Het lichaam doet lastig, maar de laatste opname is wel gemaakt en eindelijk zie ik Hubertus.
In de nacht word ik wakker met een spijsverteringsstelsel dat niet helemaal doet wat het hoort te doen. Voelt alsof ik wat verkeerds gegeten heb, of mogelijk komt het gewoon door de grote omslag in het weer van de afgelopen dagen. Gelukkig blijven anti-peristaltische bewegingen me bespaard, maar voel me wel de hele dag zo slap als een vaatdoek.
Uiteindelijk weet ik wel de energie te vinden om de laatste filmopname die ik wil maken af te ronden. Hiervoor moet ik op een plek zijn waar bezoekers normaal niet mogen komen, dus ik ben al een paar dagen in gesprek met personeel van het park hoe ik dat kan regelen.
Gelukkig is er één die me de gouden tip kan geven. Het hek waar ik doorheen moet gaat vanzelf open als je er vlak voor gaat staan. Enige nadeel is dat het éénrichtingsverkeer is en dat ik dus het park uit ga en via de buitenkant weer terug moet.
Onderweg naar het hek zie ik ook eindelijk iets dat ik al twee weken wil zien, maar me tot nu toe nog niet gelukt is. Hubertus verschijnt eindelijk voor mijn oog. En nee, niet de heilige zelf, maar een hert met een groot gewei dat door iedereen Hubertus word genoemd.
Volgens velen is Hubertus het meest indrukwekkende hert op de Veluwe met zijn bijzonder donkere kleur en grote gewei. En ik moet zeggen dat ik tot nu toe ook nog niet zo'n groot gewei had gezien. Nu kan een hert met zo'n groot gewei ook alleen in dit deel van het park leven, elders staan de bomen vaak te dicht op elkaar.
Eenmaal door het hek sta ik blij als een kind oog in oog met een stukje vrijwel onbekende geschiedenis. De meeste mensen zouden er zo langs lopen, maar ik hou van dit soort dingen. Vooral omdat ik in dit geval wel zeker weet dat de meeste mensen die langs deze plek komen geen idee hebben wat ze zien.
En ja, ik hou het hier tot nu toe nog erg vaag, maar lang hoeven jullie niet te wachten op het bevredigen van jullie nieuwsgierigheid, vanavond staat het gemaakte filmpje hier op de site.
Al met al ben ik nu dus eigenlijk klaar op de Veluwe, het enige dat rest is een droge dag om te reizen en de voorspelling voor morgen is niet gunstig helaas.
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
Zo'n complexe grens bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, daar hoort natuurlijk een complexe ontstaansgeschiedenis bij.
-
Verder zuidwaarts via de oevers van de Ourthe. Na wederom een ontbijt met de eigenaresse van de bed & breakfast is het tijd om de spul...
-
Landgoed de Wallenburg is opgericht door een gevluchte Fransman in 1799. Zonder de hulp van het Franse leger een paar jaar later zou hij het...
-
Dagje rustig aan in de hoop dat dat de rug goed gaat doen. Gelukkig is de rug niet meer zo pijnlijk als hij gisteren was, maar nog wel ont...
-
Zojuist is in mijn plaats een nieuw raadslid geïnstalleerd. Uiteraard wil ik bij deze Steven van Alfen feliciteren en mijn vreugde uitspreke...
-
Sinds twee jaar zijn we samen met België de trotse bezitters van de meest complexe grens ter wereld.
-
Na twee dagen met vijftig kilometer per dag, vandaag rustig aan met een kleine dertig. Alle accu's zijn leeg en de geheugenkaart van m...
-
Wat doen twee voormalig topvoetballers in vredesnaam met dictator Robert Mugabe?
-
Over hoe blote benen zorgden voor het ontstaan van de Acht van Chaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten