tijdens de slag om de Ardennen, dan had onze wereld er nu heel anders uitgezien.

Terug in de tijd deel 78: Ontbreken geschiedenis in Bastogne

De geschiedenis zit soms in het ontbreken van geschiedenis.

Dag 174: Rachecourt - Villers-la-Chèvre

Nat en koud, 19 kilometer, 250 hoogtemeters.

In de ochtend vallen er weer meerdere zware buien, maar tegen het begin van de middag lijkt dat voorbij te zijn en begin ik met inpakken. Helaas komt er echter nog een zware bui over precies op het moment dat ik de tent uit elkaar haal, waardoor deze nu nat aan de binnenkant is. Heb ik vanavond weer wat te doen.

Ook vandaag lijkt het weer de hele dag te gaan regenen, soms echte regen maar meestal miezerregen. Niet dat dat na een paar uur nog verschil maakt, nat is nat. Bijkomend nadeel is ook dat alles zwaarder word. Het vocht doet zijn best terrein te veroveren en zuigt zich overal in. Als de essentiële zaken maar droog blijven.

Ik begin vandaag met het restant van de beklimming van gisteren. Gelukkig is het resterende deel minder steil, waardoor ik in een aantal etappes fietsend de top haal. Na deze top wacht een heerlijke afdaling van bijna twee kilometer. Zo schiet het tenminste op.

Uiteraard duurt dat niet lang. Na vier kilometer fietsen krijg ik namelijk een monster voor de kiezen. 140 hoogtemeters tijdens een klim van 1100 meter. Dit gaat dus lopen worden vanaf het begin. Het eerste deel van de klim, zo'n tweederde van de totale lengte, loopt mooi met gemiddeld 10% omhoog en er zitten zelfs twee korte stukjes afdaling in. Dat kan alleen maar betekenen dat het einde nog steiler is, want anders komen we niet aan de 140 hoogtemeters.

Nou, dat bleek te kloppen. Direct na de laatste huizen word het snel steiler, met stukken richting de 25%. Ik moet voortdurend druk op mijn voorwiel houden om te voorkomen dat mijn fiets achterover valt, zo steil. De progressie gaat dan ook moeizaam en met maar een paar stapjes per keer. Zo steil als dit heb ik nog niet eerder meegemaakt in mijn leven.

Uiteindeljk kom ik boven en stap ik na een welverdiende pauze weer op de fiets, om er na een paar honderd meter weer af te moeten. Niet lang, want het gaat om een stukje onverharde weg van minder dan honderd meter, maar wel een belangrijk stukje weg. Zodra ik weer op de fiets stap bevind ik me namelijk eindelijk in Frankrijk.

Een paar honderd meter verderop ben ik in de eerste plaats in Frankrijk, Longwy. Wat een intens droevige stad is dit zeg. Wegen die al jaren geen onderhoud hebben gehad, woonkazernes met verf uit de jaren tachtig en alles grauw en grijs. Armoede troef hier.

Snel fiets ik door tot ik bij de Lidl ben voor mijn inkopen, terwijl ik me onderweg blijf verbazen over de intense lelijkheid hier, verergerd door de grote hoeveelheden afval die langs de weg zijn gedumpt.Na de inkopen is het gelijk tijd om wat te eten, dus leg ik mijn backpack op de grond onder de luifel van de Lidl en ga er op zitten. Voor het eerst vandaag droog dankzij die luifel, plus een vers stokbrood om van te genieten.

Na deze pauze begint de tijd ook alweer te dringen, maar voor ik op zoek kan naar een plekje voor de nacht, moet ik eerst nog een stuk langs de erg drukke N18. Alle aandacht bij nodig dus. Gelukkig gaat dat ook weer goed en na het verlaten van deze weg kan ik uit gaan kijken naar een plek voor de nacht.

Niet veel later zie ik een pad het bos inlopen en dus volg ik dit pad. Eenmaal in het bos loopt het gelijk naar beneden, waardoor ik de tent mooi verdekt op kan stellen. Ik zet de tent op wat op een bospad lijkt, maar aan de onverstoorde gevallen bladeren is te zien dat er al een paar dagen niemand is geweest.

Bij het opzetten van mijn tent moet ik eerst ook nog de ergste nattigheid van eerder vandaag verwijderen, maar uiteindelijk staat de tent met alles er in en kan ik gaan genieten van een welverdiende rust. Gelukkig ziet de weersvoorspelling er voor de komende dagen beter uit, want volgens mij is alles nu wel nat genoeg.

Tot slot nog een afsluiter en dat gaat net als gisteren de recent overleden Fats Domino worden.

Dag 173: Arlon - Rachecourt

Nat en koud, 17 kilometer en 150 hoogtemeters.

Niet echt een ideale dag om aan de grote reis te beginnen. Regen van vroeg tot laat. Dus wacht ik maar tot in ieder geval de ergste regen achter de rug is, voor ik vertrek. Voordeel hiervan is dat ik in ieder geval niet helemaal verkleumd over kom, maar uiteraard wel doorweekt.

Voor het zover is echter eerst nog alles inpakken, iets dat ik voortaan dagelijks moet doen. Het hele proces van inpakken in de ochtend en uitpakken in de avond zal in totaal circa 2,5 uur per dag kosten verwacht ik. Ik hoef me dus niet te vervelen.

Na het inpakken nog afrekenen, waarbij me een onaangename verrassing wacht. In de ochtend zeiden ze nog doe lekker rustig aan, en toch brengen ze tien euro extra in rekening vanwege het late vertrek, terwijl er precies 96 lege plekken beschikbaar zijn. Dit was dus mijn derde en gelijk laatste bezoek hier.

Afijn, eindelijk het vertrek dus. Benieuwd hoe ver ik ga komen met deze regen en de gemene heuvels. Gemene heuvels liggen er namelijk genoeg. Om te beginnen die waar Arlon zelf op ligt, want ik moet namelijk dwars door de stad. Na het centrum kort afdalen en gelijk wacht de volgende beklimming alweer, etcetera.

Ik had trouwens niet gedacht dat afdalen frustrerend kan zijn, maar dat blijkt wel het geval. Afdalen is hier, mede door mijn bagage, namelijk vooral een kwestie van voortdurend remmen en flink remmen ook. De afdalingen zijn vandaag namelijk kort en steil.

Dankzij de vele pittige klimmetjes onderweg die ik meestal noodgedwongen in etappes beklim, begint de tijd ook al flink te vorderen en tegen de tijd dat ik in Rachecourt arriveer is het niet lang meer tot zonsondergang. Tijd dus om aan de andere kant van Rachecourt een plekje voor de nacht te zoeken.

Daar komt echter nog wel een uitdaging bij, want de weg loopt daar met 10% omhoog. Dat gaat dus lopen worden. Na een paar honderd meter ploeteren vind ik een plekje dat de moeite waard lijkt. Uitkijkend over het dorpje, maar belangrijker nog, net uit het zicht van de weg. De foto hieronder is de volgende ochtend genomen.

De plek is dus net uit het zicht, maar vlak bij een parkeerplaats met een bankje langs de weg. Deze plek is blijkbaar populair bij de niet monogame medemens, want tot twee keer toe hoor ik met tussenpozen twee auto's arriveren, waarna de ene chauffeur bij de ander instapt, om circa een uur later weer naar het eigen transportmiddel te lopen en te vertrekken. Je maakt wat mee op een steile heuvel in de Ardennen.

De afsluiter is ter ere van een recent overleden groot artiest. Goede kans dat hij nog vaker voorbij gaat komen.

Dag 164: Luik - Rivage

Verder zuidwaarts via de oevers van de Ourthe.

Na wederom een ontbijt met de eigenaresse van de bed & breakfast is het tijd om de spullen in te pakken. Gelukkig hoeft de tent deze keer niet ingepakt te worden en dat scheelt heel wat tijd. Tijd die echter al snel weer verloren gaat.

Luik is namelijk geen eenvoudige stad om per fiets te verlaten. Het begint al direct bij het eerste stuk. In de afdaling naar het centrum sta ik meer stil dan ik vooruit kom. Het lijkt wel of hier permanent file is. Het lastigste stuk komt echter pas zodra ik de Maas over ben. Een waar doolhof van eenrichtingsverkeer ligt tussen mij en het einde van de stad. Opnieuw sta ik meer stil dan ik aan het fietsen ben, maar deze keer omdat het lastig navigeren is.

Uiteindelijk lukt het me om de stad uit te komen tot bij het fietspad langs de Ourthe dat me een heel eind zuidwaarts moet brengen. Ik zit nog maar net op het fietspad en ik kom al een mooie verrassing tegen. Midden op het fietspad ligt namelijk een hazelworm van de zon te genieten.

Na deze ontmoeting fiets ik verder en iedere kilometer lijkt het pad mooier te worden. Regelmatig forse rotswanden langs de kant, prachtige beboste hellingen en een snelstromende Ourthe naast me. Regelmatig kom ik langs stroomversnellingen en zelfs kleine watervallen. De hoogtemeters blijven dus oplopen, ondanks dat ik langs de rivier fiets.

Opvallend genoeg is de Ourthe vrijwel overal onbevaarbaar, maar toch zijn er plekken waar ineens een zijkanaal ligt met sluizen. Mogelijk dat de rivier lang geleden wel bevaarbaar was, want het zijn allemaal erg oude kanalen en sluizen. Ik schat meer dan honderd jaar oud.

Mijn benen voelen overigens ook niet al te jong aan vandaag. Blijkbaar zit de vermoeidheid van de helletocht richting Luik nog in de benen. De snelheid ligt namelijk beduidend lager dan normaal onder deze omstandigheden.

Dat mag de pret echter niet drukken, want het is een prachtige dag in een prachtige omgeving. Nog niet eerder heb ik tijdens een verplaatsing zo genoten als vandaag. Dit overigens mede dankzij het feit dat ik eindelijk veel herfstkleuren zie onderweg.

Ben je dus op zoek naar een mooie route om een keer te fietsen tijdens een weekendje weg, dan is Ravel 5 zoals dit fietspad heet echt de moeite waard en bovendien geschikt voor iedereen, omdat er geen echt klimwerk in zit.

Na wat boodschappen te hebben gedaan onderweg zoek ik ook nog even een bankje op voor een late lunch en ik tref het met de plek waar ik zit. Ik zit aan de Ourthe, met op en langs de andere oever tientallen ganzen en zwanen die voortdurend aan het kibbelen zijn wie van welk stukje rivier gebruik mag maken, een vermakelijk vertoon.

Het word nog drukker wanneer twintig zwanen vanaf de oever aan komen waggelen en ook een plekje in het water claimen. Al met al zitten er nu bijna tachtig grote vogels binnen twintig meter van me. Ik denk dat je je dan wel een voorstelling kunt maken van hoe indrukwekkend dit is.

Even later komt er ook nog een grote reiger bij, maar daar zijn de zwanen en ganzen minder blij mee. Het duurt dan ook even voor de reiger een plekje heeft gevonden waar hij rustig kan vissen. Na ook van dit tafereel te hebben genoten stap ik weer op de fiets en ga verder.

Het lage tempo zorgt echter wel dat ik mijn plannen aan moet passen. Ik besluit dan ook om Rivage tot doel van vandaag te maken, het laatste plaatsje langs de Ourthe voor ik de klimmen voor de kiezen krijg. Wie weet dat een goede nachtrust kan zorgen voor de terugkeer van goede benen.

In Rivage kom ik terecht bij een camping aan de oever van de Ourthe, waar ik mijn tentje op kan zetten vlak naast het water. Met het kabbelende geluid van de stroomversnelling voor de deur kruip ik de tent in, kijk ik een filmpje en ga ik slapen. Benieuwd hoe het morgen zal gaan.

Na de hele dag fietsen langs de rivier is het niet lastig om een afsluiter te bedenken, dus veel plezier met onderstaande.