Dag 77: Utrechtse heuvelrug - En toen keerde de rust weer terug

Van meer dan veertig kampeerders naar drie.

Meer dan veertig kampeerders stonden er afgelopen nacht, waaronder twee groepen scouts. De volgende ochtend wanneer ik mijn tent uit kruip zijn we nog maar met vijf over en twee daarvan vertrekken een paar uur later.

Toch wel spijtig dat iedereen zo snel weer vertrekt na de boeiende afgelopen nacht met zijn mooie gesprekken. Vooral jammer dat Jim en Merlijn moeten vertrekken, want daar had ik nog wel wat bomen mee op willen zetten.

Overigens zorgen Jim en Merlijn nog wel voor een humoristisch moment. Nadat ik ze uit heb gelegd hoe bij de dichtstbijzijnde bushalte te komen, op het einde van het pad naar rechts en dan alsmaar rechtdoor, vertrekken ze. Kan niet fout gaan zou je denken met zulke eenvoudige instructies, maar dus wel.

Anderhalf uur na het vertrek van Jim en Merlijn stap ik op mijn fiets richting supermarkt en stroomdealer en een paar honderd meter van de paalcamping af zie ik ineens Jim en Merlijn op hun backpack zitten. Wat blijkt, ze dachten beiden dat de ander wel naar mijn instructies aan het luisteren was en waren beiden dus niet aan het opletten. Gevolg: Kilometers omlopen en ruim anderhalf uur doen over een stukje van twintig minuten. Toch wel handig om soms naar mij te luisteren dus.

Verder is het vandaag vooral een warme dag, dus veel zin om van alles te doen heb ik dan ook niet. Zodra ik voldoende stroom hem trek ik dan ook weer richting camping, waar we deze keer slechts kort bij het kampvuur zitten.

De scouts maakten nogal wat herrie vanmorgen bij het inpakken, de leiding voorop overigens, waardoor ik in ieder geval voor mijn doen vroeg richting mijn tent wil trekken. Dit gebeurd uiteindelijk toch nog iets later dan gedacht, omdat er nog even een gesprek ontstaat over cinema en dan vooral de Scandinavische cinema met bijrollen voor de Franse en Iraanse cinema. Altijd mooi om mede-liefhebbers van kwaliteit te ontmoeten in een wereld waarin het oppervlakkige entertainment zo de overhand heeft.

De grote onweersbuien die voor het einde van de avond voorspeld waren trekken gelukkig langs ons heen, nu maar hopen dat dat de rest van de nacht zo blijft. En na al dat omlopen van Jim en Merlijn lijken de Proclaimers me een mooie afsluiting.

Dag 76: Utrechtse heuvelrug - Drukte en goede gesprekken

De drukste nacht die ik hier ooit heb meegemaakt gaat samen met goede gesprekken bij het kampvuur.

Overdag flink wat tijd besteed aan een eerste opruimronde van mijn twittertimeline. Ik ontvolg een kleine 200 personen om uiteenlopende redenen. Sommigen omdat ze niet meer actief zijn, anderen omdat ze me niet meer boeien, soms omdat ik niet eens meer weet waarom ik ze volg en sommigen omdat ik ze beu ben, of omdat ze verbonden zijn aan zaken waar ik me nu niet mee bezig wil houden. Overigens is dit geen complete lijst van redenen, maar je zult altijd zien dat mensen die ik ontvolgd heb dit lezen en de aanname doen tot een bepaalde groep te horen en daarom beledigd zijn. Niet mijn probleem eerlijk gezegd.

Man man man, wat een drukte. De scouts hadden na een bezoekje van de boswachter op hun terrein afspraken gemaakt over hoe om te gaan met de paalcamping, maar daar had blijkbaar niet iedere groep een boodschap aan. Daardoor staan er vannacht niet minder dan twee scouting groepen in het bos. Daarnaast nog een kleine tien reguliere bezoekers en je komt op een totaal van veertig tot vijftig personen. Veel te veel voor deze plek.

Gelukkig zijn het deze keer verder wel scouts die zich weten te gedragen en ze laten de reguliere bezoekers relatief met rust, waardoor de reguliere bezoekers de mogelijkheid krijgen om samen van het kampvuur te genieten en gesprekken met elkaar aan te gaan.

Er zit een ongekend gemêleerd gezelschap rond het vuur deze avond. Een Noor als buitenlandse inbreng, Daphne is weer een avondje op bezoek en ook Jim die hier een week geleden was is er weer een nachtje met een ander. Daarnaast nog wat mensen van verschillende leeftijden en levensovertuigingen.

Het boeiendste gesprek ontstaat laat in de avond, of beter gezegd het begin van de nacht, met een gereformeerde over geloof en diverse ethische kwesties. Al mijn hele leven voer ik gesprekken met gelovigen en deze gesprekken weten me altijd weer te boeien.

Hoewel standpunten op details of hoofdzaken soms mijlenver uit elkaar kunnen liggen, zijn er meer overtuigingen waar je overeenkomsten vind, het is alleen soms lastig om je niet alleen te focussen op de verschillen. Het belangrijkste blijft echter hoe dan ook altijd dat, hoe groot de verschillen ook zijn, het gesprek altijd respectvol blijft.

Want alleen indien er sprake is van respect kun je tot elkaar komen. En volgens mij hebben dit soort gesprekken ook echt nut. Beide partijen worden aan het denken gezet en daardoor zie je standpunten over tijd verschuiven.

Mooiste voorbeeld hierin is denk ik wel het standpunt van vele gereformeerden over homoseksualiteit. Twintig jaar geleden waren gereformeerden met een gematigd standpunt over homoseksualiteit bijna niet te vinden, nu kom je ze met regelmaat tegen en nu dus ook. Nog twintig jaar en we kunnen over genderissues praten ;)

En ja, ook mijn standpunten kunnen soms veranderen door dit soort gesprekken. Niet in de details die vaak voor gereformeerden een vlaggenschip lijken te zijn, maar wel op de hoofdlijnen en de gedachten achter deze vlaggenschepen, te weten meer respect voor elkaar en vooral meer betrokkenheid bij elkaar.

Het is maar al te eenvoudig om in een wereld vol individualisme je niet om je omgeving te bekommeren, maar als je dat doet, dan zal er ook uiteindelijk niemand meer zijn die de moeite neemt om zich over jou te bekommeren en dan sta je er echt alleen voor en dat wens ik niemand toe.

Dus hoewel ik me op vele gebieden niet kan verenigen met strenggelovigen, zorgen de gesprekken met deze groep mensen wel dat ik zelf ook een beter mens word. Ik blijf dus met plezier dit soort gesprekken opzoeken.

Ergens na twee uur liepen de gesprekken helaas ten einde, maar ik was nog niet moe, dus gooide ik er nog een filmpje in zodra ik in de tent lag.

Nu heb ik het vandaag veel over respect gehad, maar dat nummer kwam hier gisteren al voorbij. Dan maar Think van dezelfde zangeres, want van gesprekken zoals vandaag ga je altijd denken.

Dag 75: Utrechtse heuvelrug - If you can't beat them, join them

Ik sluit me maar eens een avond aan bij de groep scouts die er vandaag is.

Na een dag met allerlei kleine dingetjes mooi op tijd terug richting tent en uiteraard was er weer een volgende groep scouts aanwezig. Deze maakte er een compleet dorp van met allerlei plastic zeiltjes die ze tot tenten aan het vouwen waren.

Ik besluit om maar eens bij de vuurplaats te gaan zitten, waar een leidster pannenkoeken aan het bakken is en langzaam komen er steeds meer scouts bijzitten. Het blijkt om een groep uit Waalwijk te gaan.

Nu zijn er aardig wat groepen geweest die er een zooitje van gemaakt hebben de laatste dagen, dus leg ik ze maar even uit wat de boswachter niet wenst te zien. Vervolgens zie ik tot mijn verbazing dat iemand het kampvuur aansteekt met een halve fles spiritus. Is dat hoe scouts het tegenwoordig doen?

Het zijn nieuwsgierige scouts, altijd goed, en ze vragen me het figuurlijke hemd van het lijf. Wie ben ik, waarom ben ik daar, hoe is het om alleen te reizen ercetera, etcetera. De meesten geven aan het niet te durven, alleen reizen, maar een paar zien er het mooie wel van in.

Vervolgens weer een moment dat ik me verbaas over de scouts. Nadat ze allemaal een bekertje frisdrank hebben gehad beginnen ze de plastic bekertjes in het vuur te gooien. De leiding zegt er niets van, dus doe ik dat maar. Je wil natuurlijk niet hebben dat mensen afval gaan verbranden en de chemicaliën via de as in combinatie met een regenbui het grondwater vervuilen dat vervolgens weer gedronken word wanneer mensen het met de waterpomp oppompen.

Het blijkt tijd te zijn voor een spelletje en ik zit er toch al bij, dus dan doe ik maar mee ook. Weerwolven heet het spel en ik merk al snel dat dat spel het beste werkt met een rustige groep, waar hier geen sprake van is. De kids hebben het in ieder geval naar hun zin en dat telt natuurlijk.

Na een latenight-snack, een zakje chips, worden de kids naar hun stukken plastic gestuurd en dan begint er ineens een drama. Één jongedame word namelijk ronduit hysterisch vanwege de aanwezige muizen. Ze is er van overtuigd dat de muizen haar gaan aanvallen en ze is een klein uur lang met geen mogelijkheid tot rust te krijgen.

De angsten die ons hoofd voort kunnen brengen zijn soms echt vreemd. Uiteraard vallen muizen mensen niet aan, maar als je hoofd je van wat anders heeft overtuigd. Net zoals ik dat heb met hoogtevrees. Ik kan ergens op staan dat onmogelijk een millimeter kan verschuiven en toch ben ik soms bang voor een complete ineenstorting. Lang leven onze breinen.

Juist op het moment dat iedereen het op lijkt te geven om haar nog tot rust te krijgen, begint ze ineens te kalmeren en een paar minuten later slaapt ze alsof er niets aan de hand was. Kinderen zijn soms nog vreemder dan volwassenen.

Tijd om richting tent te gaan. Mijn verbazing over de scouting is er nog altijd, maar mijn respect voor de leiders en waar ze mee te maken hebben is wel gegroeid. Wat kan een groep kinderen vermoeiend zijn. Zei iemand daar trouwens respect?

Dag 74: Utrechtse heuvelrug - Scouts en oranje invasie

De zoveelste groep scouts komt langs en ik maak een oranje invasie mee.

Na regen in de nacht schiet het nog niet echt op met het drogen van de kleren. Gelukkig is het overdag droger. Ik besluit al snel om het vandaag lekker rustig aan te doen. Verder trekken zit er toch niet in tot alle kleren droog zijn en veel valt er hier niet meer te doen.

Overdag lekker de tour volgen, een prachtige overwinning van Bauke Mollema. Gelukkig beginnen de Nederlandse renners door te krijgen dat je niet fietst voor ereplaatsen, maar om te winnen. Sinds die omslag, plus de input van wat uitzonderlijk talent, zorgen dat de Nederlandse wielrenners steeds meer de moeite waard zijn om te volgen.

Ik zie graag strijd in het wielrennen en teveel Nederlandse renners reden de afgelopen jaren afwachtend. Ik zie liever iemand proberen te winnen om vervolgens achteraan te eindigen, dan iemand die de hele dag netjes vooraan rijd en achtste weet te worden.

Na de tour alle accu's leeg, dus op naar mijn stroomdealer. Tegen de tijd dat ik bijna klaar ben om in te pakken, loopt het ineens volledig vol met mensen in oranje kleding. Oh ja, het EK voetbal is begonnen en deze Mac ligt voor veel mensen op de route naar huis, dus maak ik een ware invasie mee.

Overigens springt me hierbij iets ineens in het oog waar ik me al vaker over verbaasd heb. Ik heb dus weer inspiratie voor een filmpje. Eerst morgen of overmorgen echter scheren en daarna kan ik weer voor de camera.

Op de terugweg naar mijn tent ontdek ik dat ik iets moois heb gemist. Een aantal mensen waar ik al meerdere avonden mee mee heb gemaakt waren er vanavond en ik kom ze precies tegen op het moment dat ze naar huis gaan. Over twee dagen een nieuwe kans begrijp ik, dus dan ben ik met zekerheid tijdig terug.

Eenmaal helemaal terug, ontdek ik dat de volgende groep scouts bezit hebben genomen van de paalcamping. Ze liggen al letterlijk onder zeil, dus ik merk morgenochtend pas of ik er last van heb, want last van scouts is de normaalste gang van zaken hier de afgelopen week.

Het is inmiddels al zover dat de boswachter richting scouting is getogen om ze aan te spreken op de misdragingen. Zaken als overdreven grote vuren, kamperen waar het niet mag, bomen omkappen, rotzooi achter laten in het bos en dergelijke zijn de normaalste gang van zaken bij scouts blijkbaar tegenwoordig. Volgens mij was dat in het verleden toch anders.

Zelf heb ik nooit wat met scouting gehad, althans, waar het gaat om zelf onderdeel van de scouting te zijn. Verder vond ik het altijd wel sympathieke clubjes, maar mijn sympathie voor deze clubjes is nu wel snel aan het afnemen. Ik geef ze voor nu nog even het voordeel van de twijfel, maar dan moeten de groepen die de komende dagen ongetwijfeld nog komen wel beter gedrag laten zien.

De reden waarom hier aan de lopende band scouts voorbijkomen heeft overigens te maken met het feit dat hier vlakbij een groot scoutingterrein zit, maar vanwege het begin van de vakantie zit het daar stampvol, dus komt er iedere avond een groep naar hier.

En als we het dan over scouts hebben, dan kan ik ook wel een keer afsluiten met een heel fout nummer.

Dag 69 Utrechtse heuvelrug - Weer opnames en veel dames

Hoofd weer op orde, dus de camera weer uit de tas.

De nacht doorgebracht met vijftien dames, het is toch wat. Nou ja, dames. Scouting meisjes om precies te zijn. Het is hier in de regio de eerste week van de schoolvakantie, en dat blijkt kampweek voor de scouting te zijn. Aangezien het reguliere scoutingterrein een paar kilometer verderop stampvol zit, kwam er dus een groep naar de paalcamping.

Niet dat ik er veel van gemerkt heb, want toen ik in de avond richting tent ging lagen ze al te slapen en ze waren alweer weg voor ik wakker was. Hierdoor was het echter wel één van de drukste avonden die ik hier heb meegemaakt.

Vandaag eindelijk een opname maken die ik al meer dan een week van plan was, maar waar mijn hoofd gewoon niet naar stond met de ervaren chaos van de laatste dagen. Over een dag of drie komt hij hier voorbij.

Er liep hier ooit een spoorlijn, waar na sluiting nog een viaduct voor gebouwd leek te zijn. Een waar raadsel dus, dat de gemoederen in deze omgeving tijden bezig heeft gehouden. Nog een dag of drie geduld en dan is hij hier te zien en weten jullie het antwoord op het raadsel.

Zelf ben ik in ieder geval erg tevreden over hoe het filmpje is geworden, dus ben erg blij dat ik hem alsnog heb gemaakt. Daarnaast nog twee Yuri is verbaasd filmpjes opgenomen die hier ook binnenkort voorbij zullen komen.

De laatste opname was net op tijd klaar voor de regen komt en deze keer ga ik gelijk de Mac in om te gaan editten en uploaden. Liever direct verwerken dan later pas. Hoewel ik het werk niet in één keer afkrijg, kom ik een heel eind. Morgen nog wat bewerken op Youtube zelf en al het werk met de opnames hier is klaar. Als het goed is tenminste.

De bedoeling was dat er ook deze avond weer een groep van de scouting hier zou staan, maar omdat er vanaf de nacht heel veel regen komt, besluiten deze maar om de nacht af te blazen. En gelukkig maar, want deze tweede groep waren heel erg luidruchtige jongens. Dan is de rust in de natuur ineens ver te zoeken.

De verwachting is dus dat er veel regen gaat vallen en om elf uur begint het dan ook. Benieuwd wanneer er een einde aan komt. Iemand die weet hoe de regen te stoppen?