Dag 72: Utrechtse heuvelrug - Plensbui, energie en gesprekken tot in de ochtend

Overdag een plensbui gevolgd door extra slaap, waarna ik voor het eerst in week me weer energiek voel.

Na het nachtelijke gesprek vroeg in de ochtend gaan slapen en begin van de middag wakker geworden, maar nog altijd duf. Het begint weer te regenen en in dusdanige mate, dat ik binnen de kortste keren weer water onder mijn tent heb en dus alweer een waterbed heb. Twee keer in een paar dagen tijd deze luxe in het bos, wat wil je nog meer?

Na de regen de tour aan, dit is de dag van de korte etappen met drie cols, dus daar keek ik naar uit. Halverwege de etappe val ik echter pardoes weer in slaap, om vervolgens pas begin van de avond weer wakker te worden.

Blijkbaar was dit net het stukje slaap dat ik nog nodig had, want na een week lang vermoeidheid voel ik me plotsklaps weer energiek. Wat een genot! Na nog even met Daphne gesproken te hebben, onder andere over halsbanden, je verzint het niet, trek ik richting Mac om eindelijk eens de achterstand op mijn weblog weg te werken.

Het is even doorploeteren en flink tikken, maar eindelijk heb ik weer berichten in het voren staan, zodat ik niet de dagelijkse druk heb van het bijhouden van het weblog. Dat geeft ook weer extra rust, plus dat hierdoor de komende dagen de berichten in ieder geval een beetje op tijd online zullen staan en niet pas laat op de avond.

Dit alles achter de rug hebbende, terug richting de camping, waar het een gezellige avond lijkt te worden. Vandaar dat ik ook alvast een paar blikjes bier had gehaald. Bij mijn aankomst zitten er slechts twee, waarvan er ook nog één rap de tent in duikt, maar er zijn er nog twee onderweg.

Het word een prachtige nacht met mooie gesprekken. Zeker het laatste stukje voor de dageraad, wanneer we nog met twee personen over zijn en het ineens over de diepste onderdelen van mijn zijn gaat en ik opener ben dan ik zelf had verwacht. Net alsof er langzaam een soort van schroom van me aan het afvallen is.

Het precieze onderwerp van het gesprek ga ik hier niet delen, sommige onderwerpen zijn nu eenmaal meer geschikt voor één op één gesprekken dan voor een publiek blog. Het begint alweer duidelijk licht te worden tegen de tijd dat we moe maar voldaan onze slaapplek opzoeken.

Het tijdstip deed me denken aan een mooi nummer om dit stuk mee af te sluiten. Één van mijn favoriete albums is namelijk Straight On Till Morning van Blues Traveller. Daar zit de ochtend al in en daarnaast ben ik ook een reiziger met de blues. Qua titel staat er dan ook nog eens een mooi nummer op dit album, als ik me niet vergis als slotnummer, Make my way.