Dag 168: Arlon - Was, rust en New York

Laatste hersteldag.

Gelukkig hoef ik jullie niet lang meer te vervelen met rustdagen, want de benen beginnen eindelijk weer wat beter te voelen. Bij het boodschappen doen vandaag fiets ik bijvoorbeeld eindelijk ineens naar de winkel over de steile klimmetjes hier en als dat geen goed teken is.....

Ik blijf me overigens amuseren dankzij de verbaasde blikken van mensen wanneer ze hier iemand zien fietsen, want dat is hier echt uitzonderlijk. Bij de supermarkt staat mijn fiets zielig alleen, maar helemaal tekenend is de fietsenstalling bij het station. In deze stad van 29.000 inwoners is er plek voor twintig fietsen bij het station en vol lijkt het er nooit te zijn.

Vandaag ook even aandacht voor het sanitair hier op de camping, dat heeft namelijk een thema. Aan de mannenkant is het New York. Hieronder een impressie van hoe dat er uitziet. Wat op een foto natuurlijk niet te zien is, is het geluid. Samen met het visuele is er namelijk ook nog audio. De hele dag klinkt hier Frank Sinatra uit de speakers. Waren toiletten maar vaker zo uitnodigend.

Waar ik ook erg blij mee ben hier, is dat er een wasmachine en wasdroger voor de gasten beschikbaar zijn. Ik kan dus mooi alles nog een keer goed wassen voor ik Frankrijk in duik. Wat ze alleen waren vergeten te vermelden, is dat er een timer op de stroomtoevoer zit.

Om te voorkomen dat de hoofdzekering doorslaat worden bepaalde apparaten van de stroom afgehaald op de drukke momenten hier. De Belgen zijn niet in staat om op deze plek meer stroom te leveren, dus moeten ze op de camping creatief zijn.

Verder nog wat research gedaan voor de dag van morgen, maar daar lezen jullie morgen meer over. De afsluiter van de dag lijkt me een inkoppertje vandaag, dus daar hoefde ik niet lang over na te denken.

Dag 111: Biesbosch - Rust, was en opnames

Na twee dagen veel bewegen vandaag rust voor het lijf in voorbereiding op morgen.

Na een wat onrustige nacht dankzij de onrustige nacht die een paar van de barbecue heren hadden, besluit ik in de ochtend om me lekker nog een keer om te draaien en nog wat slaap te pakken. Het lijf kan wel wat rust gebruiken na twee intensieve dagen, vooral omdat ik morgen alweer verder wil trekken.

Ik blijf hier bewust maar twee nachtjes, want hoewel de Biesbosch natuurlijk een prachtige omgeving is, kun je deze het beste verkennen per boot en die paste niet meer op mijn bagagedrager. Het is vandaag schitterend weer met veel zon en warmte en dat geeft me in de middag mooi de kans om wat was te doen, wetende dat deze dankzij de zon in een paar uur droog zal zijn. Met drie wasjes heb ik alles dat vies was weer schoon en kan ik er qua kleding weer even tegenaan.

Tussen het eerste en tweede wasje komen er twee dames aan die hun tentje op komen zetten. Ze willen vanaf dit punt twee dagen door de omgeving wandelen en het leek ze wel spannend om een keer wild te kamperen.

Uit alles in hun gesprekken blijkt dat ze elkaar al van jongs af aan kennen, terwijl je lastig twee zo verschillende vrouwen bij elkaar kunt vinden, iets dat mogelijk in de loop van hun leven zo gegroeid is.

De één is van type ik wil vooral jong en actief blijven en komt erg dwingend op me over. In de kleine 24 uur dat ik deze dames meemaak bepaald ze letterlijk alles wat ze doen en hoe ze het doen. Ze is echt het type dat wil laten zien hoe leuk en spontaan ze is, maar doet dat zo geforceerd dat van enige charme geen sprake is.

De ander is het type gedweeë huisvrouw die normaal haar leven vult met het zo gemakkelijk mogelijk maken van het leven van haar man en kinderen, waarbij ze zichzelf helemaal weg lijkt te cijferen. Beiden zijn zo stereotype in hun doen, laten en spreken, dat ze bijna karikaturen van echte mensen lijken.

Kaart lezen kunnen ze echter geen van beiden en persoonlijk vind ik het dan ook een wonder dat ze deze plek überhaupt gevonden hebben. Na drie pogingen om aan hun volgende stuk wandelen te beginnen die allemaal binnen een paar minuten weer op het startpunt eindigen help ik ze maar door op hun kaart te laten zien waar ze zijn en hoe ze moeten lopen om bij het volgende stuk van de wandelroute te komen.

Gezien de tijd die ze nodig hebben voor het kleine rondje dat ze zouden doen, denk ik dat ze nog vaak de weg kwijt zijn geraakt. Mevrouw wat ben ik toch leuk en wat hebben we het toch gezellig blijft echter voortdurend roepen hoe gezellig ze het hebben alsof ze dat mantra nodig heeft om te geloven dat ze het gezellig heeft.

Terwijl de dames weg zijn pak ik de camera ter hand om een tweetal opnames te maken, over boerenverdriet en de Hollandse waterlinie. Binnenkort te zien in dit theater. Hierna zitten mijn taken er voor vandaag op en ga ik wat lezen tot het tijd is om te koken en te eten. Aansluitend nog een stukje lezen en daarna bedwaarts, morgen wacht er weer een flinke verplaatsing van ruim veertig kilometer.

De geforceerde vrolijkheid van dame één deed mij onvermijdelijk denken aan een nummer van Jeroen van Merwijk, dus daar sluit ik vandaag de dag mee af.

Dag 104: Gornchem - Na regen komt drukte

Na een verregende ochtend en middag stroomt de paalcamping weer vol.

Over de ochtend en middag valt weinig te melden vandaag, want dat was vooral een verhaal van neerslag. Neerslag die aan de berichten op Facebook en het nieuws te zien ook vol enthousiasme in het oosten is gevallen wat later op de dag.

Gorinchem lag vandaag precies aan de rand van een regengebied met forse neerslag, dat zich vanaf hier uitstrekte naar het westen. De eersten die vandaag aankwamen hier kwamen precies uit die richting. Een drietal jongens, waaronder een Canadees, die in een aantal dagen van Rotterdam naar Zeeland lopen. Deze jongens hadden dan ook een flinke bak regen over zich heen gekregen.

Het is inmiddels droog als deze jongens aankomen en het blijft ook nog even droog volgens de voorspellingen, dus besluit ik om de laatste beetjes was die ik heb liggen maar te doen. Terwijl ik hiermee bezig ben komen er een drietal fietsers aan die juist vanuit het oosten komen en de hele dag prachtig weer hebben gehad. Het gaat om een Duits stel die onderweg een man uit Rijssen tegen waren gekomen en die besloten hadom ze te volgen naar deze paalcamping.

De Duitsers zijn niet erg spraakzaam, maar de Rijssenaar des te meer. Het gaat om een zeventigplusser, wiens vrouw in het verzorgingshuis ligt en die na vele jaren weer er met tent en fiets op uit is getrokken, maar die nog niet eerder op een paalcamping is geweest. Omdat hij hier ook niet op voorbereid was en het water uit de pomp hier niet te drinken is, krijgt hij wat water van zij die al aanwezig zijn. Dat is het mooie van paalcampings, je deelt met elkaar wat er gedeeld kan of moet worden.

Al pratend met hem en de jongens heb ik inmiddels de laatste was af en pak ik mijn kookspulletjes om richting 'mijn' bankje aan het water te gaan. Terwijl ik weg loop komt er nog een jong stel aan, het gaat dus weer gezellig worden.

Tijdens het eten valt me ineens een containerschip op met een wel heel erg vreemd gevormde container.

Nadat ik mijn eten op heb komt er ineens uit het niets een felle bui overtrekken. Zo uit het niets, dat ik alleen kans heb om dat bij elkaar te grijpen wat niet tegen water kan en snel de dichtstbijzijnde boom op te zoeken.

Vijf minuten later is het weer droog, maar ik heb geen zin om bankje en tafel droog te maken, dus besluit ik om richting tent te gaan. Daar zie ik tot mijn verrassing dat het jonge stel de tent in het weiland aan de overkant van het pad heeft gezet. Geen slimme keuze, want dat weiland word namelijk als het toilet van de paalcamping gebruikt en dat merken ze de volgende dag bij het inpakken. Wildkamperen word zo direct bestraft.

Tot slot nog de dagafsluiting. Met water in het westen en water in het oosten zit er ook een stuk tussen twee wateren en dat brengt mij bij één van mijn favoriete muzikale werken allertijden.

Dag 102: Gorinchem - Mooi weer, dus.......

Niet te geloven, het gaat meer dan 24 uur onafgebroken droog blijven.

Bij het opstaan controleer ik altijd direct de weersverwachting voor die dag, want het weer heeft immers een grote invloed op wat ik zoal kan doen op een dag. Na vele dagen met altijd wel ergens een bui, krijgen we nu eindelijk een volledig droge dag en die kans moet ik grijpen.

Voor anderen is een droge dag een kans om er op uit te trekken, als je langere tijd aan het rondtrekken bent geeft het echter een hele andere kans, namelijk om flink wat was te doen en deze ook nog eens snel droog te krijgen.

Ik doe vandaag dus net zoveel was als mogelijk is en na een tijdje zijn mijn tent en fiets veranderd in grote droogrekken, die vol hangen met drogende was. Heerlijk om eindelijk eens vrijwel alles weer schoon te hebben.

Met de fiets ook als droogrek is er op uit trekken natuurlijk geen optie meer, dus nadat ik de was gedaan heb ga ik lekker lezen in het boek van mijn tante. Het net uitgelezen boek van Baldacci heeft mijn leeshonger weer doen toenemen.

Na zeven uur arriveren er twee Duitsers op de paalcamping, die met de fiets in een aantal etappes vanuit Karlsruhe zijn gekomen en nog een week te gaan hebben voor ze vanuit Amsterdam weer met de bus naar huis gaan. Geeft mij een mooie kans om mijn Duits weer een beetje te oefenen.

Hoewel ze eigenlijk alleen Rotterdam en Amsterdam nog op de agenda hadden staan, weet ik ze te overtuigen om ook Utrecht nog aan te doen. Ik heb iets met die stad, werelds zonder overdreven groot te zijn en bijzonder gemoedelijk.

Ze zijn overigens pas echt blij met mijn tip dat je mooi kunt koken op één van de bankjes vlakbij aan de rivier en genieten even later van dezelfde mooie uitzichten als waar ik dagelijks hier van geniet. Vooral de duwboten met hun lengte van ruim 260 meter zijn erg indrukwekkend en daar komen er meerdere van voorbij deze avond.

Op enig moment gaat de Merwedebrug over de A27 open en ik vraag me af waarom. Terwijl de enorme vrachtschepen gewoon doorvaren, komt het verkeer op de A27 tot stilstand vanwege een lullig zeilbootje waar de mast blijkbaar niet van ingeklapt kan worden. Vreemde wereld.

Niet veel later stap ik vermoeid in mijn tent, maar ik kan de slaap niet vatten. Ik kijk dus nog maar een paar afleveringen van Mock the week, tot de vermoeidheid wat verder is toegenomen en ik aan mijn nachtrust kan beginnen.

En dan tot slot nog een vrolijk nummer om de dag mee af te sluiten, passend bij mijn hoofdactiviteit van vandaag.

Dag 73: Utrechtse heuvelrug - Grote schoonmaak

De bedoeling was een wasje en verder rustig aan, maar het werd een grote schoonmaak.

Dat krijg je wanneer je weer energiek aan het worden bent, dan doe je ineens meer dan je van plan was. Na een lange en mooie nacht pas bij het ochtendgloren gaan slapen, dus vroeg wakker was ik niet om het maar voorzichtig te zeggen. Vandaar het plan om er een mooie rustige dag van te maken.

Een wasje wil ik doen en een beetje orde in de chaos in mijn tent. Vooral dat laatste word meer dan de bedoeling was. Alles in mijn tent gaat op de kop en alles word schoongemaakt. Ik pak vast in wat ik niet meer nodig heb en bedenk ook eindelijk een logische indeling voor mijn tent. Het gebrek aan indeling zorgde voor de chaos en dat is nu als het goed is achter de rug.

Een wasje word ook wat meer. Op de kleren die ik aan heb na en dat wat al schoon was gaat alles in de was. Na afloop zijn zowel tent als fiets overhangen met textiel. Het zal wel even duren voor alles droog is, er kan immers nog her en der een buitje vallen, maar zodra iets droog is gaat het vanaf nu de tas in.

Al met al vandaag dus een dagje huishouden en voorbereiden op een volgende etappe. Hoogste tijd ook, want ik ben hier al veel te lang. Nu is het hier ook prachtig en met name de mensen die met regelmaat voorbijkomen en die je daardoor langzaam leert kennen, maken het echt de moeite waard om hier te zijn. Ik denk dat ik dan ook nog heimwee naar deze plek ga krijgen en dan vooral naar de mensen die ik met deze plek associeer.

Nu is alleen nog de vraag op welke dag ik precies verder ga trekken. Kijkende naar de weersvoorspelling is dat nog lastig kiezen. Er komt een flinke hoeveelheid warmte deze kant op en dan is de vraag of het voor of na de warmte gaat zijn dat ik alles weer inpak en verder trek. Ik ben er, op de nog natte was na, in ieder geval verder klaar voor en dat is ook wel weer lekker na eigenlijk voortdurend nog dingen te doen te hebben gehad, hoe klein die dingen ook waren soms.

En er komt dus hitte aan, dus tijd voor Martha & the Vandellas:

Dag 63: Utrechtse heuvelrug - Voorbereiding op de dag van morgen

Na twee nachten muizenjacht is mijn ritme gebroken, dus komt er niet veel uit mijn handen, maar ik bereid me wel voor op de dag van morgen.

Pas vroeg in de ochtend was ik in slaap gevallen en het werd nog een onrustige slaap ook nog. Meerdere malen werd ik wakker door wandelaars en langs rennende honden. Als je in een tent ligt maakt het een best wel indrukwekkend geluid wanneer een complete groep honden langs komt rennen.

Begin van de middag wist ik dat ik de slaap niet meer zou kunnen vatten, ondanks dat ik pas drie of vier uur echte slaap had gehad, dus werd het tijd om aan de slag te gaan.

Eerst maar weer wat was gedaan, het lijkt namelijk nog een paar dagen redelijk weer te zijn en met deze lading was heb ik in ieder geval al de traag drogende was achter de rug. Een halve dag mooi weer is genoeg voor de rest.

Na de was heb ik een bankje opgezocht om na te denken. Morgen komt er een journalist van Tubantia naar hier voor een groot interview en daar wil ik, zoals altijd, goed op voorbereid zijn. Iedere mogelijke vraag komt in mijn hoofd voorbij in de tijd die ik ter voorbereiding neem.

Aangezien er een vertraging zit in dit blog van een paar dagen, hoef ik verder niet op de inhoud in te gaan vandaag of morgen, die heeft immers bij het verschijnen van dit bericht al in de krant gestaan.

Ik kan wel zeggen dat het mezelf voorbereiden nu belangrijker is dan ooit. Ik heb immers met mezelf afgesproken voortaan open en eerlijk te zijn en dat is nog lang niet altijd even eenvoudig. Nog geen idee hoe dat in de praktijk gaat zijn bij het interview zelf.

Naast was en voorbereiding op morgen vandaag niet zoveel gedaan. In de avond nog wat stroom gehaald en een filmpje voor in de tent gedownload, maar verder niets.

Terug in mijn tent begin ik echter, als gevolg van het denkwerk eerder op de dag, weer kwaad te worden op de addergebroeders en hun acties. In ruim elf jaar hebben we met een mooie groep mensen iets prachtigs opgebouwd met D66 Oldenzaal en dat zijn deze heren nu in recordtijd aan het afbreken.

Gezien de hoeveelheid tijd die ik er in die jaren zelf ingestoken heb, voelt het voor mij een beetje alsof mijn levenswerk voor mijn ogen vernield is en dat maakt me dus erg kwaad. Ik wil deze kwaadheid echter niet meenemen richting interview van morgen, omdat ik de situatie wil kunnen beschrijven zonder teveel vertroebeling door emoties. Dat zou het verhaal alleen maar warrig maken en daar heeft niemand wat aan.

Gelukkig heb ik de juiste film gedownload om me af te leiden, Heat, waardoor ik tegen bedtijd het hoofd weer helder heb. Uiteraard wil dat nog niet zeggen dat ik direct slaap, maar slapeloosheid daar kijk ik niet meer van op, daar heb ik al decennia last van. De wereld is te mooi om in een dag te vatten en dan loopt er soms wel eens wat over naar de nachtelijke uren.

Een mooi nummer voor bij de nachtelijke uren als afsluiter: