Na een emotionele dag een dag bijkomen.
Er valt niet veel te melden over vandaag, dus verwacht ik dat dit een kort stuk zal worden. We weten het zo :)
Gisteren was dankzij de bekendmaking van de beëindiging van mijn D66 lidmaatschap uiteindelijk best wel een emotionele dag voor me en dat is te merken bij het wakker worden de volgende dag. Mijn hoofd is druk en gaat alle kanten op.
Alle reden voor me om het vandaag lekker rustig aan te doen. Ter afleiding ga ik nog een stukje fietsen door de bossen om me heen en ik doe een beetje was. Verder doe ik niet veel.
Wel heb ik besloten om nog iets langer te blijven. Komende zondag (het is nu dinsdag) is de boekpresentatie van de debuutroman van mijn tante in Utrecht en aangezien ik nu toch vlakbij ben kan ik deze kans natuurlijk niet laten gaan. En dan niet alleen vanwege het boek, maar ook vanwege de kans om mijn twee neven weer eens te zien.
Ik kom niet echt uit een hechte familie, dus het is bij ons heel normaal om elkaar jaren niet te zien. Ik weet dat ze nu echter beiden aanwezig zullen zijn, dus grijp ik graag de kans om ze weer eens te ontmoeten. Voor het eerst in vele jaren.
Nu dreigt het toch weer een wat langer stuk te worden, want tijdens het schrijven bedenk ik me dat het feit dat ik niet uit een hechte familie kom her en der wel zijn sporen achter heeft gelaten. Sporen die vooral merkbaar waren op het moment dat ik een relatie had. Dan blijkt de ander wel een hechte familie te hebben en dat zorgde bij mij altijd voor een ongemakkelijk gevoel.
Ik ben niet gewend al aan dat familie 'gedoe' en voel in dergelijke situaties al snel de neiging om er weer rap vandoor te gaan. Ik denk dat dat vooral komt doordat het dan ineens heel veel ineens is. Met mensen één op één heb ik geen probleem met aandacht en vragen. Grote groepen toespreken is voor mij ook geen enkel issue, maar een huiskamer vol met mensen die de je het hemd van het lijf vragen, dat geeft een enorm drukkend gevoel.
Overigens wel geleerd om dat een beetje te voorkomen, door te zorgen dat bijvoorbeeld een verjaardag niet de eerste kennismaking met de familie van een vriendin is, want dan krijg je ze allemaal ineens. Nee, dan beter eerst bijvoorbeeld al een keer kennis maken met ouders en/of broers en zussen, dan komt het op die verjaardag wel goed.
Kort is dus weer niet gelukt, maar voldoende gezegd voor vandaag. Wie weet lukt kort de komende dagen wel, want het gaat heet worden en dan doe ik niet veel.
Oorspronkelijk ging deze site over mijn fietsreis door Europa, inmiddels over mijn reis door het leven. Liken en delen op sociale media word door mij bijzonder gewaardeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Soms kom je iets tegen waarvan je denkt dit kan niet waar zijn. Zo'n moment had ik een tijdje geleden toen ik, met mijn camera bij me, e...
-
De lente is begonnen, tijd dus voor schaatsenrijders! Nee, niet mensen op dunne stukjes ijzer, maar de insecten. Zittend op een bankje aan...
-
Zo'n complexe grens bij Baarle-Hertog en Baarle-Nassau, daar hoort natuurlijk een complexe ontstaansgeschiedenis bij.
-
Verder zuidwaarts via de oevers van de Ourthe. Na wederom een ontbijt met de eigenaresse van de bed & breakfast is het tijd om de spul...
-
Landgoed de Wallenburg is opgericht door een gevluchte Fransman in 1799. Zonder de hulp van het Franse leger een paar jaar later zou hij het...
-
Hoe de Begijntjes ongemoeid bleven tijdens de tachtigjarige oorlog dankzij een gedwongen verhuizing.
-
Het weer is niet best, dus maar een dagje schrijven. Mooie uitdaging dit, schrijven over schrijven. Met het weer van vandaag, winderig en ...
-
Dagje rustig aan in de hoop dat dat de rug goed gaat doen. Gelukkig is de rug niet meer zo pijnlijk als hij gisteren was, maar nog wel ont...
-
Zojuist is in mijn plaats een nieuw raadslid geïnstalleerd. Uiteraard wil ik bij deze Steven van Alfen feliciteren en mijn vreugde uitspreke...
-
Sinds twee jaar zijn we samen met België de trotse bezitters van de meest complexe grens ter wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten