Terug in de tijd deel 72: De reformatie in het katholieke Maaseik

In het altijd erg katholieke zuiden heeft de reformatie toch nog even voet aan de grond gekregen in de 16e eeuw, zoals in Maaseik.

Terug in de tijd deel 69: Turnhout en de inquisitie

Turnhout had na de tachtigjarige oorlog meer te lijden dan tijdens de tachtigjarige oorlog.

Terug in de tijd deel 69: Turnhout en de inquisitie

Turnhout had na de tachtigjarige oorlog meer te lijden dan tijdens de tachtigjarige oorlog.

Dag 145: Wortel - Arendonk

Over tegenslagen die overwonnen moeten worden.

Vandaag een verplaatsing, met een omweg voor boodschappen van ongeveer 35 kilometer, dat moet te doen zijn. Diverse tegenslagen zorgen er echter voor dat het een lange en zware dag gaat worden. Het begint al gelijk met de wind. Die had ik tot nu toe altijd tegen, omdat ik naar het zuiden of het westen ging en dan kun je tegenwind verwachten. Vandaag ga ik naar het oosten, en toch staat de wind weer tegen.

Maar ach ja, het went en ik hoef maar 35 kilometer, niets aan de hand. Onderweg moet ik nog wel even inkopen doen, want alles is zo ongeveer op. Bij voorkeur doe ik dat bij een Lidl, want die heeft door heel Europa ongeveer dezelfde prijs-kwaliteitverhouding. Dan weet je in ieder geval wat je koopt. Even op Google Maps kijken en ik zie dat er één is in Merksplas, maar een klein stukje om. Op naar Merksplas dus! Oh nee, eerst nog even inpakken natuurlijk.

Onno, de man die hier vannacht ook stond, vertrekt al wat eerder per auto naar Arendonk, die zie ik later vandaag dus weer terug. Ik begin vervolgens mijn spullen in te pakken en vertrek vervolgens in de richting van Merksplas.

Eenmaal in Merksplas aangekomen tref ik echter geen Lidl, maar een leeg pand dat te koop staat. Kan gebeuren, ik pak Google Maps wel weer. De volgende Lidl is in Turnhout. Iets verder om, maar ik heb nog alle tijd, dus gaan met die banaan.

Deze Lidl ligt zo te zien direct achter de Mac waar ik al twee keer ben geweest, dus op de route hoef ik niet te letten. Bij het binnenrijden van Turnhout gaat de laatste waterfles leeg, mooie timing dus. Alleen nog even Turnhout door en dan ben ik bij de Lidl.

Of toch niet? Het is niet te geloven, ook hier een leeg pand dat te koop staat. Werken ze hier in België Google Maps nooit bij of zo? Dit gaat me niet nog een keer overkomen, dus pak ik nu gewoon de dichtstbijzijnde supermarkt. Driehonderd meter verder ligt een Carrefour. Geregeld dus.

Nou nee, nog altijd niet geregeld, dit is namelijk een hypermarkt en dus mag ik eerst een marathon lopen voor ik alles bij elkaar heb gevonden. De supermarkt, het gemak van de westerse samenleving.

Een paar honderd meter verder zoek ik even een rustig plekje op, om te genieten van wat eten. Vers stokbrood, met salami en camembert. Heerlijk dus. Het hele supermarkt avontuur heeft me aardig wat tijd gekost, maar in principe moet ik nog over kunnen zijn voor het helemaal donker is. Nog niets aan de hand.

Na het eten vervolg ik mijn weg. Ravel is de volgende plaats op de route. Vlak voor ik Ravel binnen kan rijden wacht me echter nog een onaangename verrassing. Ik moet een onbeduidend kanaal over, maar de brug over het kanaal is verre van onbeduidend. Niet zozeer door de lengte of hoogte, maar door de zeer steile hellingsgraad.

In Nederland houden ze altijd rekening met fietsers bij de aanleg van dit soort objecten, hier blijkbaar niet. Ik kom, mede dankzij een flinke aanloop, tot halverwege, maar ik heb simpelweg teveel bepakking om tot helemaal boven te komen. De rest duw ik de fiets voor mij uit, en daarna rol ik ontspannen Ravel in. Naar beneden is het namelijk heerlijk zo'n brug.

Na me lekker het dorp ingerold te zijn stop ik nog even bij een bankje, voor wat ik op dat moment verwacht dat mijn laatste pauze gaat zijn. Na de pauze moet ik een paar honderd meter fietsen en dan rechtsaf. Op de plek waar een weg hoort te liggen, ligt echter een weiland. Vage bedoening weer. Nog een blik op de mobiel en iets verderop moet ik alsnog naar rechts kunnen. Hier staat echter een huis waar een weg hoort te zijn. Wat is dat met Google Maps in Vlaanderen?

Een flink eind verder kan ik dan eindelijk een keer naar rechts en deze keer is het een keurig betonnen pad tussen de velden. Dit gaat lekker. Tot het einde van het betonnen pad, waar ik af moet een grindpad op en honderd meter verder weer af een modderig bospad in. Dat gaat me te ver. In de verte zie ik de provinciale weg lopen, dus besluit ik om het grindpad maar tot daar te golgen. Dat lukt precies tien meter en dan sta ik met een lekke band.

Vervelend genoeg is het lek achter, en die kan ik niet zomaar plakken, want dan mket eerst alles van de fiets gepakt worden. Ik schat dat ik nog een kilometer of zes moet, dus lijkt het mij sneller om dan maar te gaan lopen. Wat een vergissing.

Ik had echt onderschat hoeveel tijd en energie het kost om fiets en bepakking over langere afstand voort te duwen. Om te voorkomen dat ik helemaal leeg raak en straks geen kracht meer heb om mijn tent op te zetten, neem ik dus maar regelmatig pauze en iedere keer ben ik meer dan blij dat ik even kan zitten.

Al met al duurt het maar liefst ruim 2,5 uur voor ik er ben, helemaal gaar. Onno vroeg zich al af waar ik bleef, maar hij had al wel een kampvuur gestart, dus vermoeid plof ik op het bankje en laat ik het vuurtje me tot rust brengen. Even later begint Onno wat worstjes te braden en mede dankzij vuur en worstjes kom ik er weer bovenop. Althans, mijn bovenlijf. Het onderlijf is voor de rest van de dag afgeschreven.

Tussendoor zet ik in stappen mijn tent op en zodra die staat kan het echte ontspannen beginnen. Erg fijn om op zo'n avond een metgezel te hebben, dus bedankt Onno! Omdat alleen de benen afgeschreven zijn en de rest nog wel wil, krijg ik het ook nog voor elkaar om het lang gezellig te houden met Onno. Pas laat in de nacht zoeken we onze tenten op, ik strompelend. Veel tegenslagen vandaag, maar allemaal zijn ze weer overwonnen. Gewoon dom door.

Als afsluiter is er natuurlijk maar één optie na het laatste plaatsje dat ik vandaag passeerde. De bolero dus.

Dag 140: Wortel - Tijgers en fietsen

Een bijzondere dag met heel veel kilometers.

Op uitnodiging ga ik vandaag weer even naar Nederland, maar daarover straks meer. Eerst over wat ik zag toen ik mijn hoofd uit de tent stak vanmorgen, want dat was heel bijzonder. Wat ik zag is een beestje dat eigenlijk uit Zuid-Europa komt, maar dankzij de klimaatverandering nu ook af en toe hier te zien is, maar hier nog heel zeldzaam  is. Ik heb het natuurlijk over iedereens favoriet, een spin. De tijger- of wespspin om precies te zijn.

Deze spin is een joekel, tenminste de vrouwtjes, want de mannetjes zijn heel veel kleiner. Vrouwtjes hebben een lijf van zo'n 1,5 centimeter groot, met indrukwekkende poten. De mannetjes komen niet verder dan een halve centimeter en worden daarom meestal over het hoofd gezien. Uiteindelijk heb ik wel twee mannetjes gezien, maar dat staat in geen verhouding tot de zeventien waargenomen vrouwtjes.

Op de bovenkant hebben ze gele en witte dwarsstrepen en vandaar de naam. Aan de onderkant hebben ze twee gele strepen in de lengte. Ze spinnen bij voorkeur hun web in hoog gras en vangen daar torren, krekels en libellen. Grotere prooien dus dan andere spinnen. Het goede nieuws voor jullie is dat ze volkomen ongevaarlijk voor mensen zijn. Het slechte nieuws is dat mensen die bang zijn voor spinnen van deze echt panisch zullen worden.

Om alle spinnenhaters af te leiden maar even snel een foto van een mooie vlinder.

Al met al een uur de natuur aan het bewonderen geweest, maar eigenlijk kon ik die tijd niet missen. Snel dus maar op de fiets, om 500 meter later weer af te stappen. Tijd voor een opname. Daarna weer 500 meter fietsen en weer een opname. Mijn filmpje over de geschiedenis van de kolonies hier word een hele productie, want later zullen er nog meer opnames volgen. Het is nu echter de hoogste tijd om mijn voorwiel richting noorden te wijzen.

Ik ben namelijk uitgenodigd door Thijs van Amerongen, veldrijder van beroep, om de training bij te wonen in 't Zand te Alphen. Op vijf kilometer van de plek waar mijn tent een paar dagen geleden nog 

stond, maar vanaf de plek waar ik net een opname heb gemaakt bijna 25 kilometer. Je moet wat over hebben voor een voormalig buurman, dus begin ik de kilometers weg te trappen.

Vanaf halverwege de route rij ik op bekend terrein en ik passeer meerdere locaties waar ik opnames heb gemaakt. En een opname maken lijkt me ook mooi bij de training. Eenmaal aangekomen pak ik dan ook al snel de camera en begin ik op te nemen. Het resultaat staat over een paar uur op dit blog.

Tussendoor en na afloop praat ik wat met Thijs. Ons gesprek verloopt zoals altijd. Hij wil het over mij hebben en ik over hem. Veel wederzijdse nieuwsgierigheid dus. Als ik terug ben in Oldenzaal maar eens een afspraak maken voor een lang gesprek.

Deze cyclocross training op deze plek bestaat overigens al circa 35 jaar en alle Nederlandse, en menig buitenlandse, toppers zijn hier wel eens gaan trainen. Ook nu zijn er veel bekende gezichten uit heden en verleden, met daarnaast de gezichten die in de toekomst bekend gaan worden. Liefhebbers kunnen straks proberen wat bekende gezichten in het filmpje te herkennen. 

Na afloop pak ik alles weer in en ga ik weer zuidwaarts. De planning was om nog opnames te maken in Merksplas en Turnhout, maar onderweg merk ik al snel dat ik die laatste zeker kan vergeten. Door op hoge snelheid naar 't Zand te fietsen en daarna anderhalf uur in de benen is mijn lijf aan rust toe, waardoor hoge snelheden er even niet meer inzitten.

Nog net voor zonsondergang bereik ik Merksplas, maar het zoeken ven de locatie duurt dusdanig lang, dat ik ook deze opname door moet schuiven. Dan maar direct door naar de Mac in Turnhout. Tegen de tijd dat ik daar ben kan ik nog maar ruim twee uur stroom laden, waardoor ik weet dat ik hier binnen twee dagen weer moet zijn.

Omdat het internet er ook erg traag is, krijg ik uiteindelijk het filmpje over de training maar net online, maar hiervoor moet ik wel het laatste kwartier buiten op het terras zitten, want de Mac gaat dicht. De rust heeft me echter wel goed gedaan, want de terugweg gaat weer op een lekkere snelheid.

Tegen de tijd dat ik terug ben heb ik circa tachtig kilometer gefietst, een nieuw persoonlijk record waar ik trots op ben. Morgen maar lekker een dagje rust. Als afsluiting vandaag gewoon een lekker nummer.