Na een wat onrustige nacht dankzij de onrustige nacht die een paar van de barbecue heren hadden, besluit ik in de ochtend om me lekker nog een keer om te draaien en nog wat slaap te pakken. Het lijf kan wel wat rust gebruiken na twee intensieve dagen, vooral omdat ik morgen alweer verder wil trekken.
Ik blijf hier bewust maar twee nachtjes, want hoewel de Biesbosch natuurlijk een prachtige omgeving is, kun je deze het beste verkennen per boot en die paste niet meer op mijn bagagedrager. Het is vandaag schitterend weer met veel zon en warmte en dat geeft me in de middag mooi de kans om wat was te doen, wetende dat deze dankzij de zon in een paar uur droog zal zijn. Met drie wasjes heb ik alles dat vies was weer schoon en kan ik er qua kleding weer even tegenaan.
Tussen het eerste en tweede wasje komen er twee dames aan die hun tentje op komen zetten. Ze willen vanaf dit punt twee dagen door de omgeving wandelen en het leek ze wel spannend om een keer wild te kamperen.
Uit alles in hun gesprekken blijkt dat ze elkaar al van jongs af aan kennen, terwijl je lastig twee zo verschillende vrouwen bij elkaar kunt vinden, iets dat mogelijk in de loop van hun leven zo gegroeid is.
De één is van type ik wil vooral jong en actief blijven en komt erg dwingend op me over. In de kleine 24 uur dat ik deze dames meemaak bepaald ze letterlijk alles wat ze doen en hoe ze het doen. Ze is echt het type dat wil laten zien hoe leuk en spontaan ze is, maar doet dat zo geforceerd dat van enige charme geen sprake is.
De ander is het type gedweeë huisvrouw die normaal haar leven vult met het zo gemakkelijk mogelijk maken van het leven van haar man en kinderen, waarbij ze zichzelf helemaal weg lijkt te cijferen. Beiden zijn zo stereotype in hun doen, laten en spreken, dat ze bijna karikaturen van echte mensen lijken.
Kaart lezen kunnen ze echter geen van beiden en persoonlijk vind ik het dan ook een wonder dat ze deze plek überhaupt gevonden hebben. Na drie pogingen om aan hun volgende stuk wandelen te beginnen die allemaal binnen een paar minuten weer op het startpunt eindigen help ik ze maar door op hun kaart te laten zien waar ze zijn en hoe ze moeten lopen om bij het volgende stuk van de wandelroute te komen.
Gezien de tijd die ze nodig hebben voor het kleine rondje dat ze zouden doen, denk ik dat ze nog vaak de weg kwijt zijn geraakt. Mevrouw wat ben ik toch leuk en wat hebben we het toch gezellig blijft echter voortdurend roepen hoe gezellig ze het hebben alsof ze dat mantra nodig heeft om te geloven dat ze het gezellig heeft.
Terwijl de dames weg zijn pak ik de camera ter hand om een tweetal opnames te maken, over boerenverdriet en de Hollandse waterlinie. Binnenkort te zien in dit theater. Hierna zitten mijn taken er voor vandaag op en ga ik wat lezen tot het tijd is om te koken en te eten. Aansluitend nog een stukje lezen en daarna bedwaarts, morgen wacht er weer een flinke verplaatsing van ruim veertig kilometer.
De geforceerde vrolijkheid van dame één deed mij onvermijdelijk denken aan een nummer van Jeroen van Merwijk, dus daar sluit ik vandaag de dag mee af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten